کلمه فارسی است. (فیروزآبادی) (منتهی الارب). قرطاس. (دهار) (ترجمان القرآن). ورق. درج. (منتهی الارب). بیاض. ورقه. طرس. چنین گفت رستم بایرانیان که یکسر ببندید کین را میان که گر نامداری ز ایران زمین هزیمت پذیرد ز سالار چین نبیند مگر بند یا دار و چاه نهاده بسر بر ز کاغذ کلاه. فردوسی. هر چه بر کاغذ نبشته آید بهتر از کاغذ باشد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 366). شاه عراقین طراز کز پی توقیع او کاغذ شامیست صبح خانه مصری شهاب. خاقانی. از آنکه کاغذ در عهد تو دورویی کرد همیشه باشد چون دشمنت نشانۀ تیر. کمال اسماعیل. نه قندی که مردم بظاهرخورند که ارباب معنی بکاغذ برند. سعدی (بوستان). رقعۀ منشآتش که همچو کاغذ زر مییرند. (گلستان). ، توسعاً نامه. رقیمه. مرقومه. نوشته. رقعه. تعلیقه. مراسله. مشروحه. مکتوب. کتاب: نوشتم سخن چند بر پهلوی ابر دفتر و کاغذ خسروی. فردوسی. کاغذی بدست وی داد بخواند این نقش نبشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 370). تأکیدی رفت که از راههای شارع احتراز واجب بیند تا آن کاغذ به دست دشمن نیفتد. (کلیله و دمنه).
