حاکم نشین ناحیۀ تارن در ساحل ’اگو’ مصب تارن، جمیت 30781 تن، راه آهن دارد تا 24هزارگزی جنوب شرقی ’البی’ محصول آن انواع پارچه های پشمی، و ماهوت و شبکلاه و جوراب و پوست است، زادگاه ’داسیه’، ’ساباتیه’ میباشد، تمام ناحیه 19 کانتن و 154 کمون و 158000 نفر جمعیت دارد
حاکم نشین ناحیۀ تارن در ساحل ’اگو’ مصب تارن، جمیت 30781 تن، راه آهن دارد تا 24هزارگزی جنوب شرقی ’البی’ محصول آن انواع پارچه های پشمی، و ماهوت و شبکلاه و جوراب و پوست است، زادگاه ’داسیه’، ’ساباتیه’ میباشد، تمام ناحیه 19 کانتن و 154 کمون و 158000 نفر جمعیت دارد
بمعنی زانسوتر و از آن طرف تر، دورتر و پستتر باشد. (برهان قاطع). مخفف زانسوتر است. (آنندراج) : درنگی که گفتم که پروین همی نخواهد شد از تارکم زاستر. دقیقی. ستاره ندیدم، ندیدم رهی به دل زاستر ماندم ازخویشتن. ابوشکور (از لغت فرس اسدی). برو آیم و زاستر نگذرم نخواهم که رنج آید از لشکرم. فردوسی. هیچ علم از عقل او موئی نگردد بازپس هیچ فضل از خلق او گامی نگردد زاستر. فرخی. مجنبان گیسوانش را ز بالین ز چشمش زاستر کن خواب نوشین. (ویس و رامین). و آنچه صلاح من در آن است و تو بینی و مثال دهی... از آن زاستر نشوم. (تاریخ بیهقی ص 32). کس را از این سالاران زهره نباشد که از مثال تو زاستر شود. (تاریخ بیهقی). اندر رضای خویش تو یا رب به دو جهان از خاندان حق تو مکن زاستر مرا. ناصرخسرو. دعای من ز دو لب زاستر همی نشود بدان سبب که رسیدم بجایگاه دعا. مسعودسعد. چو روشن شد از نور خور باختر شد از چشم سایۀ زمین زاستر. مسعودسعد. ساقی می، توبه را برده پس کوه قاف بلکه ز کوه عدم زاستر انداخته. خاقانی. دلم ز راه هوای تو برنمی گردد هوای تو ز دلم زاستر نمی گردد. خاقانی. همه جور زمانه بر فضلا است بوالفضول از جفاش، زاستر است. خاقانی. چندین هزار خلق ز جاه تو در پناه شاید که در میانه مرا زاستر کنند. کمال الدین اسماعیل. بنشست آفتاب به پهلوی تو ز قدر چرخش بدید و گفت که ای خیره زاستر. شمس فخری. ، بالاتر. (شرفنامۀ منیری) : چون بهمه حرف علم درکشید زاستر از عرش علم برکشید. نظامی. به کنه مدحت او چون رسی که من باری بسی ز خطۀ امکانش زاستر دیدم. کمال الدین اسماعیل. قبای ترا چرخ باد آستر جنابت بود از فلک زاستر. منیری. ، جدا. یک سوی. (شرفنامۀ منیری).
بمعنی زانسوتر و از آن طرف تر، دورتر و پستتر باشد. (برهان قاطع). مخفف زانسوتر است. (آنندراج) : درنگی که گفتم که پروین همی نخواهد شد از تارکم زاستر. دقیقی. ستاره ندیدم، ندیدم رهی به دل زاستر ماندم ازخویشتن. ابوشکور (از لغت فرس اسدی). برو آیم و زاستر نگذرم نخواهم که رنج آید از لشکرم. فردوسی. هیچ علم از عقل او موئی نگردد بازپس هیچ فضل از خلق او گامی نگردد زاستر. فرخی. مجنبان گیسوانش را ز بالین ز چشمش زاستر کن خواب نوشین. (ویس و رامین). و آنچه صلاح من در آن است و تو بینی و مثال دهی... از آن زاستر نشوم. (تاریخ بیهقی ص 32). کس را از این سالاران زهره نباشد که از مثال تو زاستر شود. (تاریخ بیهقی). اندر رضای خویش تو یا رب به دو جهان از خاندان حق تو مکن زاستر مرا. ناصرخسرو. دعای من ز دو لب زاستر همی نشود بدان سبب که رسیدم بجایگاه دعا. مسعودسعد. چو روشن شد از نور خور باختر شد از چشم سایۀ زمین زاستر. مسعودسعد. ساقی می، توبه را برده پس کوه قاف بلکه ز کوه عدم زاستر انداخته. خاقانی. دلم ز راه هوای تو برنمی گردد هوای تو ز دلم زاستر نمی گردد. خاقانی. همه جور زمانه بر فضلا است بوالفضول از جفاش، زاستر است. خاقانی. چندین هزار خلق ز جاه تو در پناه شاید که در میانه مرا زاستر کنند. کمال الدین اسماعیل. بنشست آفتاب به پهلوی تو ز قدر چرخش بدید و گفت که ای خیره زاستر. شمس فخری. ، بالاتر. (شرفنامۀ منیری) : چون بهمه حرف علم درکشید زاستر از عرش علم برکشید. نظامی. به کنه مدحت او چون رسی که من باری بسی ز خطۀ امکانش زاستر دیدم. کمال الدین اسماعیل. قبای ترا چرخ باد آستر جنابت بود از فلک زاستر. منیری. ، جدا. یک سوی. (شرفنامۀ منیری).
مسر، شخصیتی که رابله در کتاب معروف خود ’پانتاگروئل’ ابداع کرده است. گاستر کلمه ای است یونانی و بمعنی شکم و معده میباشد. لافونتن نیز در یکی از قصه های خود که بنام ’اعضا و معده’ میباشد، ’مسر گاستر’ را بکار برده است
مِسْر، شخصیتی که رابله در کتاب معروف خود ’پانتاگروئل’ ابداع کرده است. گاستر کلمه ای است یونانی و بمعنی شکم و معده میباشد. لافونتن نیز در یکی از قصه های خود که بنام ’اعضا و معده’ میباشد، ’مسر گاستر’ را بکار برده است
دهی است از دهستان خنگشت بخش مرکزی آباده واقع در 57 هزارگزی جنوب خاور اقلید و جنوب دریاچۀ کافتر دامنه ای، سردسیری و مالاریائی است. آبش از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوبات، تریاک و شغل مردم آن زراعت و قالی باقی است و راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7) (فرهنگ آبادیهای ایران). شش فرسخی مشرق آسپاس است. (فارسنامۀ ناصری ج 2 ص 220)
دهی است از دهستان خنگشت بخش مرکزی آباده واقع در 57 هزارگزی جنوب خاور اقلید و جنوب دریاچۀ کافتر دامنه ای، سردسیری و مالاریائی است. آبش از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوبات، تریاک و شغل مردم آن زراعت و قالی باقی است و راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7) (فرهنگ آبادیهای ایران). شش فرسخی مشرق آسپاس است. (فارسنامۀ ناصری ج 2 ص 220)
کم شده و کاهیده. (برهان) (ناظم الاطباء) : ای جای جای کاسته بی خوبی باز از تو جای جای فزایسته. دقیقی. یکی در فزونی دل آراسته ز کمّی دل دیگری کاسته. فردوسی. ز لشکر فرستادن و خواسته شود بیگمان کار ما کاسته. فردوسی. یکی پاسبان بد بدین خواسته دل و جان از افزون شدن کاسته. فردوسی. - کاسته شدن. کم شدن و نقصان یافتن، زیان یافتن و کاهیده شدن، کوتاه شدن. (ناظم الاطباء)
کم شده و کاهیده. (برهان) (ناظم الاطباء) : ای جای جای کاسته بی خوبی باز از تو جای جای فزایسته. دقیقی. یکی در فزونی دل آراسته ز کمّی دل دیگری کاسته. فردوسی. ز لشکر فرستادن و خواسته شود بیگمان کار ما کاسته. فردوسی. یکی پاسبان بد بدین خواسته دل و جان از افزون شدن کاسته. فردوسی. - کاسته شدن. کم شدن و نقصان یافتن، زیان یافتن و کاهیده شدن، کوتاه شدن. (ناظم الاطباء)
نقصان و کم شدگی، نقص، منقصت: که ای برتر از کژّی و کاستی بهی زان فزاید که تو خواستی، فردوسی، چنین گفت موبدبه شاه جهان که آن گور دیوی بد اندر نهان که بهرام را خواند ازراستی پدید آرد اندر دلش کاستی، فردوسی، گر ایدون که یابم ز تو راستی بشویی به دانش دل از کاستی، فردوسی، خداوند هستی وهم راستی از اویست بیشی و هم کاستی، فردوسی، به گیتی کیمیا چون راستی نیست که عز راستی را کاستی نیست، (ویس و رامین)، چو در داد شاه آورد کاستی به پیچد سر هر کس از راستی، اسدی (گرشاسبنامه)، چو گشتی تمام آیدت کاستی، اسدی (ایضاً)، بلکه مصنوعی تمام است این بقول منطقی گر تمام این است هرگز نیست او را کاستی، ناصرخسرو، ترا من همی راستی داده ام تو از من همی کاستی جسته ای، ناصرخسرو، بر زمین چون پادشا گشتی گرفتی کاستی بر فلک چون بدر گردد کاستی گیرد قمر، امیرمعزی، ماه ندیده کاستی سرو کشیده راستی دلبرمن براستی راست چنان آمده ست، سوزنی، از کجی افتی به کم و کاستی وز غم رستی تو اگر راستی، نظامی، ، خسارت، ضرر، زیان، حیله، کژی، کاستی ماه، امحاق
نقصان و کم شدگی، نقص، منقصت: که ای برتر از کژّی و کاستی بهی زان فزاید که تو خواستی، فردوسی، چنین گفت موبدبه شاه جهان که آن گور دیوی بد اندر نهان که بهرام را خواند ازراستی پدید آرد اندر دلش کاستی، فردوسی، گر ایدون که یابم ز تو راستی بشویی به دانش دل از کاستی، فردوسی، خداوند هستی وهم راستی از اویست بیشی و هم کاستی، فردوسی، به گیتی کیمیا چون راستی نیست که عز راستی را کاستی نیست، (ویس و رامین)، چو در داد شاه آورد کاستی به پیچد سر هر کس از راستی، اسدی (گرشاسبنامه)، چو گشتی تمام آیدت کاستی، اسدی (ایضاً)، بلکه مصنوعی تمام است این بقول منطقی گر تمام این است هرگز نیست او را کاستی، ناصرخسرو، ترا من همی راستی داده ام تو از من همی کاستی جسته ای، ناصرخسرو، بر زمین چون پادشا گشتی گرفتی کاستی بر فلک چون بدر گردد کاستی گیرد قمر، امیرمعزی، ماه ندیده کاستی سرو کشیده راستی دلبرمن براستی راست چنان آمده ست، سوزنی، از کجی افتی به کم و کاستی وز غم رستی تو اگر راستی، نظامی، ، خسارت، ضرر، زیان، حیله، کژی، کاستی ماه، امحاق
کاهیده شدن. (انجمن آرا). اکراء. (تاج المصادر بیهقی). خسر. (تاج المصادر بیهقی). خساره. خسران. (دهار). نقصان یافتن. کم شدن. تقلیل. مقابل فزودن و افزودن. کاهیدن. کاهانیدن. کاهش، لازم و متعدی آید: کنون خوان و می باید آراستن بباید به می غم ز دل کاستن. فردوسی. کی عیب سرزلف بت از کاستن است چه جای به غم نشستن و خاستن است. عنصری. گرچه اندوه تو و بیم تو از کاستن است ای فزوده ز چرا چاره نیابی تو ز کاست. ناصرخسرو. هیچ کارم نیست جز جان کاستن بر امید لعل جان افزای تو. عطار. ما بمردیم و بکلی کاستیم بانگ حق آمد همه برخاستیم. مولوی. بحرهای جمال گیرد کاست. آذری. ، کم کردن. تفریق کردن. (فرهنگستان) ، کاستن ماه، محق. امحاق. تمحق. (منتهی الارب). تغییر ماه ازحالت بدر بهلال: و رجوع به ’کاست’ و ’کاهیدن’ و ’کاهش’ شود
کاهیده شدن. (انجمن آرا). اکراء. (تاج المصادر بیهقی). خسر. (تاج المصادر بیهقی). خساره. خسران. (دهار). نقصان یافتن. کم شدن. تقلیل. مقابل فزودن و افزودن. کاهیدن. کاهانیدن. کاهش، لازم و متعدی آید: کنون خوان و می باید آراستن بباید به می غم ز دل کاستن. فردوسی. کی عیب سرزلف بت از کاستن است چه جای به غم نشستن و خاستن است. عنصری. گرچه اندوه تو و بیم تو از کاستن است ای فزوده ز چرا چاره نیابی تو ز کاست. ناصرخسرو. هیچ کارم نیست جز جان کاستن بر امید لعل جان افزای تو. عطار. ما بمردیم و بکلی کاستیم بانگ حق آمد همه برخاستیم. مولوی. بحرهای جمال گیرد کاست. آذری. ، کم کردن. تفریق کردن. (فرهنگستان) ، کاستن ماه، محق. امحاق. تمحق. (منتهی الارب). تغییر ماه ازحالت بدر بهلال: و رجوع به ’کاست’ و ’کاهیدن’ و ’کاهش’ شود
لوئی. عالم کیمیاوی بزرگ فرانسه. مولد وی به دل بسال 1822م. / 1237 هجری قمری وفات در سنۀ 1895م. 1312/ هجری قمری وی پس از ختم تحصیلات خویش در پاریس به معلمی کلژ دوبزانسون منتخب شد (1840) و سه سال بعد به دارالمعلمین عالی راه یافت و سپس آگرژه در علوم طبیعی و دکتر در علوم (1847) و معلم مدرسه دیژون گردید و در 1852 در دانشکدۀاستراسبورگ به استادی علم شیمی نائل گشت و پس از چندی توقف در لیل او را به پاریس خواندند و به مدیریت تحقیقات علمی دارالمعلمین منصوب گردید (1857) و بعد عضو آکادمی علوم و از 1887 تا 1889 با حفظ سمت مزبورمنشی دائمی آکادمی بود و بعضویت آکادمی فرانسه و طب و چند مؤسسۀ علمی خارجی نیز انتخاب شد. در جنگ 1870 تمام عناوینی را که دولت آلمان به وی داده بود ازراه اعتراض بدان دولت بازفرستاد. در 1874 مجلس ملی راتبه ای به مبلغ 25000 فرانک در سال برای وی تصویب کرد و این اعتبار پس از فوت او قابل انتقال به زن و فرزندان او بود. در سال 1895م. در جشن ولادت این دانشمند در سوربن تظاهرات علمی عظیمی صورت گرفت. او در تخمیر و بیماریهای کرم ابریشم و عموم امراض ساریه و بالخاصّه مرض هاری (داءالکلب) نظریه های بدع آورد و در امر دفع عفونت و میکربها اکتشافات او اصول معالجات و مداوای امراض را که تا بدان روز متداول بود یکباره زیر و زبر کرد و پایۀ تداوی را بر اساس نو نهاد
لوئی. عالم کیمیاوی بزرگ فرانسه. مولد وی به دُل بسال 1822م. / 1237 هجری قمری وفات در سنۀ 1895م. 1312/ هجری قمری وی پس از ختم تحصیلات خویش در پاریس به معلمی کلژ دوبزانسون منتخب شد (1840) و سه سال بعد به دارالمعلمین عالی راه یافت و سپس آگرژه در علوم طبیعی و دکتر در علوم (1847) و معلم مدرسه دیژون گردید و در 1852 در دانشکدۀاستراسبورگ به استادی علم شیمی نائل گشت و پس از چندی توقف در لیل او را به پاریس خواندند و به مدیریت تحقیقات علمی دارالمعلمین منصوب گردید (1857) و بعد عضو آکادمی علوم و از 1887 تا 1889 با حفظ سمت مزبورمنشی دائمی آکادمی بود و بعضویت آکادمی فرانسه و طب و چند مؤسسۀ علمی خارجی نیز انتخاب شد. در جنگ 1870 تمام عناوینی را که دولت آلمان به وی داده بود ازراه اعتراض بدان دولت بازفرستاد. در 1874 مجلس ملی راتبه ای به مبلغ 25000 فرانک در سال برای وی تصویب کرد و این اعتبار پس از فوت او قابل انتقال به زن و فرزندان او بود. در سال 1895م. در جشن ولادت این دانشمند در سوربن تظاهرات علمی عظیمی صورت گرفت. او در تخمیر و بیماریهای کرم ابریشم و عموم امراض ساریه و بالخاصّه مرض هاری (داءالکلب) نظریه های بدع آورد و در امر دفع عفونت و میکرُبها اکتشافات او اصول معالجات و مداوای امراض را که تا بدان روز متداول بود یکباره زیر و زبر کرد و پایۀ تداوی را بر اساس نو نهاد
واقع در سمت راست آنکه در راست بود:) آنکه از سوی راست اوست هندوان دارند و آنکه از سمت چپ اوست ترکان دارند و دیگر خزریان دارند و آنکه از راستر بربریان دارند . (، صحیح تر درست تر
واقع در سمت راست آنکه در راست بود:) آنکه از سوی راست اوست هندوان دارند و آنکه از سمت چپ اوست ترکان دارند و دیگر خزریان دارند و آنکه از راستر بربریان دارند . (، صحیح تر درست تر
کمی نقصان کم شدگی منقصت مقابل افزونی بیشی: (خداوند هستی و هم راستی از اویست بیشی و هم کاستی)، ضرر زیان، انحراف منحرف شدن کجی کژی: (چنین گفت موبد بشاه جهان که آن گور دیوی بد اندر نهان که بهرام را خواند از راستی پدید آرد اندر روش کاستی)
کمی نقصان کم شدگی منقصت مقابل افزونی بیشی: (خداوند هستی و هم راستی از اویست بیشی و هم کاستی)، ضرر زیان، انحراف منحرف شدن کجی کژی: (چنین گفت موبد بشاه جهان که آن گور دیوی بد اندر نهان که بهرام را خواند از راستی پدید آرد اندر روش کاستی)
