معنی هبت در لغت نامه دهخدا

زدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). زدن، یا زدن با شمشیر که منجر به قتل شود. (معجم متن اللغه)، فرودآوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). فروآوردن چیزی را از منزلتش. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه)، پست گردانیدن و فروافکندن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، نادان شمردن کسی را. نسبت حمق به کسی دادن. (معجم متن اللغه)، به حیرت افکندن کسی را، خاموش گردانیدن کسی را. ساکت کردن کسی را. (معجم متن اللغه)، بددل گردیدن. گفته میشود: هبت الرجل (مجهولا)، بددل و جبان گردید آن مرد. (ناظم الاطباء). جبان شدن. (اقرب الموارد). شاید قلب مکانی بهت باشد، بیخرد گردیدن. (منتهی الارب). بیخرد و کم عقل شدن. (ناظم الاطباء)، بی خرد بودن. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه)، فرود آمدن از قدر و منزلت. (معجم متن اللغه). هبت طائر، پریدن با وله و اشتیاق بدون راهنمائی. (معجم متن اللغه)

معنی هبت در لغت نامه دهخدا

بخشش. انعام. (ناظم الاطباء). عطا. رجوع به هبه شود:، هر دو از هیبت و هبت به دووقت، همچو گل خاضع و چو مل جبار.، خاقانی.،، در اصطلاح علم فتوت، بخشیدن کبیر است رفیق را به کبیری دیگر و بعضی این معنی جایز نداشته اند، چه تصرف است در حُر. (نفائس الفنون ص 197). رجوع به مدخل های کبیر و رفیق شود.، - دریاهبت، کسی که بخشش و عطایش فراوان باشد. آن کس که در بخشش چون دریاست:، دریاهبتی و کوه هیبت، کز ذات تو این و آن ببینم.، خاقانی

معنی هبت در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بخشش، بذل، دهش، عطا، هبه

معنی هبت - جستجوی لغت در جدول جو

هبت

لغت نامه دهخدا

هبت

لغت نامه دهخدا

هبت

فرهنگ لغت هوشیار

هبت

فرهنگ فارسی معین

هبت

فرهنگ واژه مترادف متضاد

شبت

شوید، گیاهی یک ساله با برگ های ریز معطر که به صورت خام و پخته خورده می شود

فرهنگ فارسی عمید

تبت

کرک، پشم یا پر بسیار نرم با پرز های نرم و لطیفی که از بن مو های بز می روید و آن ها را با شانه می گیرند و پس از ریسیدن در بافتن پارچه های کرکی به کار می برند و از آن شال و پارچه های لطیف می بافند، گلغر، پت، تبد، بزشم، بزوشم، بزوش، تفتیک

کُرک، پشم یا پر بسیار نرم با پرز های نرم و لطیفی که از بن مو های بز می روید و آن ها را با شانه می گیرند و پس از ریسیدن در بافتن پارچه های کرکی به کار می برند و از آن شال و پارچه های لطیف می بافند، گُلغَر، پَت، تِبِد، بُزَشم، بُزوَشم، بُزوَش، تَفتیک

فرهنگ فارسی عمید

هزت

نشاط و خرمی، صدای رعد

فرهنگ فارسی عمید

شبت

دالان کوچک، دالان، دهلیز

فرهنگ فارسی عمید

سبت

گیاهی شبیه خطمی، نوعی خطمی

فرهنگ فارسی عمید

تبت

سورۀ صد و یازدهم قرآن مشتمل بر پنج آیه و لعن بر ابولهب و زنش که پیغمبر اسلام را آزردند، لهب

فرهنگ فارسی عمید

نبت

گیاه، هر رستنی که از زمین بروید، گیا، گیه، گیاغ، علف، نبات، کلأ

فرهنگ فارسی عمید

هبه

دادن چیزی به کسی بدون عوض، بخشش

فرهنگ فارسی عمید

اهبت

آنچه از وسایل سفر تهیه کنند، لوازم زندگانی، ساز و برگ جنگ، ساز و سامان

فرهنگ فارسی عمید

هبر

چرک زخم، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رم، ریم، سیم، سخ، شخ، وسخ، پیخ، پژ، فژ، کورس، کرس، کرسه، هو، بخجد، بهرک، خاز، درن، قیح، کلچ، کلخج، کلنج

چرک زخم، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رِم، ریم، سیم، سَخ، شُخ، وَسَخ، پیخ، پَژ، فَژ، کورَس، کُرَس، کُرسِه، هُو، بَخجَد، بَهرَک، خاز، دَرَن، قَیح، کَلچ، کَلَخج، کِلَنج

فرهنگ فارسی عمید

بهت

دهشت زده شدن، خاموش و متحیر ماندن، حیرت، دهشت، شگفتی آمیخته به سکوت، در علم روانشناسی گیجی و کاهش هشیاری

فرهنگ فارسی عمید

هرت

بدون قاعده، بدون نظم، بدون قانون مثلاً شهر هرت

فرهنگ فارسی عمید

هشت

بعد از هفت، عدد «۸»

فرهنگ فارسی عمید

اهبت

(اُ بَ)

اهبه. ساز و یراق. (از منتخب بنقل غیاث اللغات). عدت. عده. ساز. سامان. ساختگی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ساز و ساختگی کار. (ناظم الاطباء). اهب. (ناظم الاطباء). تهیؤ: و امیر شهاب الدوله مسعود... با اهبتی و عدتی... (تاریخ بیهقی). با بسیار لشکر و زینتی و اهبتی تمام. (تاریخ بیهقی). و بحکم استعلای همت و استیلای نهمت و استیفای عدت و استکمال اهبت ازبرای روزگار کارزار پیلان بیشمار داشت. (سندبادنامه ص 56). اکنون ترا بهیچ حال با قوت و شوکت و عدت و اهبت من امکان و قوت مقابله و مقاومت نباشد. (سندبادنامه ص 170). ساز و اهبت کار بدو فرستاد و او از ری بیرون آمد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 44). مدبر را کثرت عدد و فرط اهبت از امساک موجود نافع نه. (جهانگشای جوینی). سلطان... با اهبتی و هیبتی که چشم کس مشاهده نکرده بود... در شهر آمد. (جهانگشای جوینی). مگر کار بغداد که از کثرت خلق و بسیاری سپاه و سلاح و اهبت آنجا و راههای باریک دشوار که در پیش است. (رشیدی). و رجوع به اهبه شود

اهبه. ساز و یراق. (از منتخب بنقل غیاث اللغات). عدت. عده. ساز. سامان. ساختگی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ساز و ساختگی کار. (ناظم الاطباء). اُهب. (ناظم الاطباء). تهیؤ: و امیر شهاب الدوله مسعود... با اهبتی و عدتی... (تاریخ بیهقی). با بسیار لشکر و زینتی و اهبتی تمام. (تاریخ بیهقی). و بحکم استعلای همت و استیلای نهمت و استیفای عدت و استکمال اهبت ازبرای روزگار کارزار پیلان بیشمار داشت. (سندبادنامه ص 56). اکنون ترا بهیچ حال با قوت و شوکت و عدت و اهبت من امکان و قوت مقابله و مقاومت نباشد. (سندبادنامه ص 170). ساز و اهبت کار بدو فرستاد و او از ری بیرون آمد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 44). مدبر را کثرت عدد و فرط اهبت از امساک موجود نافع نه. (جهانگشای جوینی). سلطان... با اهبتی و هیبتی که چشم کس مشاهده نکرده بود... در شهر آمد. (جهانگشای جوینی). مگر کار بغداد که از کثرت خلق و بسیاری سپاه و سلاح و اهبت آنجا و راههای باریک دشوار که در پیش است. (رشیدی). و رجوع به اهبه شود

لغت نامه دهخدا

رهبت

(رَ بَ)

بیم. ترس. خوف. (یادداشت مؤلف). فزع: امیران غور به خدمت آمدند گروهی به رغبت و گروهی به رهبت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 109)

لغت نامه دهخدا

نهبت

(نُ بَ)

نهبه. رجوع به نهبه شود، تقسیم دایرۀ منطقهالبروج به نه قسمت و هر یک از آن قسمت ها را به یکی از ستاره های آن منسوب کردن. (ناظم الاطباء) ؟ رجوع به نه بهر شود، بسیار بزرگ و کلان و بیرون از اندازه. (ناظم الاطباء) ؟

لغت نامه دهخدا

هبتر

(هََ تَ)

کوتاه بالا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). قصیر. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه)

لغت نامه دهخدا