معنی پرورانیدن در لغت نامه دهخدا

پروردن. پروراندن. تربیت کردن. سبب پرورش شدن. پرورش کردن. ترشیح. تنبیت:، بدو گفت رستم که ای شیرفش، مرا پرورانید باید بکش.، فردوسی (از اسدی).، همانا که از بهر این روزگار، ترا پرورانید پروردگار.، فردوسی.، پرورانیدیم ترا و بنعمت بزرگ گردانیدیم. (قصص الانبیاء ص 99). پس مادر موسی اورا می پرورانید تا مدتی برآمد. (قصص الانبیاء ص 91)، انشاء. (منتهی الارب)، تغذیه. (تاج المصادر بیهقی). غذو. (تاج المصادر). غذا و خوراک دادن. (دهار) :، همی پرورانیدشان سال و ماه، به مرغ و کباب و بره چندگاه.، فردوسی

معنی پرورانیدن در فرهنگ فارسی معین

پرورش دادن، غذا دادن، کلام را آراستن، پروراندن

معنی پرورانیدن - جستجوی لغت در جدول جو

پرورانیدن

لغت نامه دهخدا

پرورانیدن

فرهنگ لغت هوشیار

پرورانیدن

فرهنگ فارسی معین

پریشانیدن

پریشان کردن، پراکنده کردن

فرهنگ فارسی عمید

پرورانیده

پرورده، پرورش یافته

فرهنگ فارسی عمید

پروراننده

پرورش دهنده

فرهنگ فارسی عمید

پروراندن

پروردن، پرورش دادن، برای مثال جهانا چه بدمهر و بدگوهری / که خود پرورانی و خود بشکری (فردوسی - ۱/۸۵)
تربیت کردن

فرهنگ فارسی عمید

فروبرانیدن

(دُ مَ اَ کَ دَ)

فروبردن. پایین بردن. قورت دادن: اذمام، فروبرانیدن چیزی به گلو. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

فروزانیدن

(مُ دَ / دِ مَ دَ)

روشن کردن. فروزان ساختن: اضرام، فروزانیدن آتش. (منتهی الارب). رجوع به فروختن و افروختن شود

لغت نامه دهخدا

درشورانیدن

(کَ دَ)

شورانیدن. جنبانیدن. حرکت دادن. متحرک کردن. (ناظم الاطباء) ، تحریک کردن. برانگیختن. به شورش واداشتن. از جای برانگیزانیدن این قوم را که با بنه اند بجنبانند و خبر به ری رسد و ایشان را درشورانند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 406) ، خلط کردن. (یادداشت مرحوم دهخدا) : غثی، درشورانیدن سیل گیاه چراگاه را. (منتهی الارب)

شورانیدن. جنبانیدن. حرکت دادن. متحرک کردن. (ناظم الاطباء) ، تحریک کردن. برانگیختن. به شورش واداشتن. از جای برانگیزانیدن این قوم را که با بنه اند بجنبانند و خبر به ری رسد و ایشان را درشورانند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 406) ، خلط کردن. (یادداشت مرحوم دهخدا) : غَثْی، درشورانیدن سیل گیاه چراگاه را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

پرورانیده

(پَرْ وَ دَ / دِ)

پرورده. پرورانده. پرورش یافته. تربیت کرده:
ببیند یکی روی دستان سام
که بد پرورانیده اندر کنام.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

پروارانیدن

(گِ رِ تَ نِ نَ مَ)

تغذیه

لغت نامه دهخدا

درخورانیدن

(زِ اَدَ گِ رِ تَ)

چیزی بخورد کسی دادن. اشراب. (دهار) ، گنجانیدن. اقحام. و رجوع به خورانیدن شود

لغت نامه دهخدا

پذیرانیدن

(گَ دَ نِ / نَ دَ)

قبول کنانیدن، تکفیل، پذیرفتاری دادن و پذیرانیدن. (منتهی الارب) ، معترف گردانیدن

لغت نامه دهخدا

پروراندن

(گُ بَ کَ دَ)

پرورش دادن. پروردن. پرورانیدن. تربیت کردن. پرورش کردن. ترشیح. تنبیت:
چنین پروراند همی روزگار
فزون آمد از رنگ گل رنج خار.
فردوسی.
کنون دور ماندم ز پروردگار
چنین پروراند مرا روزگار.
فردوسی.
جهانا چه بدمهر و بدگوهری
که خود پرورانی وخود بشکری.
فردوسی.
من دوستانم را بکشم و دشمنان را بپرورانم. (قصص الانبیاء ص 829) ، تغذیه، انشاء. (منتهی الارب) ، زخرفه. آراستن ظاهر کلام: هر روز می پروراندو شیرین میکند و ببینی که از اینجا چه شکافد. (تاریخ بیهقی ص 455)

لغت نامه دهخدا

خروشانیدن

(گُ نِ وِ تَ)

غوغا و هنگامه بلند کنانیدن، گریستن فرمودن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بشورانیدن

(گُ کَ دَ)

بشوریدن. بشوراندن. بهم زدن. منقلب کردن. ژولیدن. زیر و زبر کردن: و اگر این نخاع در میان نبودی (در میان عصب و دماغ) هر اندامی که حرکت کردی دماغ از هم بکشیدی و بشورانیدی و مضرت آنرا اندازه نبودی. (ذخیرۀخوارزمشاهی). و رجوع به بشورانیدن و شوراندن شود

لغت نامه دهخدا

پریشانیدن

(گَ تَ)

پراکندن. متفرق کردن. متشتت کردن. تار و مارکردن، بدحال و پریشان گردانیدن. بیخودگردانیدن. مضطرب کردن، تنگدست کردن

لغت نامه دهخدا

پژمرانیدن

(گَ مُ سَ دَ زْ / زِ)

پژمراندن. پژمرده کردن. اذواء. اذبال. الواء:
همی پژمراند رخ ارغوان
کند تیره دیدار روشن روان.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

پژولانیدن

(گَ خوَرْ / خُرْ دَ)

رنجه کردن:
گر روان من پژولانند زود
صد در محنت بر ایشان برگشود.
مولوی

لغت نامه دهخدا

پروراننده

(پَرْ وَ نَنْ دَ / دِ)

آن که پرورد. آن کس یا چیز که سبب پرورش شود. مربّی. تربیت کننده. بزرگ کننده:
سیاوخش راپروراننده بود
بدو نیکوئیها رساننده بود.
فردوسی.
نخستین که آیدش نیروی جنگ
همان پروراننده آرد بچنگ.
فردوسی.
بدان پروراننده گفت ای پدر
نیاید ز من گازری کارگر.
فردوسی.
بهر سو همی رفت خواننده ای
که بهرام را پروراننده ای.
فردوسی.
همه بچه را پروراننده اند
ستایش به یزدان رساننده اند.
فردوسی.
، بوجودآورنده:
برآرندۀ گرد گردان سپهر
همو پرورانندۀ ماه و مهر.
عنصری.
، غذادهنده