معنی ملامح - جستجوی لغت در جدول جو

ملامح

لغت نامه دهخدا

ملام

سرزنش کردن

فرهنگ فارسی عمید

ملاحم

ملحمه ها، فتنه ها، شورش ها، جمع واژۀ ملحمه

فرهنگ فارسی عمید

لامح

درخشنده، تابنده، فروغ دهنده، پرتوافکن، درخشان

فرهنگ فارسی عمید

مسامح

باگذشت، سخاوتمند، بخشنده، آنکه از حق خود یا طلب خود چشم بپوشد، آنکه از جرم و گناه دیگری درگذرد

فرهنگ فارسی عمید

ملامت

سخن کنایه آمیز که معمولاً به منظور توهین یا تمسخر و سرزنش بر زبان می آید، نکوهش، سراکوفت، تفشه، بیغاره، پیغاره، سرزنش، طعنه، بیغار، زاغ پا، سرکوفت، تفش، عتیب، تفشل

فرهنگ فارسی عمید

ملامی

(مَ می ی)

رجوع به ملامتی شود

لغت نامه دهخدا

مقامح

(مُ مِ)

شتری که از باعث بیماری یا سرما از آب خوردن بازایستاده باشد. یقال: بعیر مقامح وناقه مقامح. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). شتری که بر آب وارد شود و از بیماری و یا سردی آب از آب خوردن خودداری کند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مطامح

(مَ مِ)

جمع واژۀ مطمح. نمایشها و تماشاها و مطمح ها. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

ملاقح

(مَقِ)

بادها که آبستن گرداند درخت را. ملقحه (م ق ح / م ق ح ) یکی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). و رجوع به ملقحه شود، جمع واژۀ ملقح. (منتهی الارب). گشنها. جمع واژۀ ملقح. (از اقرب الموارد). و رجوع به ملقح شود، جمع واژۀ ملقحه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ماده ها که بچه در شکم داشته باشند. جمع واژۀ ملقحه. (از اقرب الموارد)

بادها که آبستن گرداند درخت را. ملقحه (م ُ ق ِ ح َ / م ِ ق َ ح َ) یکی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). و رجوع به ملقحه شود، جَمعِ واژۀ مُلقِح. (منتهی الارب). گشنها. جَمعِ واژۀ مُلقِح. (از اقرب الموارد). و رجوع به ملقح شود، جَمعِ واژۀ مُلقَحَه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ماده ها که بچه در شکم داشته باشند. جَمعِ واژۀ مُلقَحَه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملامج

(مَ مِ)

گرداگرد اندرون دهان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آنچه گرداگرد دهان است. ملاغم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملامظ

(مَ مِ)

گرداگرد دهان و لب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ملامظ الانسان، آنچه گرداگرد لبهای اوست. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملامل

(مُ مِ)

حمار ملامل، خر تیزرو. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملاحم

(مُ حَ)

رسن محکم تافته. (مهذب الاسماء) : حبل ملاحم، رسن سخت تافته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پیوسته شده و متصل گشته. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسامح

(مُ مِ)

نعت فاعلی از مصدر مسامحه. آشتی کننده و در کاری با کسی آسانی کننده ودیرکننده. (غیاث) (آنندراج). رجوع به مسامحه شود

لغت نامه دهخدا

ملامس

(مَ مِ)

جمع واژۀ ملمس. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به ملمس شود

لغت نامه دهخدا

ملامت

سرزنش کردن، سرزنش نکوهش: (عقوبت زلت عتاب باشد عقوبت تقصیر ملامت) (مرزبان نامه. تهران. چا. 117: 1) سرزنش و نکوهش، سرکوفت

فرهنگ لغت هوشیار

ملامه

نا کسی فرومایگی زفتی ملامت در فارسی: آوینش سرزنش نکوهش

فرهنگ لغت هوشیار

ملامی

نکوهشی سرزنشدوست منسوب به ملامت ملامتی، پیرو ملامتیه

فرهنگ لغت هوشیار

ملاحم

رسن سخت تافته، جمع ملحمه، شورش ها جنگ های بزرگ جمع ملحمه اخباری که از فتنه های آخر الزمان خبر می دهد، جمع ملحمه

فرهنگ لغت هوشیار

مطامح

جمع مطمح

فرهنگ لغت هوشیار

مسامح

سوتک ساده انگار آنکه مسامحه کند سهل انگار: ... واسترضا جوانب از موالف و مجانب... و مسامح و منافق و مناصح و مخالص و مماذق تمام با تمام رسانید

فرهنگ لغت هوشیار

لامح

درخشنده درخشنده تابان: و مخایل نجابت و تباشیرشهامت برجبین او لامح است. درخشنده

فرهنگ لغت هوشیار

ملاح

جا شو ملون نمکین، جمع ملیح ملیحه، نمکین ها با نمک ها و باد یار (باد شرطه) ملوان دریا نورد: (ملاحان بدرگاه سلطان فریاد کردند که ای خداوند عالم، معیشت ما قومی درویشان از عبور این آب باشد اگر از ما جوانی بانطاکیه رود پیر باز آید) (سلجوقنامه ظهیری. چا. خاور. 31)، جمع ملاحین، جمع ملح، جمع ملیح و ملیحه کشتیبان، دریانورد، آب نورد، ملوان

فرهنگ لغت هوشیار

ملام

آوینش سرزنش پوزش پذیر، ناکس زفت زره پوش سرزنش کردن، سرزنش. ملامت شده ملوم

فرهنگ لغت هوشیار