معنی کابس در لغت نامه دهخدا

ابن ربیعه تابعی است. و کان یشبه برسول الله صلی الله علیه و آله و سلم. (منتهی الارب). اصطلاح تابعی در تاریخ اسلام به فردی گفته می شود که حلقه ارتباطی میان صحابه و مسلمانان قرون بعدی است. آنان با اخلاق، علم و زهد خود، جایگاه خاصی در جامعه اسلامی پیدا کردند و آموزه های پیامبر را با دقت از صحابه اخذ و به نسل های بعد منتقل نمودند. این مفهوم در علم رجال و حدیث نقش تعیین کننده ای دارد.

معنی کابس در لغت نامه دهخدا

نعت فاعلی از کبس. رجوع به کبس شود، دونده. یقال جاء فلان کابساً، ای شاداً، یعنی دوان آمد. (منتهی الارب)، عابس ٌ کابس، از اتباع است. (منتهی الارب) (قطر المحیط)

معنی کابس - جستجوی لغت در جدول جو

کابس

لغت نامه دهخدا

کابس

لغت نامه دهخدا

کابی

(پسرانه)

معرب منسوب به کاوه آهنگر

فرهنگ نامهای ایرانی

یابس

خشک، سفت و سخت

فرهنگ فارسی عمید

حابس

حبس کننده، بازدارنده، آنکه یا آنچه کسی را از امری باز می دارد، ناهی، وازع، زاجر، معوّق، مناع، رادع

فرهنگ فارسی عمید

کابوس

حالت خفگی و سنگینی که گاهی در خواب به انسان دست می دهد و شخص خیال می کند که چیزی سنگین بر سینه اش فشار می آورد و نمی تواند تکان بخورد، خفتک، خفتو، بختک، برخفج، خفج، خفجا، خفرنج، برفنجک، درفنجک، فرنجک، فدرنگ، فرهانج، کرنجو، سکاچه، خورخجیون، خواب بد و وحشت آور

فرهنگ فارسی عمید

کابل

مجموعۀ چند سیم هادی روکش دار که جریان برق را انتقال می دهند، مفتول ضخیم که از رشته های فلزی تابیده شده باشد و در صنعت برای بستن، کشیدن و بالا بردن قطعات سنگین کاربرد دارد

فرهنگ فارسی عمید

کاسب

کسی که مغازه ای دارد و در آن کالایی را خرید و فروش می کند، کنایه از کسی که برای به دست آوردن چیزی می کوشد، کوشنده

فرهنگ فارسی عمید

کابسه

(بِ سَ)

ارنبه کابسه، نوک بینی بر لب فرودآمده. (منتهی الارب). المقبله علی الشفه العلیا. (اقرب الموارد) (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

عکابس

(عُ بِ)

چیز متراکم، و آنچه برهم سوار باشد. (از اقرب الموارد) ، شتران بسیار، و یا شترانی که نزدیک هزار رسیده باشند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عکبس. و رجوع به عکبس شود

لغت نامه دهخدا

خابس

شیر بیشه

معنی کابس - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما