معنی نداف در فرهنگ فارسی عمید

پَنبِه زَن، آنکه پنبه را با کمان می زند تا از هم باز شود، پَنبِه وَز، پَنبِه بَز، حَلّاج، اِلباد

معنی نداف در لغت نامه دهخدا

پنبه زن. (دهار) (مهذب الاسماء) (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). حلاج. (ناظم الاطباء). محلوج کننده. (فرهنگ خطی). پنبه بز. پنبه وز. واخنده. نفاش. (یادداشت مؤلف) :، قحبه زنکت آنچه به نداف دهد، هر لحظه ز قحبگی به دفاف دهد.، ؟ (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی).، کهسار که چون رزمۀ بزاز بد اکنون، گر بنگری از کلبۀ نداف ندانیش.، ناصرخسرو.، وآن ابر همچو کلبۀ ندافان، اکنون چو گنج لؤلؤ مکنون است.، ناصرخسرو.، باغی که بد از برف چو گنجینۀ نداف، بنگرْش ز دیبای محلق شده چون شوش.، ناصرخسرو.، رخصت است به مذهب همه مسلمانان که بعد از سلام جولاهه و کفشگر و نداف مؤمن را دعا گویند. (کتاب النقض ص 648). بر امید آنکه مگر ندافان زمستان لشکر پادشاه راپنبه کنند. (جهانگشای جوینی). در ولایت هرات دهی است چرخ نام قاضی آنجا به خانه ندافی رفته بود و شراب خورده. (منتخب لطایف عبید زاکانی چ برلن ص 158)، عَوّاد. عودزن. عودنواز، کثیرالاکل. (المنجد). پرخور

معنی نداف در لغت نامه دهخدا

پنبه زن. در اصل نَدّاف است و دراین بیت به تخفیف دال استعمال شده است:، میغ مانندۀ پنبه است ورا باد نداف، هست سدکیس درونه که بدو پنبه زنند.، ابوالمؤید بلخی.، رجوع به نَدّاف شود

معنی نداف - جستجوی لغت در جدول جو

نداف

فرهنگ فارسی عمید

نداف

لغت نامه دهخدا

نداف

لغت نامه دهخدا

نداف

فرهنگ لغت هوشیار

نداف

فرهنگ فارسی معین

نداف

فرهنگ واژه مترادف متضاد

نشاف

تکه ای پارچه که برای خشک کردن آب و رطوبت چیزی به کار ببرند، رومال، دستمال

فرهنگ فارسی عمید

نشاف

دیوانگی، بی عقلی، دیوانه بودن، جنون، خبط دماغ، خبل

فرهنگ فارسی عمید

نکاف

بهله، دستکش چرمی که در قدیم شکارچیان به دست می کردند برای نگاه داشتن باز بر روی دست، نکاپ، نکاب

فرهنگ فارسی عمید

انداف

(اِزْ)

سخت راندن ستور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، زراندود کننده. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

تداف

(اِ لَ)

بر یکدیگر نشستن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (المنجد)

لغت نامه دهخدا

اداف

(اُ)

نره.

لغت نامه دهخدا

بداف

(بُ)

دهی از بخش ابرقوی شهرستان یزد که 371 تن سکنه دارد. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

قداف

(قُ)

کاسۀ بزرگ، سبوی سفالینه. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ندافه

(نِ فَ)

عمل نداف. (از اقرب الموارد) (از المنجد). حلاجی. پنبه زنی. ندافی

لغت نامه دهخدا

ندافی

(نَدْ دا)

حلاجی. (آنندراج) (ناظم الاطباء). پنبه زنی. (ناظم الاطباء). عمل نداف. رجوع به ندّاف شود

لغت نامه دهخدا

ندافی

در بیت زیر معنی نوعی پارچه میدهد:
قلمی فوطه و کرباس و ندافی و قدک
یقلق و طاقیه و موزه و کفش و دستار.
نظام قاری (دیوان ص 15)

لغت نامه دهخدا

نداء

آواز کردن ظواز دادن، آواز، بانگ، فریاد، یکی از حالات اسم است وآن عبارتست ازاینکه اسم منادی واقع شود وعلامت نداالفی است که باخراسم افزایند وآن اسم رامنادی نامند، دلاخ معاش چنان کن که گربلغزدپای فرشته ات بدودست دعانگهدارد. (حافظ. 83) گاهی درموقع ندابجای الف درآخرکلمه پیش ازمنادی کلمات ایاای درآورندمانند، ای خردمندای پسر، ای پادشه خوبان، دادازغم تنهایی دل بی توبجان آمدوقت است که بازآیی. (حافظ. 351) توضیح هرگاه کلمه ای مختوم بالف یاواو باشد پیش ازالف نداحرف (ی) درآورند مانند، خدایا، طلب متکلم است توجه مخاطب (منادی) راوادوات آن درفارسی} الف {در آخرو} ای} {ایا} {یا {دراول اسم است، ندا در فارسی آواز دادن، آواز بانگ

فرهنگ لغت هوشیار