- ممدوحی (مَ حی ی)
سکۀ ترکی عراقی از نقره، مساوی 24 قرش که گمان می رود منسوب به ممدوح پاشا بوده باشد. (از نقودالعربیه ص 186)
معنی ممدوحی - جستجوی لغت در جدول جو
- ممدوحی (مَ)
ستوده بودن. ستودگی. پسندیدگی، ممدوح کسی بودن. مورد مدح کسی قرار داشتن. مقابل مادحی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
غمگینی، اندوهگینی، برای مثال بهار خرم نزدیک آمد از دوری / به شادکامی نزدیک شو نه مندوری (جلاب - شاعران بی دیوان - ۵۲)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
اندوهناکی. غمناکی. غمگینی. درماندگی:
بهار خرم نزدیک آمد از دوری
به شادکامی نزدیک شو نه مندوری.
جلاب (از لغت فرس چ اقبال ص 144).
رجوع به مندور شود
بهار خرم نزدیک آمد از دوری
به شادکامی نزدیک شو نه مندوری.
جلاب (از لغت فرس چ اقبال ص 144).
رجوع به مندور شود
(مَ)
لغت نامه دهخدا
کارهای ستوده و امور پسندیده. (آنندراج). کارها و یا چیزهای سزاوار و شایستۀ ستایش. (ناظم الاطباء). و رجوع به ممدوح و ممدوحه شود
(مَ دَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث ممدود. رجوع به ممدود شود. کشیده. بلند.
- الف ممدوده، الف بلند و کشیده. مقابل الف مقصوره یا الف کوتاه
- الف ممدوده، الف بلند و کشیده. مقابل الف مقصوره یا الف کوتاه
(مَ)
لغت نامه دهخدا
سروری. بزرگی. مخدوم بودن. فرمانروائی:
سربلندان چون به مخدومی رسند
خادمی ّ خاک پست خود کنند.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 882).
و رجوع به مخدوم معنی اول شود
سربلندان چون به مخدومی رسند
خادمی ّ خاک پست خود کنند.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 882).
و رجوع به مخدوم معنی اول شود
(مُ یَ تُ هَِ)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از دهستانهای بخش و قصبۀ خرمشهر شهرستان آبادان است. این ده از یازده قریۀ بزرگ و کوچک تشکیل شده و در حدود 6000 تن سکنه دارد. قریۀ کوت ناصر از قراء مهم این دهستان است و قریب 1200 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)
(مَشْ حا)
لغت نامه دهخدا
مشیوحاء (بالقصر و المد). آنجا که گیاه درمنه روید. (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). و رجوع به مشیوحاء شود
(مَ وِ حی ی)
لغت نامه دهخدا
منسوب است به مراوح که جمع واژۀ مروحه است. (از الانساب سمعانی). بادزن ساز و بادزن فروش. که کارش ساختن یا فروختن مروحه و بادبزن است
(مَ)
لغت نامه دهخدا
مقدونی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : الاسکندربن فیلیبس المجدونی. (امتاع الاسماع مقریزی، یادداشت ایضاً)
(مُ)
لغت نامه دهخدا
مزدور بودن. عمل مزدور. حالت مزدور بودن. اجیر بودن. مزدگیری در مقابل انجام کاری: رحمن است که راه مزدوری آسان کند. (کشف الاسرار ج 1 ص 32) ، استیجار. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، اجراء. اجره. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، محنت و زحمت بدنی، اجرت کار و مواجب. (ناظم الاطباء)
(مَ حَ)
لغت نامه دهخدا
زمین فراخ و یقال لی عنها مندوحه، ای سعه و یقال ایضاً ان فی المعاریض لمندوحه عن الکذب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین فراخ. (آنندراج) : ارض مندوحه، زمین فراخ دور. (از اقرب الموارد) ، فراخی. (ناظم الاطباء)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
عبودیت. بندگی. بنده وار بودن: چون عاشقی و معشوقی بمیان آمد مالکی و مملوکی برخاست. (گلستان)
(مُ تَ دَوْ وِ حَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث متدوح. پرشاخ. شاخناک. شاخ آور. (یاد داشت به خط مرحوم دهخدا) : جالینوس فی کتاب المیامیر، تکون فی منبتها متدوحه علی قدرالقامه تمیل علی الارض میلا کثیراً... (مفردات ابن البیطار، جزء ثالث ص 136)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
ستوده شده. (آنندراج) (ناظم الاطباء). بستوده. ستوده. (دهار) ، آنکه او را به شعر ستایش کرده اند. آنکه او را شاعر در شعرش ثنا گفته است. مقابل مذموم:
در هر زبان به دانش ممدوح
در هر دلی به جود محبب.
مسعودسعد.
همه لطفی و همه همتی و پاک خرد
چون تو ممدوحی و من جای دگر، اینت خری.
سنائی (دیوان ص 331).
ز معشوق نیکو و ممدوح نیک
غزلگو شد و مدح خوان عنصری.
خاقانی.
ممدوح اکابر آفاق است و مجموع مکارم اخلاق. (گلستان) ، (اصطلاح حدیث) در اصطلاح علم حدیث فقط اشعار به مدح راوی دارد بی آنکه وثاقت یا امامی بودن او را رساند
در هر زبان به دانش ممدوح
در هر دلی به جود محبب.
مسعودسعد.
همه لطفی و همه همتی و پاک خرد
چون تو ممدوحی و من جای دگر، اینت خری.
سنائی (دیوان ص 331).
ز معشوق نیکو و ممدوح نیک
غزلگو شد و مدح خوان عنصری.
خاقانی.
ممدوح اکابر آفاق است و مجموع مکارم اخلاق. (گلستان) ، (اصطلاح حدیث) در اصطلاح علم حدیث فقط اشعار به مدح راوی دارد بی آنکه وثاقت یا امامی بودن او را رساند
(اُ حَ)
لغت نامه دهخدا
ستایش و آنچه بدان ستایش کنند. (ناظم الاطباء) (آنندراج). مدیح. (اقرب الموارد). ج، امادیح. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج)
رجوع به امدوحه شود
رجوع به امدوحه شود
مزد گرفتن در مقابل انجام دادن کاری: رحمن است که راه مزدوری آسان کند، شاگردی استاد صنعتکار
بدبختی، اندوهناکی: (بهار خرم نزدیک آمد از دوری بشاد کامی نزدیک شو ز مندوری) (جلاب. صحاح الفرش. 116)
ستوده ستایش شده مدح شده ستوده: (همه لطفی و همه همتی و پاک خرد چون تو ممدوحی و من جای دگر اینت خری) (سنائی. مصف. 331)، جمع ممدوحین
جمع ممدوح، ستودگان جمع ممدوح در حالت نصبی و جری (در فارسی مراعات این قاعده نکنند)
ردی، مردودین
ستوده، محمود
متضاد: مقدوح، ناممدوح، ستایش شده، تحسین شده
متضاد: ستایشگر
متضاد: مقدوح، ناممدوح، ستایش شده، تحسین شده
متضاد: ستایشگر
عملگی، کارگری، کارگری کردن