تقی اصفهانی. به روایت مؤلف صبح گلشن شغل وی در اصفهان عصاری بوده است و در عهد سلطنت اکبر پادشاه به هندرفته و بعد از مدتی به وطن خود بازگشته. او راست: دست و شمشیر و مژه غرقۀ خون می آید عالمی کشته ببینید که چون می آید. رجوع به تذکرۀ صبح گلشن ص 503 و قاموس الاعلام ج 6 ص 4561 شود محمدعلی جلایر، فرزند علی جلایر خراسانی، متخلص به نثاری. در اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری میزیسته است. این بیت را مؤلف مجالس النفایس از وی آورده است: کسی هرگزمرا بی غم ندیده ست چو من غمدیده ای غم هم ندیده ست. رجوع به مجالس النفایس ترجمه فخری هراتی ص 111 شود
