معنی منشرحه - جستجوی لغت در جدول جو

منشرحه

فرهنگ لغت هوشیار

منکوحه

زنی که به عقد ازدواج دایم درآمده، نکاح کرده شده، عقد شده

فرهنگ فارسی عمید

منشرح

گشوده، باز، واضح، هویدا

فرهنگ فارسی عمید

متشرعه

در دورۀ قاجار، مکتبی که توسط برخی فقهای شیعه برای مقابله با شیخیه ایجاد شد، متشرع

فرهنگ فارسی عمید

منفرجه

منفرج مثلاً زاویۀ منفرجه

فرهنگ فارسی عمید

مناطحه

شاخ زدن به یکدیگر، کنایه از پیکار کردن، نبرد کردن

فرهنگ فارسی عمید

مطارحه

با هم سخنی را در میان گذاشتن، مناظره کردن، جواب گفتن

فرهنگ فارسی عمید

مصارحه

(ضَ)

رویاروی دشنام دادن کسی را. (از منتهی الارب) (آنندراج). صراح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، پیدا و آشکار کردن چیزی را که در دل است. (منتهی الارب) (آنندراج). و رجوع به صراح شود، با کسی کاری کردن روی با روی. (تاج المصادر بیهقی). با کسی رویاروی کاری کردن. (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

منسرحه

(مُ سَ رِ حَ)

مؤنث منسرح. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : خیل منسرحه، اسبان شتاب رو و چنین است ناقه منسرحه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متقرحه

(مُ تَ قَرْ رِ حَ)

تأنیث متقرح. و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

مجارحه

(شَ شَ بَ)

خسته کردن یکدیگر را. (آنندراج). همدیگر را زخم زدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

منظریه

(مِ / مَ / مِ نِ)

ده کوچکی است از بخش شمیران شهرستان تهران. یک دستگاه از ابنیۀ دورۀ قاجاریه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1). اکنون به شمیران پیوسته و قسمت اعظم آن باغ بزرگی است که دارای تأسیسات ورزشی و جز آن برای اردوهای ورزشی و پیشاهنگی است

لغت نامه دهخدا

مطارحه

(ضَ رَ طَ)

مسئله بر یکدیگر افکندن. (تاج المصادر بیهقی). با کسی سخن فااوگندن. (زوزنی). با کسی سخن گفتن. (غیاث) (آنندراج). مطارحهالکلام، با هم سخن درافکندن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مشورت نمودن. (از غیاث) (آنندراج) : بر من پوشیده نیست که پدرم هر چه بکردی و رای زدی چون همگان بگفته بودندی و بازگشته با تو مطارحه کردی که رای تو روشن تر است و شفقت تو دیگر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 454) ، خوش آمد گفتن. (از غیاث) (از آنندراج) ، اصطلاحی است در علم نجوم: و علامات درج و دقایق و ثوانی و ثوالث و روابع و خوامس و... و مقارنه و مطارحه و تثلیث و تربیع و تسدیس بنوشت. (سندبادنامه ص 64). رجوع به ترکبیهای مطارح شود

لغت نامه دهخدا

منشرح

(مُ شَ رِ)

گشاده شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). گشاده. باز: لشکر اسلام... به تأیید الهی... به دلی قوی و سینۀ منشرح بر قلب اعدا چاه کردند. (سلجوقنامۀ ظهیری ص 26). به دلی فارغ و صدری منشرح روی به جرجان نهاده. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 263).
- منشرح الصدر، گشاده سینه. گشاده دل: بیستون بدان حالت قریرالعین و منشرح الصدر شد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 273). رجوع به انشراح شود.
- منشرح شدن، گشاده شدن: مرا سینۀ امل از شرح این سخن منشرح شد. (مرزبان نامه چ 1317 تهران ص 6). تا نخست دل مؤمن به نور یقین منشرح و منفسح نشود چشم بصیرتش به مشاهده و معاینۀ حسن تدبیر الهی منفتح نگردد. (مصباح الهدایه چ همایی ص 400).
، شادمان و خوشدل. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

منشره

(مُ نَشْ شَ رَ)

صحف منشره، نامه های پریشان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نامه های گسترده و گشاده. (از اقرب الموارد) : بل یرید کل امری ٔ منهم ان یؤتی صحفا منشره. (قرآن 52/74)

لغت نامه دهخدا

منفوحه

(مَ حَ)

گویند رودخانه ای است که عرض یمامه را از بالا تا پایین می شکافد و در کنار همین رودخانه قریۀ معروف منفوحه واقع است که جایگاه اعشی بود و گور او نیز همین جاست. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

منفوحه

(مَ)

قصبه ای است در جنوب ریاض و نزدیک آن واقع در نجد و دارای 20000 تن سکنه است. در اطراف آن باغها و نخلستانهاست. (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

منحرفه

منحرفه در فارسی مونث منحرف بنگرید به منحرف مونث منحرف

معنی منشرحه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما