معنی کاغذ در فرهنگ فارسی عمید

ماده ای که از چوب بعضی گیاهان به صورت ورقه های نازک ساخته می شود و برای نوشتن، نقاشی و مانند آن به کار می رود، قِرطاس، رُخنِه، کنایه از نامه، کنایه از هر نوع سند یا تعهد مکتوب مثلاً کاغذ داده بوده که دیگر در کارهای انجمن شرکت نکند،، هر نوع ورقۀ نازک مثلاً ورقۀ آلومینیم، کاغذ ابری: نوعی کاغذ که بر یک روی آن نقشی شبیه ابرهای بریده چاپ می کنند، کاغذ پرزین: کاغذ پرزدار که قلم روی آن گیر کند، کاغذ خان بالغی: نوعی کاغذ مرغوب که در خان بالغ (نام قدیم پکن) می ساختند، کاغذ چینی، ورق صینی، قرطاس صینی

معنی کاغذ در لغت نامه دهخدا

کلمه فارسی است. (فیروزآبادی) (منتهی الارب). قرطاس. (دهار) (ترجمان القرآن). ورق. درج. (منتهی الارب). بیاض. ورقه. طِرس.، چنین گفت رستم بایرانیان، که یکسر ببندید کین را میان، که گر نامداری ز ایران زمین، هزیمت پذیرد ز سالار چین، نبیند مگر بند یا دار و چاه، نهاده بسر بر ز کاغذ کلاه.، فردوسی.، هر چه بر کاغذ نبشته آید بهتر از کاغذ باشد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 366).، شاه عراقین طراز کز پی توقیع او، کاغذ شامیست صبح خانه مصری شهاب.، خاقانی.، از آنکه کاغذ در عهد تو دورویی کرد، همیشه باشد چون دشمنت نشانۀ تیر.، کمال اسماعیل.، نه قندی که مردم بظاهرخورند، که ارباب معنی بکاغذ برند.، سعدی (بوستان).، رقعۀ منشآتش که همچو کاغذ زر مییرند. (گلستان).،، توسعاً نامه. رقیمه. مرقومه. نوشته. رقعه. تعلیقه. مراسله. مشروحه. مکتوب. کتاب:، نوشتم سخن چند بر پهلوی، ابر دفتر و کاغذ خسروی.، فردوسی.، کاغذی بدست وی داد بخواند این نقش نبشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 370). تأکیدی رفت که از راههای شارع احتراز واجب بیند تا آن کاغذ به دست دشمن نیفتد. (کلیله و دمنه).

معنی کاغذ در فرهنگ لغت هوشیار

ورقه ای که بر آن چیزی نویسند و ساخته شده از چوب و کاه و لته می باشد

معنی کاغذ در فرهنگ فارسی معین

ورقه نازک، خم پذیر و مسطحی که معمولاً از خمیر الیاف گیاهی ساخته می شود و غالباً بر آن چیز نویسند یا چاپ کنند، کاغذ سیاه کردن: کنایه از نویسندگی کردن، نوشتن (حالت تحقیر)، کاغذ پاره: کاغذی که محتوی آن فاقد ارزش است

معنی کاغذ در فرهنگ واژه مترادف متضاد

قرطاس، منشور، عریضه، مراسله، مرقومه، نامه، نوشته

معنی کاغذ در فرهنگ جامع تعبیر خواب

اگر در خواب دید کاغذ بسیار داشت، دلیل که در علم و فضل شهرت کند.، - جابر مغربی، اگر کسی بیند کاغذ سفید و پاکیزه داشت، دلیل که به قدر آن مال یابد. اگر بیند کاغذ او در آب افتاد یا بسوخت، دلیل نقصان مال است.، - محمد بن سیرین، دیدن کاغذ در خواب بر سه وجه است.، اول: مال حلال.، دوم: کسب و معیشت (کسب معاش).، سوم: کام یافتن (کامیابی).

معنی کاغذ - جستجوی لغت در جدول جو

کاغذ

فرهنگ فارسی عمید

کاغذ

لغت نامه دهخدا

کاغذ

فرهنگ لغت هوشیار

کاغذ

فرهنگ فارسی معین

کاغذ

فرهنگ واژه مترادف متضاد

کاغذ

فرهنگ جامع تعبیر خواب

کاغه

ساده دل
احمق، کودن، کم خرد، ابله، غتفره، انوک، کردنگ، خل، خام ریش، دبنگ، نابخرد، تپنکوز، کانا، چل، فغاک، سبک رای، دنگ، شیشه گردن، بی عقل، کهسله، خرطبع، بدخرد، ریش کاو، تاریک مغز، لاده، غمر، کم عقل، دنگل، گول، گردنگل

ساده دل
اَحمَق، کُودَن، کَم خِرَد، اَبلَه، غُتفَرِه، اَنوَک، کَردَنگ، خُل، خام ریش، دَبَنگ، نابِخرَد، تَپَنکوز، کانا، چِل، فَغاک، سَبُک رای، دَنگ، شیشِه گَردَن، بی عَقل، کَهسَلِه، خَرطَبع، بَدخِرَد، ریش کاو، تاریک مَغز، لادِه، غَمر، کَم عَقل، دَنگِل، گول، گَردَنگَل

فرهنگ فارسی عمید

کاغذ سازی

شغل و عمل کاغذساز، کنایه از جعل اسناد

فرهنگ فارسی عمید

کاغذ پرزین

کاغذ پرزدار که قلم روی آن گیر کند

فرهنگ فارسی عمید

کاغذبر

وسیله ای برای بریدن کاغذ

فرهنگ فارسی عمید

کاغ

صدای کلاغ، آواز، ناله، فریاد، نشخوار، کاغ کاغ مثلاً بانگ کلاغ، برای مثال ای گرفته کاغ کاغ از خشم ما همچون کلاغ / کوه و بیشه جای کرده چون کلاغ کاغ کاغ (عسجدی - ۴۶)

فرهنگ فارسی عمید

کاغذبازی

نوشتن نامه های پی در پی و بیهوده در ادارات، زیاده روی در تشریفات اداری

فرهنگ فارسی عمید

کاغذی

از جنس کاغذ، گل گل کاغذی، کنایه از نازک مثلاً بادام کاغذی، کاغذساز

فرهنگ فارسی عمید

کاغه

(غِ)

نام یکی از دهستانهای سه گانه بخش دورود شهرستان بروجرد است این دهستان در خاور دورود و باختر الیگودرز واقع از شمال به دهستان جاپلق و از جنوب به دهستان زلقی محدود است، موقعیت آن جلگه و هوای آن معتدل است از 21 آبادی تشکیل گردیده و جمعیت آن در حدود 9100 تن و قراء مهم آن عبارتند از بهرام آبادبالا. کنگابه. خایان. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

کاغک

(غَ)

نشاط. (فرهنگ اسدی) (تحفهالاحباب اوبهی). خوشی و خوشحالی. (برهان) (آنندراج). نشاطو خرمی. (جهانگیری) (برهان) (آنندراج) :
در یکی زاویه به حال و به جست
تا سحرگاه نعره از کاغک.
حقیقی صوفی (از فرهنگ اسدی چ اقبال ص 305).
، کاغنه. کاغنو. کرمی سیاه و سرخ زهردار که نقطه های سیاه دارد و بتازی ذروح گویند و بیشتر در فالیزها باشد و کاونه نیز گویند و در مؤید گوید: آن کرم شب چراغ است. (رشیدی)

لغت نامه دهخدا

کاغذی

(غَ)

مرکّب از: کاغذ + ی، (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، منسوب به کاغذ. آنچه از کاغذ ساخته شده باشد. کاغذین: لیرۀ کاغذی. کلاه کاغذی، خرده فروش. (ناظم الاطباء)، جعبه و تپنگوئی که در آن کاغذ می گذارند. (ناظم الاطباء) ، کاغذگر. (برهان)، کاغذساز. کاغذگر. کاغذساز. (انساب سمعانی) ، کاغذفروش. (برهان) (مهذب الاسماء) (انساب سمعانی) ، هر چیز که پوست آن بغایت نازک باشد. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : بادام کاغذی. جوز کاغذی. لیموی کاغذی:
تا کی شوی ترش رو شیرین شمایل من
مکتوب عاشق است این لیموی کاغذی نیست.
سراج المحققین (از آنندراج)،
، در عرف هند اطلاق کاغذی بر شخصی کنند که براتهای تنخواه داران از دفاتر گذرانده زرها را از خزاین بوصول آورده به آنها رساند. (آنندراج) ، قسمی شفتالو مقابل کاردی. و شفتالوی کاغذی استخوانش به گوشت پیوسته نبود
گل کاغذی، درختچه ای است زینتی که اطراف گلهای کرم رنگ آن را برگکهای سرخ رنگ زیبایی فرا گرفته است

مُرَکَّب اَز: کاغذ + ی، (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، منسوب به کاغذ. آنچه از کاغذ ساخته شده باشد. کاغذین: لیرۀ کاغذی. کلاه کاغذی، خرده فروش. (ناظم الاطباء)، جعبه و تپنگوئی که در آن کاغذ می گذارند. (ناظم الاطباء) ، کاغذگر. (برهان)، کاغذساز. کاغذگر. کاغذساز. (انساب سمعانی) ، کاغذفروش. (برهان) (مهذب الاسماء) (انساب سمعانی) ، هر چیز که پوست آن بغایت نازک باشد. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : بادام کاغذی. جوز کاغذی. لیموی کاغذی:
تا کی شوی ترش رو شیرین شمایل من
مکتوب عاشق است این لیموی کاغذی نیست.
سراج المحققین (از آنندراج)،
، در عرف هند اطلاق کاغذی بر شخصی کنند که براتهای تنخواه داران از دفاتر گذرانده زرها را از خزاین بوصول آورده به آنها رساند. (آنندراج) ، قسمی شفتالو مقابل کاردی. و شفتالوی کاغذی استخوانش به گوشت پیوسته نبود
گل کاغذی، درختچه ای است زینتی که اطراف گلهای کِرِم رنگ آن را برگکهای سرخ رنگ زیبایی فرا گرفته است

لغت نامه دهخدا

کاغذی

(غَ)

منصور بن نصر بن عبدالرحیم بن مت بن نحیر کاغذی مکنی به ابوالفضل از مردم سمرقند و کاغذ منصوری معروف در شهرهای خراسان به او منسوب است وی نزیل هرات بود و به سال 423 ه. ق. در سمرقند درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود
حامد بن جعفر صوفی کاغذی مکنی به ابواحمد از مردم نیشابور است. وی به سال 353 به سجستان رفت و خطیب آن ناحیه شدو به سال 356 درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود
سعید بن هاشم کاغذی سمرقندی مکنی به ابونوبه از محدثان است و به سال 9 ه. ق. درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود
محمد بن خشنام بن سعد کاغذی مکنی به ابوعمر و از مردم نیشابور و از محدثان است. رجوع به الانساب سمعانی شود

منصور بن نصر بن عبدالرحیم بن مت بن نحیر کاغذی مکنی به ابوالفضل از مردم سمرقند و کاغذ منصوری معروف در شهرهای خراسان به او منسوب است وی نزیل هرات بود و به سال 423 هَ. ق. در سمرقند درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود
حامد بن جعفر صوفی کاغذی مکنی به ابواحمد از مردم نیشابور است. وی به سال 353 به سجستان رفت و خطیب آن ناحیه شدو به سال 356 درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود
سعید بن هاشم کاغذی سمرقندی مکنی به ابونوبه از محدثان است و به سال 9 هَ. ق. درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود
محمد بن خشنام بن سعد کاغذی مکنی به ابوعمر و از مردم نیشابور و از محدثان است. رجوع به الانساب سمعانی شود

لغت نامه دهخدا

کاغذی

(غَ)

نوعی از کبوتران نقش است. (معیرالممالک مجلۀ یغما سال دهم ص 561)

لغت نامه دهخدا

کاغ

آتش باشد که به عربی نار گویند، (برهان)، اسم است از کاغیدن بمعنی ناله و فریاد، شایداین معنی از بیت ذیل مولوی بغلط استنباط شده باشد ودرین بیت بمعنی ناله و فریاد کردن است:
آنکه آتشهای عالم ز آتش او کاغ کرد
تا فسون میخواند عشق و بر دل او میدمید،
(برهان قاطع چ معین حاشیۀ لغت کاغ)، نشخوار حیوانات نشخوارکننده مانند شتر و گوسپند، (از ناظم الاطباء) :
چندان بریخت می بزمین ساقی ربیع
مستسقیان باغ ازین فیض کرده کاغ،
مولوی (از انجمن آرا)،
، ناله و فریاد، (برهان) :
بتن زو کوس خورده کوه ساکن
بتک زو کاغ کرده باد عاجل،
ابوالفرج رونی در صفت اسب (از انجمن آرا)،
عیسی جان تو گرسنه چو زاغ
خر او میزند ز کنجد کاغ،
سنائی،
، بانگ و صدای کلاغ، (برهان) :
جامی از نطق زبان بسته چو نشناسد کس
نکت طوطی شکرشکن از کاغ کلاغ،
جامی،
، صدای جنبانیدن مهره و گلوله باشد در میان طاس و امثال آن، (برهان)، نام مرغی هم هست سیاه رنگ که بیشتر در آبگیرها میباشد، (برهان)

لغت نامه دهخدا

کواغذ

(کَ غِ)

جمع عربی لفظ فارسی است که کاغذ باشد. (آنندراج). جمع واژۀ کاغذ. (ناظم الاطباء). جمع واژۀ کاغذ به سیاق عربی. (از فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کاغذ شود

لغت نامه دهخدا

کاغد

(غَ)

قرطاس و کاغذ. (ناظم الاطباء). ورق ساخته از خمیرۀ پنبه و غیر آن که برای نوشتن بر آن استعمال میشود. (فرهنگ نظام) :
آن زاغ نگر که بر هوا می کاغد
یک نیمه اش از مداد و نیمی کاغد
مسعود سعد.
رجوع به کاغذ شود

لغت نامه دهخدا

کاغد

(غَ)

فعل مضارع از مصدر کاغیدن است. (فرهنگ نظام). رجوع به کاغیدن شود

لغت نامه دهخدا

زاغذ

(غَ)

گاودان بوده. شاعر گوید:
گاو لاغر به زاغذ اندر کرد
تودۀ زر به کاغذ اندر کرد.
اسدی (از لغت فرس).
و رجوع به زاغه شود

لغت نامه دهخدا

کاغی

منهزم، (قطر المحیط) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، شکست خورده، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کاغذی

(غَ نَ / نِ)

دهی است از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان کاشان. واقع در 32هزارگزی جنوب خاور کاشان، و 2 هزارگزی ابوزیدآباد. جلگه ای وشنزار، هوایش معتدل است و 300 تن سکنه دارد. آبش ازقنات، محصولش غلات و پنبه و پیاز و شغل اهالی آن زراعت است. از صنایع دستی محلی قالی بافی در آن معمول است. راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

کاغه

(غَ /غِ)

تن زده. متجاهل. (فرهنگ اسدی) :
پس شتابان آمد اینک پیرزن
روی یکسو کاغه کرده خویشتن.
رودکی.
، ابله و جاهل و ساده دل. (ناظم الاطباء) :
هر کسی بر قوم خود ایثار کرد
کاغه پندارد که او خود کار کرد.
مولوی (مثنوی ج 1 ص 1229)

لغت نامه دهخدا

کاغ

آواز، ناله، صدای کلاغ

فرهنگ لغت هوشیار

کاغذی

نفجی، تنک نازک منسوب به کاغذ کاغذین:، کاغذ گر کاغذ ساز، کاغذ فروش، هر چیز که پوست آن تنک و نازک بود: بادام کاغذی جوز کاغذی: (تاکی شوی تر شر و شیرین شمایل من مکتوب عاشق است این لیموی کاغذی نیست) (سراج المحققین)، (در هند) شخصی که براتهای تنخواه داران را از دفاتر گذرانده و جوه را از خزینه ها وصول کند و بدانان رساند

فرهنگ لغت هوشیار

کاغد

کاغذ چینی نفج رخنه ورقه نازکی که از خمیر مواد مختلف نباتی و لته و کهنه و کاه برنگهای گوناگون تهیه کنند و غالبا بر آن چیز نویسند یا چاپ کنند

فرهنگ لغت هوشیار