- چخ
غلاف کارد یا شمشیر
چخیدن، جنگ و ستیز، سعی و کوشش
چخیدن، جنگ و ستیز، سعی و کوشش
معنی چخ - جستجوی لغت در جدول جو
- چخ
کلمه ای که هنگام نهیب زدن به سگ و دور کردن آن می گویند
- چخ (چِ / چَ)
کلمه ای که بدان سگ را دور کنند. (ناظم الاطباء). لفظی است که با آن سگ را میرانند. (فرهنگ نظام). کلمه ای که عتاب کردن سگ را بکار رود، یعنی دور شو، گم شو. آوازی برای راندن سگ. کلمه ای است راندن سگ را. مقابل: بیاه ! بیاه ! که برای خواندن سگ است. باین معنی بفتح ’چ’ نیز متداول بوده و اکنون بیشتر به کسر ’چ’ تلفظ شود:
عدوی جاه ترا بخت چون نهاز شده است
بپای خویش همی آردش سوی مسلخ
عدوی تو چو سگان بر در تو آمده بود
زمانه بانگ زدش کای لعین ازین در چخ.
سوزنی
عدوی جاه ترا بخت چون نهاز شده است
بپای خویش همی آردش سوی مسلخ
عدوی تو چو سگان بر در تو آمده بود
زمانه بانگ زدش کای لعین ازین در چخ.
سوزنی
- چخ ((چِ))
کلمه ای است که برای نهیب زدن به سگ و راندن او گویند
- چخ
چرک، ریم
- چخ
کوشش، سعی، خصومت، جنگ
- چخ ((چَ))
غلاف کارد، شمشیر و مانند آن
- چخ
صوت پرخاش گرانه برای راندن سگ گاه در مقام توهین و تحقیر افراد.، زمین باتلاقی، صوتی برای ساکت کردن سگی که پارس کند، صوتی که در باور عامه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
چکاچاک، صدای به هم خوردن سلاح هایی از قبیل شمشیر، گرز، تبرزین و امثال آن ها یا هر صدایی مانند آن
گواتر، عارضۀ بزرگ شدن بیش از حد غدۀ تیروئید که به دلیل کمبود ید در غذا، کم کاری یا پرکاری این غده، التهاب و عفونت آن به وجود می آید و نشانۀ آن برجستگی غیرطبیعی در زیر گلوی بیمار است، جخش
کوشیدن، کوشش کردنبرای مثال در تپیدن سست شد پیوند او / وز چخیدن سختتر شد بند او (عطار - ۴۰۱)
ستیزه کردن،برای مثال به کابل که با سام یارد چخید / که خواند از آن زخم گرزش چشید (فردوسی - ۱/۲۳۶) ، سپاه است یکسر همه کوه و شخ / تو با پیل و با پیلبانان مچخ (فردوسی - لغت نامه - چخیدن) سخن گفتن
ستیزه کردن،
منسوب به چخماق. از سنگ چخماق، آنکه سنگ چخماق دارد یا سنگ چخماق میزند. یا سبیل چخماقی. تاب داده که از دو سوی بطرف بالا گراییده. (شبیه به چخماق پولاد منحنی شکل)
ترکی بسیار خوب بسیار خوب، خیلی خوب، توضیح در نظام ایران تا اوایل دوره پهلوی معمول بود که صاحب منصب برای اظهار رضایت از یک سرباز یا یک واحد نظامی می گفت: (چخ صاغل) و او یا آنان جواب میدادند: (جدا ساعیم سر کار (جناب)) و امروز بجای چخ صاغل (خیلی خوب) گویند و آن در جواب همان جمله گفته شود
منسوب به چخماق. از سنگ چخماق، آنکه سنگ چخماق دارد یا سنگ چخماق میزند. یا سبیل چخماقی. تاب داده که از دو سوی بطرف بالا گراییده. (شبیه به چخماق پولاد منحنی شکل)
ترکی ژند آتشزنه سنگ آتش زنه سنگ آتش، قطعه آهن یا پولادی منحنی که بسنگ زنند تا جرقه تولید شود، یکی از آلات تفنگ که بوسیله ضربه آن چاشنی تفنگ میترکد و باروت آتش میگیرد و ساچمه یا گلوله خارج میگردد
منسوب به چخماق، از سنگ چخماق، آن که سنگ چخماق دارد یا سنگ چخماق می زند، سبیل، سبیل تاب داده که از دو سوی به طرف بالا گراییده
