معنی هزمان در فرهنگ فارسی عمید

هرزمان، چنان گردد جهان هزمان که گویی / پلنگ آهو نگیرد جز به کشتی (دقیقی - ۱۰۵)

معنی هزمان در لغت نامه دهخدا

مخفف هر زمان باشد که افادۀ هر دم و هر ساعت می کند. (برهان) :، آسمان آسیای گردان است، آسمان آسِمان کند هزمان.، کسائی.، کز فروغ مکارمش هزمان، مورچه بشمرد ز دور ضریر.، خسروی سرخسی.، ز بس برسختن زرّش به جای مردمان، هزمان، ز ناره بگسلد کپّان ز شاهین بگسلد پله.، دقیقی.، دو هفته برآمد بر این روزگار، که هزمان همی تیزتر گشت کار.، دقیقی.، چه بندی دل اندر سرای فسوس، که هزمان به گوش آید آوای کوس.، فردوسی.، همی کرد گودرز هر سو نگاه، ز دشمن بیفزود هزمان سپاه.، فردوسی.، بدان جایگه باشد ارژنگ دیو، که هزمان برآرد خروش و غریو.، فردوسی.، پدر از مردی در شیر زند هزمان دست، پسر از مردی با پیل زند هر دم بر.، فرخی.، من و چنگی و آن دلبر که او رانیست همتایی، ز من کرده مدیح شاه را هزمان تقاضایی.، فرخی.، ز بانگ بوق و هول کوس هزمان، درافتد زلزله در هفت کشور.، عنصری.، چو صفیری بزند کبک دری در هزمان، بزند لقلق بر کنگره بر ناقوسی.، منوچهری.، دیلمی وار کند هزمان دراج غوی، بر سر هر پرش از مشک نگاریده ووی.، منوچهری.، هزمان بکند بانگ نمازی به لب جوی، در سجده رود خیری با لالۀ خودروی.، منوچهری.، ز صد گونه هزمان بدو گرد کرد، کسش بازنشناسد از زرّ زرد.، اسدی.، یکی چاره هزمان نماید همی، بدان چاره جانْمان رباید همی.، اسدی.، چنان کرد دین را به شمشیر تیز، که هزمان بود بیش تا رستخیز.، اسدی.، از این چون و چرا بگذر که روشن گرددت هزمان، مگر کآن عالم پرخیر بی چون وچرا یابی.، سنائی.، ز بیم چنبر این لاجوردی، همی بیرون جهم هزمان ز چنبر.، ناصرخسرو.، وینکه بگرداند هزمان همی، بلبل نونو به شگفتی نواش.، ناصرخسرو.، تشنه ت نشود هرگز تا آب نخوردی، هرچند که آب آب همیگویی هزمان.، ناصرخسرو.، من آن درّ حکمت ندارم مهیا، که عرضه کنم بر تو هزمان دگرگون.، سوزنی.، نوشتم ابجد تجرید پس چون نشرۀ طفلان، نگاریدم به سرخ و زرد زَاشک دیده هزمانش.، خاقانی.، و رجوع به ترکیب های هر شود

معنی هزمان در لغت نامه دهخدا

جایی است که چاههای جریر در آنجا بود و اهل آن شکایت به حضرت نبوی بردند، آن حضرت امر آنان را فیصل داد. (معجم البلدان)

معنی هزمان در فرهنگ لغت هوشیار

هر زمان، هر وقت: (چنان گردد جهان هزمان که دردشت پلنگ آهونگیرد جزبکشتی) (دقیقی)

معنی هزمان - جستجوی لغت در جدول جو

هزمان

فرهنگ فارسی عمید

هزمان

لغت نامه دهخدا

هزمان

لغت نامه دهخدا

هزمان

فرهنگ لغت هوشیار

هزمان

فرهنگ فارسی معین

رزمان

(پسرانه)

نام یکی از سرداران دیلمیان

فرهنگ نامهای ایرانی

هامان

(پسرانه)

معرب از یونانی، مشهور، نام وزیر اخشویروش

فرهنگ نامهای ایرانی

هومان

(پسرانه)

نیک اندیش، نام یکی از سرداران افراسیاب و نیز نام برادر پیران ویسه، از شخصیتهای شاهنامه

فرهنگ نامهای ایرانی

ازمان

زمن ها، عصرها، روزگارها، وقت ها، هنگام ها، جمع واژۀ زمن

فرهنگ فارسی عمید

بزمان

میل و خواهش، مست، اندوهگین، پژمان

فرهنگ فارسی عمید

هیمان

عاشق شدن، شیفته شدن، شیفتگی، شوریدگی، دلدادگی

فرهنگ فارسی عمید

لزمان

(زُ ئو)

لزم. رجوع به لزم شود

لغت نامه دهخدا

بزمان

کوه بزمان، در مشرق بم و نرماشیر است. (یادداشت بخط دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ازمان

(گَ گَ)

مزمن شدن بیماری.

لغت نامه دهخدا

ازمان

(اَ)

جمع واژۀ زمن. (منتهی الارب). جمع واژۀ زمان. (دهار). روزگارها. وقتها. (غیاث). اوقات قلیل یا کثیر. (منتهی الارب) :
ذکر آن اریاح سرد زمهریر
اندر آن ایام و ازمان عسیر.
مولوی.

لغت نامه دهخدا

حزمان

(حَ زِ)

یکی از حصارهای یمن نزدیک دمّلوه. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

زهمان

(زَ / زُ)

نام سگی، موضعی است. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زهمان

(زَ)

بدبوی. دارای زهومت: و طعمها (زراوند طویل وزراوند مدحرج) مر و زهمان. (ابن البیطار ج 1 جزء 2 ص 159 ذیل زراوند). رجوع به زهم و زهمه و زهومت شود
مرد تخمه زده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عزمان

(خُ رَ)

عزم است در تمام معانی. رجوع به عزم شود

لغت نامه دهخدا

قزمان

(قُ)

نام جائی است. و عمرانی گوید قزمان به فتح قاف نام جای دیگری است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

بزمان

(بَ / بُ)

میل. خواهش. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

رزمان

(رَ)

جایگاهی است در شش فرسخی سمرقند. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

رزمان

(رَ)

یا رزمان بن زریزاد. نام یکی از سرداران دیلمیان ازطرفداران بهاءالدوله و در جنگهایی که بین سپاه بهأالدوله بن عضدالدوله و ابونصر عزالدوله بختیار در کرمان در سال 390 هجری قمری روی داد شرکت داشت. رجوع به شدالازار ذیل ص 42 و تاریخ هلال صابی صص 358- 359 شود
نام پدر یکی از سرکردگان رامانیان بنام ابراهیم بن رزمان. ابن بلخی گوید: اکنون از این رامانیان قومی مانده اند و مقدم ایشان ابراهیم بن رزمان است. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 166)

لغت نامه دهخدا

گزمان

(گَ)

ده کوچکی است از دهستان کوهبنان بخش راور شهرستان کرمان، واقع در 50000گزی شمال باختری راور و 3000گزی شمال راه فرعی راور به کوهبنان. دارای 2 خانوار است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

بزمان

طایفه ای از طوایف بلوچستان مرکزی به ناحیۀ بمپور. این طایفه مرکب از 40 خانوار است که در کوه بزمان سکونت دارند. مذهبشان شیعه است و فقیرو بی بضاعت هستند. (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 99)

لغت نامه دهخدا