معنی مسترشح در لغت نامه دهخدا

نعت مفعولی و اسم مکان از استرشاح. جای تربیت یافتن ستورریزگان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استرشاح شود

معنی مسترشح در لغت نامه دهخدا

نعت فاعلی از استرشاح. رجوع به استرشاح شود

معنی مسترشح - جستجوی لغت در جدول جو

مسترشح(مُ تَ شَ)

لغت نامه دهخدا

مسترشح(مُ تَ شِ)

لغت نامه دهخدا

مستریح

دارای آسایش، آرام

فرهنگ فارسی عمید

مسترشد

راه راست جوینده، سالک

فرهنگ فارسی عمید

مستراح

مبال، مبرز، جایی، توالت، موضع قضای حاجت، آبریز

فرهنگ فارسی عمید

مترشح

ترشح کننده، تراوش کننده، تراونده، پرورش یافته و شایسته برای کاری

فرهنگ فارسی عمید

مستبشر

شادشونده از خبر خوش، شادمان، بشارت دهنده

فرهنگ فارسی عمید

مسترضع

شیرخوار، ویژگی بچه ای که غذای اصلی او شیر است

فرهنگ فارسی عمید

مسترسل

رهاشده به حال خود، سست، بی پایه، انس گیرنده، رام شونده

فرهنگ فارسی عمید

مسترخی

سست و نرم، فروهشته

فرهنگ فارسی عمید

مسترشی

(مُ تَ)

مسترش. نعت فاعلی از استرشاء. رشوت خواهنده، مطیع و فرمانبردار. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). و رجوع به استرشاء شود

لغت نامه دهخدا

مترشح

(مُ تَ رَشْ شِ)

تراونده. (آنندراج) (غیاث). ترشح کننده. تراوندۀ چیزی از چیزی: شیری بود پرهیزگار... باطنی مترشح از خصایص حلم و کم آزاری... (مرزبان نامه، از فرهنگ فارسی معین) ، تربیت شده. مربی. مرشح: و اباً عن جد مترشحان مناصب بلند و متقلدان مراتب ارجمند. (نسائم الاسحار، بنقل فرهنگ فارسی ایضاً) ، شتر بچه که با مادر رفتن تواند. (آنندراج). و رجوع به ترشح شود، شایسته. لایق. درخور. سزاوار: در دودمان او کسی نبود که شایستگی پادشاهی داشتی انصار و اعوان و آزاد و بندۀ او محتاج گشتند به کسی که سرداری ایشان را شایسته و مترشح باشد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 24). اولیاء دولت دیلم در اختیار کسی از دودمان ملک که پادشاهی را مترشح باشد مشاورت کردند. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 84). و رجوع به ترشح شود

لغت نامه دهخدا

مسترشد

(مُتَ شِ)

نعت فاعلی از استرشاد. راست روی خواهنده و رهنمایی طلب کننده. (غیاث) (آنندراج). طلب کننده رشد و راه راست. (اقرب الموارد). آنکه طلب رشد کند. طالب راه راست. راه راست خواه، مرید. (غیاث) (آنندراج). مقابل مرشد: مرشد طبیب حاذق است علاج به نوعی که موافق حال مسترشد است میکند. (انیس الطالبین بخاری ص 60). رجوع به استرشاد شود

لغت نامه دهخدا

مستروح

(مُ تَ وِ)

نعت فاعلی از استرواح. آسوده شونده. (غیاث) (آنندراج) (اقرب الموارد). آنکه برمی آساید و آسایش می یابد. (ناظم الاطباء) ، بوی خوش برنده. (غیاث). آنکه می بوید هر چیز خوشبویی را. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به استرواح شود

لغت نامه دهخدا

مستریح

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استراحه. راحت یافته. (اقرب الموارد). آرامش یافته. آرام. آسوده. برآسوده. رجوع به استراحه شود، از بین عباد کسی است که خداوند تعالی او را بر راز مقدرات آگاه ساخته باشد و در نتیجه از سختی طلب و انتظار آسوده گشته. (اقرب الموارد). کسی را گویند که حق عز اسمه او را از سرّ قدر آگاه فرمود باشد چه چنین می داند که آنچه مقدر است در وقت معلوم وقوع آن حتمی و ناگزیراست و آنچه مقدر نیست وقوع آن محال باشد پس خود را از طلب و انتظار آنچه واقع نخواهد شد و از اندوه و حسرت آنچه از او فوت شده فارغ داشته صبر و تسلیم بر آنچه را که وقوع خواهد یافت وجهۀ همت خود ساخته باشد. (از کشاف اصطلاحات الفنون) (از تعریفات جرجانی) ، کنایه از شخص میت و مرده. بسبب آسودگی او از مشقات و غمهای دنیا. مستراح. (اقرب الموارد)

نعت فاعلی از استراحه. راحت یافته. (اقرب الموارد). آرامش یافته. آرام. آسوده. برآسوده. رجوع به استراحه شود، از بین عباد کسی است که خداوند تعالی او را بر راز مقدرات آگاه ساخته باشد و در نتیجه از سختی طلب و انتظار آسوده گشته. (اقرب الموارد). کسی را گویند که حق عز اسمه او را از سِرّ قدر آگاه فرمود باشد چه چنین می داند که آنچه مقدر است در وقت معلوم وقوع آن حتمی و ناگزیراست و آنچه مقدر نیست وقوع آن محال باشد پس خود را از طلب و انتظار آنچه واقع نخواهد شد و از اندوه و حسرت آنچه از او فوت شده فارغ داشته صبر و تسلیم بر آنچه را که وقوع خواهد یافت وجهۀ همت خود ساخته باشد. (از کشاف اصطلاحات الفنون) (از تعریفات جرجانی) ، کنایه از شخص میت و مرده. بسبب آسودگی او از مشقات و غمهای دنیا. مستراح. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسترش

(مُ تَ شِنْ)

مسترشی. نعت فاعلی از استرشاء. رجوع به استرشاء و مسترشی شود

لغت نامه دهخدا