معنی پرستیز در فرهنگ فارسی عمید

پرخاش جو، پرجنگ وجدال، تو شادان دل و مرگ چنگال تیز / نشسته چو شیر ژیان پرستیز (فردوسی۲ - ۱۴۵۸)، پرکینه

معنی پرستیز در لغت نامه دهخدا

پرخاشجوی. پر از پرخاش. پرخصومت. پرخشم. پرعناد. پرجنگ و ستیز:، ابر بیدرفش افکند رستخیز، ازو جامه پرخون و جان پرستیز.، دقیقی.، گرامی خرامید با خشم تیز، دل از کینۀ خستگان پرستیز.، دقیقی.، برومی عمود و بشمشیر تیز، بگشتند با یکدگر پرستیز.، فردوسی.، بگفت این و بنهاد رخ در گریز، اگر چند بودش دل پرستیز.، فردوسی.، دگر جنگ دیوی بود پرستیز، همیشه به بد کرده چنگال تیز.، فردوسی.، چو همدان گشسپ و یلان سینه نیز، برفتند پرکین و دل پرستیز.، فردوسی.، بیامد جهاندار با تیغ تیز، سری پر ز کینه دلی پرستیز.، فردوسی.، بدژخیم فرمود تا تیغ تیز، کشیده بیامد دلی پرستیز.، فردوسی.، پس اندر همی راند بهرام تیز، سری پر ز کینه دلی پرستیز.، فردوسی.، دلت تیره بینم سرت پرستیز، کنون جامه بر تن کنم ریزریز.، فردوسی.، که از درد او بد دلش پرستیز، ز هر سو همی جست راه گریز.، فردوسی.، چگونه جهد شیر بی چنگ تیز، اگر چند باشد دلش پرستیز.، فردوسی.، ز پیلان جنگی نجوید گریز، سرش پر ز کینه دلش پرستیز.، فردوسی.، تو شادان دل و مرگ چنگال تیز، نشسته چو شیر ژیان پرستیز.، فردوسی.، بکین کرد دندان و چنگال تیز، شد از کینۀ او سرش پرستیز.، فردوسی.، کنون مانده گشتم چنین در گریز، سری پر ز کینه دلی پرستیز.، فردوسی.، در آن دژ یکی زنگی پرستیز، که غول از نهیبش گرفتی گریز.، اسدی

معنی پرستیز در فرهنگ لغت هوشیار

پر کینه و جنگ و جدال

معنی پرستیز - جستجوی لغت در جدول جو

پرستیز

فرهنگ فارسی عمید

پرستیز

لغت نامه دهخدا

پرستیز

فرهنگ لغت هوشیار

پرستوک

(دخترانه)

پرستو

فرهنگ نامهای ایرانی

پرستوک

پرستو، پرنده ای کوچک و مهاجر با بال های دراز و نوک تیز و دم دو شاخه و پرهای سیاه که زیر سینه اش خاکستری یا حنایی رنگ است، بیشتر در سقف خانه ها لانه می گذارد و حشراتی از قبیل مگس و پشه را می خورد
بلوایه، پرستوک، بالوایه، بلسک، خطّاف، باسیج، پرستک، فرشتو، ابابیل، فرستوک، پالوانه، فراستوک، فراشتوک

پَرَستو، پرنده ای کوچک و مهاجر با بال های دراز و نوک تیز و دم دو شاخه و پرهای سیاه که زیر سینه اش خاکستری یا حنایی رنگ است، بیشتر در سقف خانه ها لانه می گذارد و حشراتی از قبیل مگس و پشه را می خورد
بَلوایه، پَرَستوک، بالوایه، بَلَسک، خَطّاف، باسیج، پَرَستُک، فَرَشتو، اَبابیل، فَرَستوک، پالوانه، فراستوک، فراشتوک

فرهنگ فارسی عمید

پرستیژ

شخصیت، اعتبار و نفوذ اجتماعی

فرهنگ فارسی عمید

پرستیده

کسی که او را بپرستند و ستایش کنند، پرستش شده

فرهنگ فارسی عمید

پرستار

کسی که از پیران یا کودکان مراقبت می کند، کسی که در بیمارستان از بیماری مواظبت می کند، خدمتکار، غلام، کنیز، مطیع، فرمانبردار، برای مثال پرستار امرش همه چیز و کس / بنی آدم و مرغ و مور و مگس (سعدی۱ - ۳۴)

فرهنگ فارسی عمید

پوستین

ساخته شده از پوست، جامۀ پوستی، لباس زمستانی گشاد و بلند که از پوست حیوانات پشم دار به خصوص گوسفند می دوزند، کول
پوستین باژگونه کردن: کنایه از قصد و آهنگ کاری کردن، سخت تصمیم گرفتن، باطن را ظاهر ساختن، تغییر روش دادن، برای مثال پوستین را باژگونه گر کند / کوه را از بیخ و از بن برکند (مولوی۱ - ۱۷۱)
پوستین به گازر دادن: کنایه از رنگ عوض کردن، دورویی و تزویر کردن، عیب جویی کردن، بدگویی کردن، کاری را به غیر اهل آن سپردن
پوستین کسی را دریدن: دریدن پوست یا پوستین کسی، کنایه از راز کسی را فاش کردن
به پوستین کسی افتادن: به در پوستین کسی افتادن کنایه از عیب جویی کردن، غیبت کردن
به پوستین کسی رفتن: به در پوستین کسی رفتن کنایه از عیب جویی کردن، غیبت کردن

ساخته شده از پوست، جامۀ پوستی، لباس زمستانی گشاد و بلند که از پوست حیوانات پشم دار به خصوص گوسفند می دوزند، کول
پوستین باژگونه کردن: کنایه از قصد و آهنگ کاری کردن، سخت تصمیم گرفتن، باطن را ظاهر ساختن، تغییر روش دادن، برای مِثال پوستین را باژگونه گر کند / کوه را از بیخ و از بن برکند (مولوی۱ - ۱۷۱)
پوستین به گازُر دادن: کنایه از رنگ عوض کردن، دورویی و تزویر کردن، عیب جویی کردن، بدگویی کردن، کاری را به غیر اهل آن سپردن
پوستین کسی را دریدن: دریدن پوست یا پوستین کسی، کنایه از راز کسی را فاش کردن
به پوستین کسی افتادن: به در پوستین کسی افتادن کنایه از عیب جویی کردن، غیبت کردن
به پوستین کسی رفتن: به در پوستین کسی رفتن کنایه از عیب جویی کردن، غیبت کردن

فرهنگ فارسی عمید

پراتیک

عمل، تجربۀ علمی، آزمایش

فرهنگ فارسی عمید

پرستی

(پَ رَ)

در کلمات مرکبۀ ذیل و نظایر آن. رجوع به آن کلمات شود: یزدان پرستی. شاه پرستی. خداپرستی. سایه پرستی. بت پرستی. جان پرستی. (فردوسی). خودپرستی. خیال پرستی. می پرستی. آتش پرستی. عناصرپرستی. عیال پرستی. کعبه پرستی. حق پرستی. باده پرستی. مرده پرستی

لغت نامه دهخدا

پوستین

جامه ای که از پوست حیوانات کنند. همی پوستین بود پوشیدنش ز کشک وز ارزن بدی خوردنش. (فردوسی)، جامه فراخ چون عبایی که از پوست آش کرده گوسفند و بز و جز آنها کنند بی آنکه پشم آنرا سترده باشند، پوست، غیبت ندمت. یا مثل پوستین تابستان. چیزی که بجای خود نباشد، بی ارزش بیهوده. یا از برهنه پوستین کندن، کار بیهوده کردن، یا به پوستین کسی افتادن (رفتن)، بد او گفتن، یا پوستین باژ گونه کردن، سختن تصمیم گرفتن عظیم مصمم شدن پوستنی با شکوفه کردن، باطن را ظاهر کردن، یا پوستین باشگونه کردن، سخت مصمم شدن پوستین باژ گونه کردن، تغییر روش و رفتار و معامله دادن، یا پوستین بر سر کسی زدن، او را اذیت و شکنجه و عذاب دادن، یا پوستین بگازر دادن، بد گویی کردن عیبجویی کردن، کار بغیر اهل وا گذاشتن، یا پوستین بلای اندر مالیدن، مانند متظلمان جامه گل آلود کرده شکایت بردن، یا در پوستین خود بودن (افکندن)، قیاس بنفس کردن از خود حکایت کردن

معنی پرستیز - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما