معنی نسم در لغت نامه دهخدا

سخت وزیدن باد. (از ناظم الاطباء). نسیم. نَسَمان. (المنجد) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). رجوع به نسیم شود، متغیر شدن چیزی. (از المنجد) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). دیگرگون شدن، سپل زدن شتر. (از ناظم الاطباء). فروکوفتن شتر با سپلش زمین را و اثر گذاشتن در آن. (از المنجد) (از اقرب الموارد)

معنی نسم در فرهنگ گویش مازندرانی

جایی که خورشید به آن کمتر بتابد، مقلوب نصف، نیمه ی چیزها

معنی نسم - جستجوی لغت در جدول جو

نسم

لغت نامه دهخدا

نسم

فرهنگ لغت هوشیار

نسم

فرهنگ گویش مازندرانی

نسا

(دخترانه)

زنان، نام سوره ای در قرآن کریم

فرهنگ نامهای ایرانی

نجم

(دخترانه)

ستاره، نام سوره ای در قرآن کریم

فرهنگ نامهای ایرانی

تنسم

نفس کشیدن، دم زدن، وزش خفیف باد، جستجوی علم یا خبر

فرهنگ فارسی عمید

منسم

سم شتر

فرهنگ فارسی عمید

منسم

(مُ نَسْ سِ)

زنده کننده مردم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). زندگی بخش و حیات بخش و جان دهنده و برانگیزانندۀ حیات. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تنسم

(تَ دَعْ عُ)

دم زدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نفس زدن. (غیاث اللغات) (از آنندراج). تنفس. (اقرب الموارد) ، دم بخود کشیدن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (آنندراج) ، بوئیدن نسیم را، الحدیث: لما تنسموا روح الحیوه، ای وجدوا نسیمها. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بوئیدن و هوا گرفتن. (غیاث اللغات) (آنندراج) :
لبت از هجو در لبیشه کشم
که بدینسان بود تبسم خر
شعر تو زیر بینی تو نهم
که ز سرگین بود تنسم خر.
سوزنی (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
، خوشبوی ناک گردیدن جای، یقال: تنسم المکان بالطیب، ای ارج. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، نرمی کردن در خواستن علم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نرمی کردن در جستن علم و خبر، چیزی پس چیزی مانند وزش نسیم، یقال: تنسمت منه علماً، ای اخذته. (از اقرب الموارد) : دمنه گفت شتربه را بینم و از مضمون ضمیر او تنسمی کنم. (کلیله و دمنه) ، نرم وزیدن باد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، خبر بد رسیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نسمیل

(نَ)

سزاوار. لایق. شایسته. قابل. (ناظم الاطباء) (شعوری ج 2 ص 388) ، آنکه منزل و مسکن معینی ندارد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نسمان

(غَس س)

وزیدن باد. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). نرم وزیدن باد. (آنندراج). نسم. نسیم. (اقرب الموارد). رجوع به نسم شود

لغت نامه دهخدا

منسم

(مَ سِ)

ناخن شتر. (دهار). سپل شتر و سپل شترمرغ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). خف شتر. ج، مناسم. (یادداشت مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد) ، نشان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). علامت و گویند رأیت منسماً من الأمر اعرف به وجهه. (از اقرب الموارد) ، راه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). طریق و گویند، قد استقام المنسم. (از اقرب الموارد) ، روش و مذهب و جهت. و گویند من این منسمک، ای وجهتک. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). مذهب و وجه. ج، مناسم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نسمات

(نَ سَ)

دم ها و بوهای خوش. (آنندراج) (غیاث اللغات). جمع واژۀ نسمه. رجوع به نسمه شود

لغت نامه دهخدا

نسمه

(نَ سَ مَ)

دم روح. (منتهی الارب) (آنندراج). نفس. دم. نفس روح. (المنجد) (اقرب الموارد). ج، نسم، نسمات، انسان، یا هر جنبنده ای که جان داشته باشد. (از المنجد) (از اقرب الموارد). ج، نسم، نسمات، مردم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تن. (دهار). کس. تن. مردم. نفس. (یادداشت مؤلف) ، مملوک، مرد باشد یا زن. (منتهی الارب) (آنندراج). مملوک اعم از مرد یا زن. (از المنجد) (از اقرب الموارد) ، تاسه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ربو. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (المنجد). تنگی نفس. فی الحدیث: تنکبوا الغبار فان منه النسمه. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

دَم روح. (منتهی الارب) (آنندراج). نفَس. دم. نفَس روح. (المنجد) (اقرب الموارد). ج، نَسَم، نَسَمات، انسان، یا هر جنبنده ای که جان داشته باشد. (از المنجد) (از اقرب الموارد). ج، نَسَم، نَسَمات، مردم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تن. (دهار). کس. تن. مردم. نفس. (یادداشت مؤلف) ، مملوک، مرد باشد یا زن. (منتهی الارب) (آنندراج). مملوک اعم از مرد یا زن. (از المنجد) (از اقرب الموارد) ، تاسه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رَبْو. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (المنجد). تنگی نفس. فی الحدیث: تنکبوا الغبار فان منه النسمه. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

نسمه

(نَ مَ)

یک بار وزیدن باد. (ناظم الاطباء). رجوع به نسم شود

لغت نامه دهخدا

نسمه

(نِسِ)

دهی است از دهستان اورامان لهون بخش پاوۀ شهرستان سنندج، در 7هزارگزی جنوب پاوه و یک هزارگزی مغرب راه پاوه به روانسر، در منطقۀ کوهستانی سردسیری واقع است و 150 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه شیرچشمه، محصولش غلات و توتون و گردو و عسل و میوه ها، شغل اهالی زراعت و گله داری و کرایه کشی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

منسم

(مَسِ)

رستنیی است که ثمر آن را حب المنسم خوانند و در عطریات به کار برند. (برهان) (آنندراج). نام رستنیی است که در عطریات به کار برند. (ناظم الاطباء). رجوع به حب المنسم شود

لغت نامه دهخدا