- هصو (قَلْیْ)
کلانسال گردیدن و پیر شدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
معنی هصو - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
هم او، برای مثال کس نباشد قماردوست چو او / زآن همه طایفه هموست همو (مسعودسعد - ۴۶۲)
میوه ای کروی شکل، گوشتی، درشت، پرآب و شیرین با پوست نازک به رنگ های زرد، سرخ و سبز و هستۀ درشت و سخت، درخت این میوه کوتاه با برگ های دراز نوک تیز و شکوفه های قرمز است و آن را با درخت شفتالو، بادام، آلو یا زردآلو پیوند می زنند، شخص زیبا
دو زن که یک شوهر داشته باشند هر کدام هووی دیگری نامیده می شود، همشوی، هم شو، نباغ، بناغ، وسنی، اموسنی
(تَ کَرْ رُ)
لغت نامه دهخدا
محکم و استوار گردانیدن چیزی را. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(تَ فُ)
لغت نامه دهخدا
بازداشتن. منع. (تاج المصادر بیهقی). منع کردن. مانع شدن، درد کردن روده ها. (آنندراج) ، حصو یا حصی ارض، سنگ ریزه ناک شدن آن. سنگ ریزه شدن کمیز در مثانه. (یادداشت مؤلف) ، زدن کسی یا چیزی با سنگ ریزه. و رجوع به ذیل قوامیس دزی ج 1 ص 297 شود
(رَ)
لغت نامه دهخدا
دور شدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، چیره شدن: قصوته، چیره شدم بر وی در نبرد. (منتهی الارب) ، قصو شاه و ناقه، از کرانۀ گوش او اندکی بریدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قصوّ و قصا و قصاء شود
(خَ زَ)
لغت نامه دهخدا
زدن کسی را به چوب دستی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). به عصا زدن. (تاج المصادر بیهقی) (غیاث اللغات) ، بستن جرح را. (از منتهی الارب). ببستن جراحت. (تاج المصادر بیهقی) : عصا الجرح، جراحت را بست. (از اقرب الموارد) ، فراهم آوردن قوم را، بر نیک باشد یا بد. (از منتهی الارب) : عصا القوم، قوم را جمع کرد و گرد آورد، بر شر یا خیر. (از اقرب الموارد)
(تَ وَرْ رُ)
لغت نامه دهخدا
بازماندن چشم کسی. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). چشم پهن باز ماندن. (تاج المصادر بیهقی). رجوع به شصی شود، بلند شدن ابر، پر گردیدن مشک از آب پس بلند گردیدن قوائم آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بلند شدن دستها و پاهای مرده. (از اقرب الموارد)
(زَ زَ فَ)
لغت نامه دهخدا
درپیوستن با کسی به جهت تهمت و شک. (منتهی الارب). الانضمام لریبه. (تاج المصادر). لضی، به زنا خواندن و تهمت کردن زن را. (منتهی الارب)
(قَ عَ)
لغت نامه دهخدا
جنبانیدن شمشیر را. (منتهی الارب) ، بیهوده گفتن در کلام. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). هذی. رجوع به هذی شود، بریدن. (تاج المصادر بیهقی) (اقرب الموارد)
(قَ طَ رَ)
لغت نامه دهخدا
بلند برآمدن گرد وخاک. (ناظم الاطباء). بلند برآمدن غبار. (منتهی الارب) (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد) ، گریختن، مردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد) ، مخلوط شدن خاکستر با خاک. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) ، خاکستر شدن آتش. (معجم متن اللغه)
(قَ بَ لَ)
لغت نامه دهخدا
شکستن چیزی را در زیر پای، هتوته هتواً، شکستم او را زیرپای. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (معجم متن اللغه) ، گرسنگی. (شمس اللغات)
(هََ / هََ صْ وَ)
لغت نامه دهخدا
شیر. (از اقرب الموارد) : و تحت ثیابه اسدٌ هصور، ای قوی. (منتهی الارب) : سلطان چون شیر هصور و فحل غیور بر عقب ایشان تا به حد هزاراسف رسید. (جهانگشای جوینی)
هم او نیزوی: ... و همو (فضل چغانی) در صفت نرگس گوید. کس نباشد قمار دوست چو او زان همه طایفه هموست همو. (مسعود سعد)
((هُ))
فرهنگ فارسی معین
درختی از تیره گل سرخیان و از دسته بادامی ها که دارای میوه آب دار شفت و هسته ناهموار درشت است. گونه های مختلف هلو عبارت از شفتالو و شلیل و هلو انجیری هستند که همگی میوه هایی ریزتر از هلو دارند
هلو پوست کنده: کنایه از شخص خوش بر و رو، خوش آب
هلو پوست کنده: کنایه از شخص خوش بر و رو، خوش آب
ریسمانی که کودکان از جایی آویزند و بر آن نشینند و در هوا آیند و روند، ارجوحه، تاب
