معنی نثاری - جستجوی لغت در جدول جو

نثاری

لغت نامه دهخدا

چراغ شیره کشی، اسبابی که با آن شیرۀ تریاک را تدخین می کنند، (اسم، صفت نسبی، منسوب به نگار) بخش دوم معدۀ نشخوارکنندگان که روی آن نقش و نگارهای مسدس شکل است

فرهنگ فارسی عمید

نداری

(نَ)

ناداری. بی نوائی. ندار بودن. فقر. تهیدستی. ندارائی.
- امثال:
نداری عیب نیست.
، ندار بودن. در قمار با هم ندار بودن. رجوع به ندار شود

لغت نامه دهخدا

نهاری

(نَ)

اندکی مایه طعام بود که بخورند و گویند نهاری کنیم تا طعامی دیگر رسیدن، چنانکه بعضی دیگر گویند صفرا بشکنیم از آن سبب که نهار باشد یعنی ناشتا که چون آن خورند آن را نهاری گویند یعنی ناشتا شد. (لغت فرس اسدی ص 518). طعام ناشتا باشد یعنی کم مایه طعامی بود که پیش از طعام تمام مایه خورند و گویندنهاری کنیم و نهاری از آن سبب گویند که ناهار بوده باشند که این طعام کم مایه را خورند. (اوبهی). نهاره. طعام اندک که بدان ناشتا کنند. (برهان قاطع) (از آنندراج). ناشتاشکن. (مهذب الاسماء). کنایه از طعام صبح، در عرف نوعی از شوربای گوشت که به وقت صبح خورند. (غیاث اللغات). لهنه. چاشنی بامداد. (زمخشری). لقمهالصباح. صبحانه. دهان گیره. دهن گیره. زیرقلیانی. (یادداشت مؤلف). چاشت. ناشتا. (ناظم الاطباء) :
وصال تو تا باشدم میهمانی
سزد کز تو یابم سه بوسه نهاری.
خفاف (لغت فرس).
چو خوان نهاد نهاری فرونهد پیشت
چو طبع خویش به خامی چو یشمه بی چربو.
منجیک.
نه ماه بعد از طعام نهاری بیرون بارگاه بر کرسی نشستی. (جهانگشای جوینی).
- نهاری دادن، تلهیج. (منتهی الارب). تسلیف. تلهین. (تاج المصادر بیهقی).
- نهاری کردن، نهار کردن. نهار شکستن. ناشتائی خوردن:
من دوش به کف داشتم آن زلف همه شب
وز دو لب او کرده ام امروز نهاری.
فرخی.
، بسیار و فراوان. (ناظم الاطباء). رجوع به نهارو نهمار شود، قسمی از دهنۀ لگام. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نهاری

(نَ ری ی)

طعام که بامداد خورده شود. (از متن اللغه). رجوع به نهار و ناهار و نیز رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

نصاری

(نَ را)

جمع واژۀ نصرانی. (ترجمان علامۀ جرجانی) (السامی) (دهار) (از متن اللغه) (از المنجد) (از اقرب الموارد) ، جمع واژۀ نصران و نصرانه، ترسایان. (ناظم الاطباء). پیروان دین حضرت عیسی مسیح. (از المنجد). جمع واژۀ نصرانی. رجوع به نصرانی شود

جَمعِ واژۀ نصرانی. (ترجمان علامۀ جرجانی) (السامی) (دهار) (از متن اللغه) (از المنجد) (از اقرب الموارد) ، جَمعِ واژۀ نصران و نصرانه، ترسایان. (ناظم الاطباء). پیروان دین حضرت عیسی مسیح. (از المنجد). جَمعِ واژۀ نصرانی. رجوع به نصرانی شود

لغت نامه دهخدا

نظاری

(نَظْ ظا)

شتر خوب. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نماری

(نَ)

سیاه دارای خطهای سپید. (ناظم الاطباء). نقاط و خطوط سیه و سفید. (فرهنگ خطی) ، جایی که در آن گوسپندان را از آسیب گرگ حفظ کرده محصورمی نمایند. (ناظم الاطباء). جاهائی که برای صید گرگ سازند و گوسفندان در آن بندند. (فرهنگ خطی). در فرهنگ های دیگر دیده نشد. و رجوع به نامره و ناموره شود

لغت نامه دهخدا

نماری

(نُ ری ی)

منسوب است به نماره که بطونی از قبایل می باشند. (از سمعانی)

لغت نامه دهخدا

نثاره

(نُ)

دهی است از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز، در 58 هزارگزی جنوب غربی اهواز و 12 هزارگزی مغرب راه اهواز به آبادان در کنار رود خانه کارون در دشت گرمسیری واقع است و 120 تن سکنه دارد. آبش از کارون، محصولش غلات و صیفی و سبزی و شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

نثاره

(نُ رَ)

آنچه بریزد از هر چیزی، یابه خصوص آنچه به دستار خوان بریزد و بخورند آن را جهت ثواب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نجاری

(نَ را)

شتر تشنه از خوردن تخم گیاه بری. (آنندراج) : ابل نجاری، شتران تشنه. (ناظم الاطباء). نجری ̍. (منتهی الارب) (المنجد)

لغت نامه دهخدا

نجاری

(نَجْ جا)

نام جمعی از طایفۀ معتزله که به عذاب قبر قائل نیستند و قرآن را مخلوق میدانند و رؤیت رب را منکرند. (انساب سمعانی). رجوع به نجاریه شود

لغت نامه دهخدا

نجاری

(نَجْ جا)

درودگری. (ناظم الاطباء). نجارت. نجاره. دروگری. درگری. عمل نجار. رجوع به نجار شود.
- امثال:
کار بوزینه نیست نجاری

لغت نامه دهخدا

نجاری

(نَجْ جا)

منسوب است به نجار که بطنی است از خزرج. (انساب سمعانی) ، منسوب است به بنوالنجار که محله ای است در کوفه. (انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

نزاری

(نِ)

لاغری. باریکی. نحیفی. (ناظم الاطباء). نحافت. ضمور. لاغری سخت. هزال. نحول. عجف. (یادداشت مؤلف) :
زین سان که منم بدین نزاری
مستغنیم از طعام خواری.
نظامی

لغت نامه دهخدا

عثاری

(عُ)

ج، عثران. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عثاری

(عُ را)

وادیی است. (معجم البلدان). رودباری است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

نجاری

درود گری کتگری درو گری شغل وعمل نجاردرودگری دروگری، دکان نجاردرودگری، حقی که به نجارده یاقریه پردازند

فرهنگ لغت هوشیار

ناری

آتشی آتشین

فرهنگ لغت هوشیار

دثاری

کار گریز آن که دست به کاری نزند

فرهنگ لغت هوشیار

نداری

فقربی چیزی تهی دستی: سیدمیران مرد بی نزاکت وبددلی میدانستش که باهمه نداری دماغش بالابود

فرهنگ لغت هوشیار

نتاری

(کشتی رانی) بندکوچکی است که درساحل بلنگربندند (سواحل خلیج فارس)

فرهنگ لغت هوشیار

نصاری

ترسایان، پیروان دین حضرت عیسی (ع)

فرهنگ لغت هوشیار

نماری

مالیات فوق العاده (ایلخانان) نماری

فرهنگ لغت هوشیار

نگاری

منسوب به نگار، قسمتی از سیرابی گوسفند که روی آن نقش و نگارهای مسدس شکل است و بهمین سبب آنرا نگاری نامند. توضیح اصولا معده گوسفند بچند قسمت تقسیم میشود: سیرابی نگاری شیردان هزارلا، یکی از وسایل کشیدن شیره تریاک است بدین طریق که شیره را بدان چسبانند و با چراغ کشند. آلت مذکور دارای چوبی دراز حقه ای آهنین وشبیه سرآب پاش بنام چلم است

فرهنگ لغت هوشیار

نهاری

پارسی تازی گشته نهاری ناشتایی روزانه روز به روز چیزی که مرد ناهار (گرسنه) بخورد (رشیدی) : طعام اندکی که بدان ناشتا کنند: (من دوش بکف داشتم آن زلف همه شب وز دو لب او کرده ام امروز نهاری) توضیح السامی فی الاسامی در معنی الهنه و السلفه و اللهجه (نهاری) را آورده

فرهنگ لغت هوشیار