- پرمایگی (پُ یَ / یِ)
حالت و چگونگی پرمایه
معنی پرمایگی - جستجوی لغت در جدول جو
- پرمایگی
حالت و چگونگی پرمایه
- پرمایگی
غلظت، غنا
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
دارای مادۀ اصلی بسیار، دارای مایۀ بسیار، مایه دار، کنایه از غنی، کنایه از صاحب علم و خرد بسیار، بسیار دانا، کنایه از شریف، بزرگوار، کنایه از پربها، هر چیز گران مایه، کنایه از ثروتمند، ماده گاوی که شیر بسیار بدهد
پرمایه، دارای مادۀ اصلی بسیار، دارای مایۀ بسیار، مایه دار، غنی، صاحب علم و خرد بسیار، بسیار دانا، شریف، بزرگوار، پربها، هر چیز گران مایه، ثروتمند
(پَ)
لغت نامه دهخدا
آن ماده گاو بود که فریدون را شیر میداد و پرورد. (فرهنگ اسدی).
مهرگان آمد جشن ملک افریدونا
آن کجا گاو نکو بودش پرمایونا.
دقیقی.
و رجوع به پرمایه و برمایون شود
مهرگان آمد جشن ملک افریدونا
آن کجا گاو نکو بودش پرمایونا.
دقیقی.
و رجوع به پرمایه و برمایون شود
(فَ یِ)
لغت نامه دهخدا
سپارشی. (ناظم الاطباء). سفارشی. (یادداشت به خط مؤلف). به معنی دوم فرموده که بیاید. (آنندراج) ، هر چیز اعلا و نفیس. (ناظم الاطباء)
(فُ یَ / یِ)
لغت نامه دهخدا
پستی. رذالت. ناکسی. دنائت. دونی. خساست. (یادداشت بخط مؤلف) :
باد فرومایگی وزید و ازو
صورت نیکی نژند و محزون شد.
ناصرخسرو.
سخن به ز شکر کز او مرد را
ز درد فرومایگی بهتری است.
ناصرخسرو.
- فرومایگی کردن، پستی نمودن:
فرومایگی کردم و ابلهی
که این پر نگشت و نشد آن تهی.
سعدی.
رجوع به فرومایه شود
باد فرومایگی وزید و ازو
صورت نیکی نژند و محزون شد.
ناصرخسرو.
سخن به ز شکر کز او مرد را
ز درد فرومایگی بهتری است.
ناصرخسرو.
- فرومایگی کردن، پستی نمودن:
فرومایگی کردم و ابلهی
که این پر نگشت و نشد آن تهی.
سعدی.
رجوع به فرومایه شود
(یَ / یِ)
لغت نامه دهخدا
حالت و چگونگی بی مایه. افلاس و احتیاج. (آنندراج). فقر و پریشانی و گدائی و بی نوائی. (ناظم الاطباء). نداشتن مایه. نداشتن سرمایه. (یادداشت مؤلف) :
که از بینوایی و بیمایگی
گرفتم درین خانه همسایگی.
سعدی.
، نداشتن علم و فضل. نداشتن علم و ادب و صنعت. (یادداشت مؤلف)
که از بینوایی و بیمایگی
گرفتم درین خانه همسایگی.
سعدی.
، نداشتن علم و فضل. نداشتن علم و ادب و صنعت. (یادداشت مؤلف)
در ترکیب آید عمل پیماینده: آسمان پیمایی باد پیمایی بحر پیمایی قدح پیمایی
کاری که طبق امر مقامی بزرگتر انجام گیرد، دستوری بی ارزش: کار فرمایشی بهتر از این نمی شود
((پُ یِ))
فرهنگ فارسی معین
پربها، خردمند، دانشمند، نجیب، اصیل، مال دار، ثروتمند، خطیر، جلیل، قلم مویی که نوک آن پرپشت باشد
بخل، پستی، حقارت، خست، دون همتی، رذالت، سفلگی
پرحرفی، پرگویی، روده درازی، وراجی
متضاد: کم حرفی
متضاد: کم حرفی