معنی هاه در لغت نامه دهخدا

کلمه وعید و تهدید است، (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، حکایت خندۀ خنده کننده: ضحک فلان فقال هاه هاه، (ناظم الاطباء)، حکایت خندۀ خندنده، (منتهی الارب)، حکایت خنده و نوحه سرایی، (از اقرب الموارد)، و فی الحدیث ’اذا تثأب احدکم فلیرده ما استطاع و لایقولن هاه هاه فانما ذلک الشیطان یضحک منه’، (از اقرب الموارد)

معنی هاه - جستجوی لغت در جدول جو

هاه

لغت نامه دهخدا

هاه

فرهنگ لغت هوشیار

هاله

(دخترانه)

حلقه نورانی سفید یا رنگی که گاهی گرد ماه یا خورشید دیده می شود (معرب از یونانی)

فرهنگ نامهای ایرانی

هاله

دایرۀ روشن که گاهی گرداگرد قرص ماه ظاهر می شود، شاهورد، شایورد، شادورد، سابود، خرمن ماه،
حلقۀ نورانی که در اطراف چیزی دیده می شود

فرهنگ فارسی عمید

تاه

تا، خمیدگی چیزی مانند کاغذ و پارچه، چین، لا
تار، رشته، نخ، رشتۀ باریک، تانه، تان، تاره
داغداغان، از درختان جنگلی با برگ های بیضی و دندانه دار و نوک تیز، گل های سبز رنگ و میوۀ ریز و آبدار به رنگ خاکی یا کبود که در نواحی شمالی ایران می روید و بلندیش تا ۲۰ متر می رسد، از ریشه و پوست آن مادۀ زرد رنگی گرفته می شود و از دانۀ آن هم روغن می گیرند، برگ و ریشۀ آن در طب قدیم برای معالجۀ اسهال به کار می رفته
تاغوت، تا، ته، تی، تادار، تادانه، ته دار، تی گیله، تایله، دغدغان

تا، خمیدگی چیزی مانند کاغذ و پارچه، چین، لا
تار، رشته، نخ، رشتۀ باریک، تانه، تان، تاره
داغداغان، از درختان جنگلی با برگ های بیضی و دندانه دار و نوک تیز، گل های سبز رنگ و میوۀ ریز و آبدار به رنگ خاکی یا کبود که در نواحی شمالی ایران می روید و بلندیش تا ۲۰ متر می رسد، از ریشه و پوست آن مادۀ زرد رنگی گرفته می شود و از دانۀ آن هم روغن می گیرند، برگ و ریشۀ آن در طب قدیم برای معالجۀ اسهال به کار می رفته
تاغوت، تا، تَه، تی، تادار، تادانه، تَه دار، تی گیلَه، تایلَه، دِغدِغان

فرهنگ فارسی عمید

هاله

شخص فتنه انگیز، مفسد، بدذات

فرهنگ فارسی عمید

هام

همّ، حزن انگیز، اندوهگین

فرهنگ فارسی عمید

هاج

متحیر، سرگشته، درمانده

فرهنگ فارسی عمید

هاس

بیم، ترس
دیگر، نیز، برای مثال طیبتی کردم و پشیمانم / تا چنین چیزها نگویم هاس (عثمان مختاری - ۲۳۵)

فرهنگ فارسی عمید

نهاه

(نُ)

جمع واژۀ نهاء. رجوع به نهاء شود، جمع واژۀ ناهی. رجوع به ناهی شود

لغت نامه دهخدا

هاه هاه

رجوع به هاه شود

لغت نامه دهخدا

هاهنا

(نَ / نُو بَ دَ)

اینجا. هنا. (ناظم الاطباء). رجوع به هیهنا شود

لغت نامه دهخدا

هاهو

نام رودی است که از کوه بند در هند جاری است، (ماللهند ابوریحان بیرونی ص 128)

لغت نامه دهخدا

هاهنمان

(نِ)

ساموئل کریستیان فریدریش فیزیکدان آلمانی و کاشف و مؤسس روش معالجه بمثل (معروف به طب تجانسی). در سال 1755 میلادی در ساکسونی به دنیا آمد. وی در رشتۀ طب در شهر لایپزیک و وین به تحصیل پرداخت. هاهنمان روش معالجه ای ابداع کرد که خود آن را معالجه بمثل نامید. وی چندین کتاب در طب و داروسازی تألیف کرد. به سال 1843 میلادی درگذشت. (از دایرهالمعارف بریتانیکا)

لغت نامه دهخدا

مهاه

(مَ)

آفتاب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، بلور. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). پاره ای از بلور. (ناظم الاطباء) ، گاو وحشی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). ماده گاو وحشی. (مهذب الاسماء) ، گوزن ماده. (دهار). گوزن. (مهذب الاسماء). ج، مها، مهوات، مهیات. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). و رجوع به ابوعدس شود

آفتاب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، بلور. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). پاره ای از بلور. (ناظم الاطباء) ، گاو وحشی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). ماده گاو وحشی. (مهذب الاسماء) ، گوزن ماده. (دهار). گوزن. (مهذب الاسماء). ج، مَها، مَهَوات، مَهَیات. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). و رجوع به ابوعدس شود

لغت نامه دهخدا

مهاه

(مُ)

آب گشن در رحم ماده شتر. ج، مهی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لهاه

(لَ)

کام که گوشت پاره ای است آویخته در اقصای اعلای دهن. مابین منقطع اصل اللسان الی منقطع القلب. ج، لها، لهوات، لهیات، لهی ّ، لهی ّ، لهاء. (منتهی الارب). گوشتی است که زیر حنجره آویخته است و آن را به گرگان ملازه گویند و از منفعتهای آن یکی آن است که او تصرف حنجره را که در آواز کندبروجه خویش نگاه دارد تا آواز به اندازه و آراسته باشد و دوم آن است که هوای سرد را بازدارد تا سردی آن ناگاه به شش نرسد و دودها و گردها را همچنین از شش بازدارد و بدین سبب است که بریدن آن آواز را و شش رازیان دارد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). ملازه. (ذخیرۀ خوارزمشاهی ذیل کلمه نمک). زبان کوچک. زبان کوچکه. گوشت پاره که در حلق معلق باشد. (غیاث). کده. (صحاح الفرس). (جوهری) لحمی معلق بر بالای حنک، یعنی سقف حلق. پارۀ گوشت آویختۀ متحرک. صورت حبۀ انگوری در مدخل گلو. کژه. تک. (لغت نامۀ اسدی). ناک. سغ. سقف حلق. ملاجه. لثاه. لحم رخو یشکل الصوت و یعدل الهواء. (تذکرۀ ضریر انطاکی) : اندر بیماریها ملازه که آن را به تازی اللهاه گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
- سقوط لهاه، افتادن سغ. افتادن کام. افتادن زبان کوچکه. رجوع به تک و کام شود.
، نام مرضی که عبارت است از امتداد این گوشت پاره تا پائین و عدم رجوع او به موضع خود. (بحر الجواهر)

کام که گوشت پاره ای است آویخته در اقصای اعلای دهن. مابین منقطع اصل اللسان الی منقطع القلب. ج، لها، لهوات، لهیات، لُهی ّ، لِهی ّ، لهاء. (منتهی الارب). گوشتی است که زیر حنجره آویخته است و آن را به گرگان ملازه گویند و از منفعتهای آن یکی آن است که او تصرف حنجره را که در آواز کندبروجه خویش نگاه دارد تا آواز به اندازه و آراسته باشد و دوم آن است که هوای سرد را بازدارد تا سردی آن ناگاه به شش نرسد و دودها و گردها را همچنین از شش بازدارد و بدین سبب است که بریدن آن آواز را و شش رازیان دارد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). ملازه. (ذخیرۀ خوارزمشاهی ذیل کلمه نمک). زبان کوچک. زبان کوچکه. گوشت پاره که در حلق معلق باشد. (غیاث). کده. (صحاح الفرس). (جوهری) لحمی معلق بر بالای حنک، یعنی سقف حلق. پارۀ گوشت آویختۀ متحرک. صورت حبۀ انگوری در مدخل گلو. کژه. تک. (لغت نامۀ اسدی). ناک. سغ. سقف حلق. ملاجه. لثاه. لحُم رخو یشکل الصوت و یعدل الهواء. (تذکرۀ ضریر انطاکی) : اندر بیماریها ملازه که آن را به تازی اللهاه گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
- سقوط لهاه، افتادن سغ. افتادن کام. افتادن زبان کوچکه. رجوع به تک و کام شود.
، نام مرضی که عبارت است از امتداد این گوشت پاره تا پائین و عدم رجوع او به موضع خود. (بحر الجواهر)

لغت نامه دهخدا

لهاه

(لِ)

نثره. منزلی از منازل قمر

لغت نامه دهخدا

دهاه

(تَ فَقْ قُ)

داهی شدن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

هاهن

هیگ، دوگلاس سردار معروف انگلیسی، به سال 1861 میلادی به دنیا آمد، وی فرماندهی سپاه انگلیس را در جنگ جهانی اول برعهده داشت، به سال 1928 درگذشت، (از دایرهالمعارف بریتانیکا) (اعلام المنجد)

لغت نامه دهخدا

دهاه

(دُ)

جمع واژۀ داهی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، جمع واژۀ دهی. (ناظم الاطباء). رجوع به داهی و دهی شود.
- دهاهالرجال، خردمندان. زیرکان مردان: و سالار بوژگان بوالقاسم مردی از کفاه و دهاهالرجال زده و کوفته. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 564). مردی بود از دهاهالرجال با فضلی بسیار و شعور و حیله و زرق با وی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 499)

جَمعِ واژۀ داهی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، جَمعِ واژۀ دهی. (ناظم الاطباء). رجوع به داهی و دهی شود.
- دهاهالرجال، خردمندان. زیرکان مردان: و سالار بوژگان بوالقاسم مردی از کفاه و دهاهالرجال زده و کوفته. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 564). مردی بود از دهاهالرجال با فضلی بسیار و شعور و حیله و زرق با وی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 499)

لغت نامه دهخدا