- ملذه(مَ لَذْ ذَ)
واحد ملاذّ. (از اقرب الموارد). رجوع به ملاذّ شود
معنی ملذه - جستجوی لغت در جدول جو
- ملذه
ورن (شهوت)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قدرت و توانایی کاری یا سرعت ادراک که در اثر تمرین و ممارست در طبیعت انسان متمکن و جایگزین شود
ملک و قدرت
صفت راسخ در نفس
ملک و قدرت
صفت راسخ در نفس
(فِ ذَ)
لغت نامه دهخدا
پاره ای از گوشت و جگر و مال و از سیم و زر. ج، افلاذ، فلذ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(قَ لِ ذَ)
لغت نامه دهخدا
بهمه قلذه، ستور ریزۀ بسیارقلذ. (منتهی الارب). ستور که بدان قلذ آویخته باشد. (اقرب الموارد). رجوع به قلذ شود
(اَ لِذْ ذَ)
لغت نامه دهخدا
آنان که لذتهای خود را گیرند. (منتهی الارب). مردمی که لذت خویش را گیرند. (از اقرب الموارد)
(مُ حَ)
لغت نامه دهخدا
ترس و مهابت، برکت، سخن خوش و نمکین. ج، ملح. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سفیدی که آمیخته بود با سیاهی. (مهذب الاسماء). سپیدی سیاهی آمیز. (منتهی الارب) (آنندراج). سپیدسیاهی آمیخته. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سخت کبودی و سبزرنگی. (منتهی الارب) (آنندراج). کبودی سخت. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مِ حَ)
لغت نامه دهخدا
حرمت و سوگند و ذمه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : بینهما ملحه،میان آن دو حرمت و سوگند است. (از اقرب الموارد)
جمع واژۀ ملح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به ملح شود
جمع واژۀ ملح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به ملح شود
(شَ وا)
لغت نامه دهخدا
خوار شدن. (ترجمان علامۀ جرجانی ص 87). خوار گردیدن. (منتهی الارب). ذل. ذلاله. ذله. وتد. (متن اللغه). رجوع به مذلت شود.
- عیرالمذله، میخ. (منتهی الارب) (متن اللغه) (اقرب الموارد از اللسان)
- عیرالمذله، میخ. (منتهی الارب) (متن اللغه) (اقرب الموارد از اللسان)
(مَ حَ)
لغت نامه دهخدا
لجۀ دریا. (منتهی الارب) (آنندراج). لجۀ دریا و میان دریا. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مَ ذَ / ذِ)
لغت نامه دهخدا
ثاهه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کده. (صحاح الفرس از یادداشت ایضاً) : ثاهه، ملاذه و بن دندان. (منتهی الارب). و رجوع به ملاز و ملازه شود
(مَ)
لغت نامه دهخدا
دشت سنگریزه و سراب ناک. ج، ملا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). دشت سنگریزه ناک و سراب ناک. (ناظم الاطباء)
(مُ رَذْ ذَ)
لغت نامه دهخدا
ارض مرذه، زمینی که بر آن باران نرمه باریده. (از متن اللغه). رجوع به مرذّ و ارذاذ شود
ملعونه در فارسی مونث ملعون گجیته: زن ملعه در فارسی: زر یون پیچ (شقایق پیچ) از گیاهان
ملمه در فارسی مونث ملم: بد آمد پتیار سختی مونث ملم پیش آمد سخت بلا، جمع ملمات
سخنی نیکو بذله نگهداری، پایندانی، پاره ای نمک، آلوده: آب سخنی نیکو، جمع ملح
مذله در فارسی مونث مذل بنگرید به مذل مذلت در فارسی: خواری پستی مونث مذل
((مَ لَ))
فرهنگ فارسی معین
زن پادشاه، شهبانو، زنی که پادشاه باشد، زنی که نمونه بارز یک خصوصیت ظاهری یا باطنی است، ملکه عصمت، ملکه زیبایی و مانند آن، جنس ماده بالغ و بارور در جامعه حشره های اجتماعی (زنبور عسل، موریانه، مورچه) که کار
