معنی مماتنه - جستجوی لغت در جدول جو

مماتنه(عَذْوْ)

لغت نامه دهخدا

مستانه

(دخترانه)

خوشحال، مانند مست، مستی آور، سرخوش و شاد

فرهنگ نامهای ایرانی

مستانه

با خوشحالی مانند مستان، مست کننده، کنایه از با حالت مستی

فرهنگ فارسی عمید

معاتبه

به یکدیگر عتاب کردن، به کسی خشم گرفتن و او را سرزنش کردن، درشت گویی

فرهنگ فارسی عمید

مداهنه

خدعه کردن، فریب دادن، دورویی کردن، چرب زبانی، چاپلوسی

فرهنگ فارسی عمید

مراهنه

گرو گذاشتن، شرط بستن، شرط بندی در مسابقۀ اسب دوانی

فرهنگ فارسی عمید

مماتن

(مُ تِ)

دورشده. (ناظم الاطباء). دورشونده، به نهایت دورکننده. (منتهی الارب). رجوع به مماتنهشود، شدید. یقال: سار سیراً مماتناً، ای شدیداً. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، درنگ و تأخیر کننده در وام. (منتهی الارب). بدبده. بدحساب. آنکه در ادای دین درنگ و تأخیر می کند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مماتنه شود

لغت نامه دهخدا

محاتنه

(شَ)

با هم مساوی و برابر شدن. (منتهی الارب). مساواه. (لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

ممانه

(عَ)

تردد کردن در روایی حاجت کسی. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). تردید کردن در بجا آوردن نیاز کسی. (از اقرب الموارد). اندیشه کردن در کاری. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

ممأنه

(عَ لَ جَ)

با اندیشه کاری کردن. (منتهی الارب). دراندیشیدن در کاری. (از شرح قاموس). اندیشیدن در کاری. (از اقرب الموارد). مئان. (منتهی الارب). مأن فی الامر ممأنه و مئاناً، با اندیشه و تفکر کرد آن کار را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مماتکه

(عَ)

مهر به مهر فروختن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مماهره در بیع. (شرح قاموس) (از اقرب الموارد) ، بر همدیگر چیرگی جستن و مغالبه کردن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، جرعه جرعه نوشیدن شراب را. (آنندراج). تمتﱡک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مماجنه

(عَرر)

آبستن ناشدن اشتر اگر بسیار فحل بیند. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

ممارنه

(عَ رَ)

مران. (منتهی الارب). آبستن نمودن ماده شتر بی آبستنی. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد) ، بسیار گشنی کرده شدن ماده شتر و آبستن نگردیدن وی. (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مواتنه

(عَ)

ملازمت کردن کاری را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مواظبت. (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

مخاتنه

(شَ)

دامادی کردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). دامادی کردن با کسی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خاتنه مخاتنه، دامادی کرد با وی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مزابنه

مزابنه در فارسی دید خری خرید چکی (گویش هراتی) خریدن و فروختن چیزی بچیزی بتخمین (بی آنکه وزن یا شماره آنها معلوم باشد)

فرهنگ لغت هوشیار

معاتبه

بیکدیگر عتاب کردن، درشت گویی

فرهنگ لغت هوشیار

مطابنه

جور در آمدن برابر شدن

فرهنگ لغت هوشیار

مشاتمه

مشاتمت در فارسسی همدشنامی یکدیگر را دشنام دادن

فرهنگ لغت هوشیار

مشاحنه

مشاحنه و مشاحت در فارسی: دشمنی، کینه توزی دشمنی ورزیدن با یکدیگر

فرهنگ لغت هوشیار

مستانه

چیزی که حرکات و سکنات آن بطورمستان باشد چون لغزش مستانه و رفتار مستانه و گریه مستانه

فرهنگ لغت هوشیار

مثافنه

مثافنت در فارسی همزانو نشستن، یاری کردن

فرهنگ لغت هوشیار

مراهنه

شرط بستن

فرهنگ لغت هوشیار

مداهنه

مداهنه و مداهنت در فارسی: دروغسازی، چربزبانی لابه دم لابه نکنم دم لابه بر در کس - پیش تو کنم اگر کنم بس (خاقانی تحفه العراقین)، دو رویی، سستی کردن اظهار کردن چیزی بر خلاف باطن، چرب زبانی کردن، دو رویی، چرب زبانی تملق: ناچار بابطلمیوس از در مداهنه و مهادنه بیرون شده

فرهنگ لغت هوشیار