معنی مشکمالی در لغت نامه دهخدا

نام لحنی است از مصنفات باربد. (جهانگیری) (انجمن آرا) (آنندراج). نام لحن بیست و چهارم است از سی لحن باربد. (برهان) (ناظم الاطباء). لحنی است از سی لحن باربد. (فرهنگ رشیدی). نام لحنی از موسیقی. (یادداشت مؤلف). در صورت الحان باربدی که نظامی گنجوی در خسرو و شیرین آورده نام لحن سیزدهم است. (حاشیۀ برهان چ معین) :، چوبر مشکویه کردی مشک مالی، همه مشکو شدی پر مشک حالی.، نظامی (از یادداشت مؤلف)

معنی مشکمالی در فرهنگ فارسی معین

بیست و چهارمین و به روایتی سیزدهمین لحن از سی لحن باربد

معنی مشکمالی - جستجوی لغت در جدول جو

مشکمالی

لغت نامه دهخدا

مشکمالی

فرهنگ فارسی معین

مشک مالی

عمل مالیدن مشک
مشک مالی کردن بر کاری: کنایه از انجام دادن کاری (مانند نواختن موسیقی) به بهترین شکل، برای مثال چو بر مشکویه کردی مشک مالی / همه مشکو شدی پر مشک حالی (نظامی۲ - ۲۰۳)

فرهنگ فارسی عمید

آشمالی

تملق، چاپلوسی، چرب زبانی، خوشامدگویی

فرهنگ فارسی عمید

مشتمال

مالش دادن بدن با کف دست، ماساژ

فرهنگ فارسی عمید

شومالی

شوی مالی، شغل و عمل کسی که پارچه را آهار میدهد، (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

مشتمال

(مُ)

دلاکی و مالشی که کشتی گیران بر بازوی خودها، با هم مشتها زنند تا سخت گردد. (غیاث). مالش با دست. (ناظم الاطباء). مالیدن اعضاء برای برداشتن ماندگی آن و بیشتر در حمام کنند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، نام فنی در کشتی که حریفان بازو به بازوی هم مالند و مشت زنند. (آنندراج).
- مشتمال دادن، مشتمال کردن. با دست مالیدن. (ناظم الاطباء).
- ، در تداول، تنبیه کردن و گوشمال دادن:
آن قدر سعی که در مالش دلها دارد
مشتمالش اگر ایام دهد جا دارد.
میرنجات (از آنندراج).
- ، کسی که ایام از او برمیگردد گویند: زمانه اش مشتمال داده است. (آنندراج).
- مشتمال کردن، با دست مالیدن. (ناظم الاطباء).
- ، کنایه از با مکر و حیله کسی را خوش نمودن و از خشم فرودآوردن. (آنندراج). و رجوع به مشتمالی شود

لغت نامه دهخدا

آشمالی

تملق، تبصبص، چاپلوسی، دم لابه، خوش آمدگوئی:
می کند دم لابه ها تا استخوانی میخورد
عمر او در آشمالی ّ و خوش آمد میرود،
شفائی،
، قلتبانی، کشخانی

لغت نامه دهخدا

مشکانی

(مُ)

نسبت است مر مشکان را و آن ناحیه ای است از اعمال روزراور، از نواحی همدان. و از آنجاست احمد بن اسد بن مشکان زوزنی مشکانی بقیه و دیگران. (از لباب الانساب)

لغت نامه دهخدا

مشکولی

(مَ)

مشک کوچک. مشک خرد. مشکیزه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مشکباری

(مُ / مِ)

مشک افشانی:
که گرچه نیابد ریاحین شکفته
نماند صبا عادت مشکباری.
رضی نیشابوری

لغت نامه دهخدا

مشتمالچی

(مُ)

آن که در حمام مشتمال دهد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کسی که شغل وی مشتمال دادن کسان در حمام و زورخانه و دیگر جای باشد

لغت نامه دهخدا

خشکسالی

(خُ)

حالت خشکسال بودن. قحطی. بوضع خشکسال بودن. مجاعه. جدب. (یادداشت بخط مؤلف) ، بی بارانی. بدون بارندگی. (یادداشت بخط مؤلف) : خشکسالی معروف است حالت قبیح و ناپسندی است که آب و هوای فلسطین طبعاً اسباب آن میشد چه که در آنجا از ماه مه الی سپتامبر باران نمیبارد و در مدت ماههای تابستان زمین می خشکد و شکافها و ترکهای عظیمه پیدا می کند. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

میکالی

منسوب به میکال، رجوع به میکال و میکائیل شود

لغت نامه دهخدا

مشتمالی

(مُ)

دلاکی کردن، یعنی مالیدن اندام به مشت و آن را به زبان هندی چپی گویند. (آنندراج) :
سالکان از سر لگدکوب حوادث میشوند
ماندگان راه را از مشتمالی چاره نیست.
محمدسعید اشرف (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا