معنی مکاوسه - جستجوی لغت در جدول جو

مکاوسه(عِ دَ)

لغت نامه دهخدا

محاوره

با هم سخن گفتن، گفتگو کردن

فرهنگ فارسی عمید

شکاونه

شکاویدن، شکافتن، کندن و کاویدن زمین، نقب زدن

فرهنگ فارسی عمید

محروسه

محروس، کنایه از ناحیه، سرزمین، خطه

فرهنگ فارسی عمید

محاوله

دسترسی، به صورت داوطلبانه

فرهنگ فارسی عمید

مکاوس

(مَ وِ)

جمع واژۀ مکوس. (اقرب الموارد). رجوع به مکوس شود

لغت نامه دهخدا

مکاسه

(مُ سِ)

به اصطلاح مردم هند، دهی که از باج و خراج معاف باشد مشروط بر آنکه مردمان آن ده، اموال مسافرین را محافظت کنند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

مقاوسه

(طَ ثَ رَ)

اندازه گرفتن میان دو چیز. (آنندراج). مقایسه. (ناظم الاطباء) ، برابری کردن با کسی در اندازه گرفتن. (آنندراج) ، کمان خود را در خوبی با کمان دیگری سنجیدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکاواه

(عَ)

با یکدیگر دشنام دادن. (تاج المصادر بیهقی). همدیگر را دشنام دادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکاوحه

(عِ دَ)

جنگ کردن با هم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به مکاوحت شود، چیره گردیدن در کارزار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جنگ کردن با کسی و بر او چیره شدن. (از اقرب الموارد) ، با کسی دشنام دادن. (دهار). با هم دشنام دادن آشکارا و رویاروی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مشاتمه. مجاهره. (تاج المصادربیهقی)

لغت نامه دهخدا

مکایسه

(عِ رَ)

به کسی به زیرکی نورد کردن. (المصادر زوزنی). با هم چیرگی نمودن در زیرکی و به زیرکی با هم نبرد کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مکاس کردن در بیع. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). چیرگی کردن در بیع. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکنوسه

(مَ سَ)

فرس مکنوسه، سپل شتر تابان شکم یا پشم ریخته. (منتهی الارب) (ازآنندراج) (ناظم الاطباء). سپل شتر که اندرون آن صاف و نرم یا پشم ریخته باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مداوسه

(شَ)

پای مال کردن و پا نهادن به روی دیگری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجاوبه

مجاوبه و مجاوبت در فارسی مونث مجاوب: هم پاسخی به یکدیگر پاسخ دادن جمع مجاوبات

معنی مکاوسه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما