معنی ورمال در لغت نامه دهخدا

فرارکننده. (ناظم الاطباء).، - وردار و ورمال، آنکه چیزی را برمیدارد و فرار میکند. (ناظم الاطباء).، - ورمال آقا را دمش دادن، چیزی را برداشتن و بردن و خوردن. چپو کردن. سر خوراکی ریختن و یک باره آن را تمام کردن. (فرهنگ فارسی معین از فرهنگ عامیانۀ جمال زاده).، - ورمال زدن یا ورمال کردن، گریختن از ترس

معنی ورمال در فرهنگ لغت هوشیار

ورمال آقا را دمش دادن، چیزی را برداشتن و بردن و خوردن چیوکردن سر خوراکی ریختن و یکباره آنرا تمام کردن، یا وردار و ورمال. آنکه چیزی را بر میدارد و فرار میکند

معنی ورمال در فرهنگ فارسی معین

وردارنده و ورمالنده، کسی که پول یا مال اشخاص را بالا می کشد، مال مردم خور، ورمال آقا را دمش دادن: چیزی را برداشتن و بردن و خوردن، چپو کردن، سر خوراکی ریختن و یکباره آن را تمام کردن

معنی ورمال - جستجوی لغت در جدول جو

ورمال

لغت نامه دهخدا

ورمال

فرهنگ لغت هوشیار

ورمال

فرهنگ فارسی معین

ورمال

فرهنگ گویش مازندرانی

برمال

(پسرانه)

جلوی منزل، سجاده، خانهدار (نگارش کردی: بهرما)

فرهنگ نامهای ایرانی

رومال

پارچه ای که با آن دست و روی را پاک کنند، دستمال، روپاک

فرهنگ فارسی عمید

نرمال

به طریق و روش معمول، به هنجار، طبیعی

فرهنگ فارسی عمید

برمال

(بَ)

ورمال. گریز، که از گریختن است. (برهان) (آنندراج). رجوع به ورمال شود.
- برمال زدن،کنایه از گریختن باشد. (برهان) (از آنندراج).
- برمال کردن، کنایه از گریختن باشد. (برهان) (از آنندراج).

لغت نامه دهخدا

ارمال

(کَ)

ارمال نسیج، بافتن بوریا و جز آن. باریک بافتن بوریا یا عام است. (منتهی الأرب). حصیر بافتن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی).

لغت نامه دهخدا

ارمال

(اَ)

جمع واژۀ رمله. خطهای سیاه

لغت نامه دهخدا

ارمال

(اَ)

چوبی است که بدارچین سیاه ماند و بوی خوش دارد و منبت او یمن است. (مؤید الفضلاء). بلغت یمنی چوبی است شبیه بقرفه در غایت خوشبوئی و قرفه چوبی است شبیه بدارچین و خوردن آن درد چشم را نافع است و به این معنی بجای لام کاف هم بنظر آمده است. (برهان) (آنندراج). ارمال و ارمالک و بسریانی ارمالی نامند. دوای خشبی است شبیه بقرفه و با عطریه. منابت او هند و یمن و نبات او بقدر ذرعی و برگش تیره رنگ و گلش کبود و بی ثمره و مستعمل پوست اوست و مایل به زردی میباشد. در آخر دوم گرم و خشک و نائب مناب قرنفل و دارچینی و مقوی دل و احشا و معین هضم و جمیع قوتها و حابس طبع و مانع انتشار زخمها و آکله و مدرّ فضلات و ضماد او جهت بثور و اورام و اندمال قروح و مانع تعفّن اعضا و بوئیدن او جهت تقویت دماغ و مضمضۀ او جهت استحکام لثه و امراض دندان و طلاء او جهت اصلاح ناخن و آشامیدن او جهت قطع بخارات کریه و بوی دهان و رفع رمد بارد نافع و مصدع محرور و مصلحش کزبره و قدر شربتش دو مثقال و بدلش سلیخه و در بوی دهان کبابه. (تحفۀ حکیم مؤمن). و رجوع به ارماک و ارمالک شود

لغت نامه دهخدا

برمال

(بَ)

سینه و سرابالای کوه و پشته. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

چرمال

(چُ)

دهی جزء دهستان قره پشلو، بخش حومه شهرستان زنجان که در 76هزارگزی شمال باختری زنجان و 18هزارگزی راه شوسۀ زنجان به تبریز واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 219 تن سکنه دارد. آبش از چشمه، محصولش غلات، شغل اهالی زراعت و بافتن گلیم و جاجیم وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

نورمال

(نُرْ)

به هنجار. (لغات فرهنگستان). نرمال. طبیعی. رجوع به نرمال شود

لغت نامه دهخدا

کورمال

در تداول عامه، حرکت بااحتیاط و دست مالیدن به اطراف در تاریکی، غالباً کورمال کورمال (به تکرار) استعمال شود، (فرهنگ فارسی معین)، و رجوع به کورمال رفتن، کورمالی کردن و کورمال کورمال شود

لغت نامه دهخدا

رومال

پارچه ای که بدان روی را پاک کنند، دستمال و ابزاری وبشگیر، (ناظم الاطباء)، مندیل، دستمال، (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف)، پارچه ای که بدان روی را از غبارو جز آن پاک کنند، (آنندراج)، دستمال، دستمال بزرگ:سری که درد نمی کند رومال چرا باید بست، در لهجۀ مردم چهار محال و پاکستان، دستمال، (یادداشت مؤلف)،
- رومال سیاه، چون پردۀ مشکین و پردۀ نیلوفری که بستن آن بر چشم آشوب گرفته معمول است، (آنندراج) :
بست رومال سیه بر چشم آن آرام جان
گشت آهویی درون خیمۀ لیلی نهان،
صائب (از آنندراج)،
، چارقد، (یادداشت مؤلف)، دستار، (لغت محلی شوشتر، نوعی از کبوتر،
امردباز، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نرمال

(نُ)

به هنجار. طبیعی. عادی. معمولی. (لغات فرهنگستان)

لغت نامه دهخدا