- هزم
شکست دادن و پراکنده ساختن دشمن
معنی هزم - جستجوی لغت در جدول جو
- هزم (هََ زِ)
اسب منقاد و رام. (منتهی الارب). فرس مطیع، فرس هزم الصوت، که صدایش به صدای رعد ماند. (اقرب الموارد)
- هزم (هََ زَ)
بانگ کمان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
- هزم (هََ)
جایی است از مدینه
- هزم
مهربانی کردن بر کسی
- هزم ((هَ))
شکست دادن و پراکنده کردن دشمن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مزاح، شوخی، سخن غیر جدی، سخن بیهوده، در علوم ادبی سخن منظوم یا منثور که محتوی مضامین غیراخلاقی و غیراجتماعی است
جسم مخروطی شکل که قاعدۀ آن مثلث یا مربع یا کثیر الاضلاع باشد و وجوه جانبی آن مثلث هایی باشند که همه به یک راس مشترک منتهی شوند
(تَ زَنْ نُ)
لغت نامه دهخدا
شکسته شدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). شکسته شدن عصا. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بانگ کردن رعد. (تاج المصادر بیهقی). بانگ کردن کمان و تندر و رعد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، دریده گشتن مشک از خشکی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(مُ هََ زْ زَ)
لغت نامه دهخدا
قصب مهزم، نی که شکسته و شکافته شده باشد. (از اقرب الموارد) ، سقاء مهزم، مشک که با خشکی برهم تا خورده باشد. (از اقرب الموارد). متهزم. و رجوع به متهزم شود
(نَ لَ رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است جزء دهستان شفت بخش مرکزی شهرستان فومن، بر کنار رود خانه امام زاده ابراهیم در 12 گزی غرب فومن و 4 هزارگزی جنوب غربی بازار شفت و در جلگۀ معتدل هوایی واقع است و 947 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه پسینمان و محصولات عمده اش برنج و ابریشم و چای و شغل مردمش زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)
(هََ مَ)
لغت نامه دهخدا
یکی از هزم، هر جای نشیب و مغاک. ج، هزم، هزوم، مغاکچۀ ترید و سیب و جز آن که از غمز انگشت پیدا آید. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
حالت تهاجم گرفتن، مورد حمله قرار دادن