- مستجن (مُ تَ جِن ن)
نعت فاعلی از مصدر استجنان، پوشیده شده. (منتهی الارب) ، به طرب فراخواننده. (اقرب الموارد). رجوع به استجنان شود
معنی مستجن - جستجوی لغت در جدول جو
- مستجن (مُ تَ جَن ن)
نعت مفعولی از مصدر استجنان، دیوانه و جن زده. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به استجنان شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
درحالت مستی، کنایه از ازخودبی خود شده، مست، برای مثال سوی رز باید رفتن به صبوح / خویشتن کردن مستان و خراب (منوچهری - ۷)
(مُ تَ جِزز)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجزاز. گندم که به درو رسد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استجزاز شود
(مُ تَ فِن ن)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استفنان. بر فنون چیزی بردارنده کسی را. (از منتهی الارب). آنکه اسب خود را بر فنونی از راه رفتن وامیدارد. (از اقرب الموارد). رجوع به استفنان شود
(مُ تَ حِن ن)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استحنان، ناقه و شتر ماده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استحنان شود
(مُ تَ سِن ن)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استسنان. مسن و سالخورده. (اقرب الموارد) ، پیمایندۀ طریقه و روشی. (اقرب الموارد) ، راه پاسپرده شده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استسنان شود
(مُ ت جِدد)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدراستجداد، پوشندۀ لباس نو. (از ذیل اقرب الموارد) ، نوگرداننده. (آنندراج)
(مُ تَ جِرر)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجرار، کشنده. (اقرب الموارد) ، قدرت دهنده کسی را بر خویش و منقادشونده. (آنندراج) (اقرب الموارد). رجوع به استجرار شود
(مُ تَ کِن ن)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استکنان. پوشیده و در پرده گردنده. (از منتهی الارب). مستتر. (از اقرب الموارد). پنهان شده. نهفته. و رجوع به استکنان شود
(مُ تَ جَدد)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از استجداد. نو گردیده:
همچو یخ کاندرتموز مستجد
هر دم افسانۀ زمستان میکند.
مولوی (مثنوی).
رجوع به استجداد شود
همچو یخ کاندرتموز مستجد
هر دم افسانۀ زمستان میکند.
مولوی (مثنوی).
رجوع به استجداد شود
(مُ تَ جَ)
لغت نامه دهخدا
جواب داده شده، و آن مخفف مستجاب است و در شعر ذیل از مثنوی مولوی آمده است:
گبر گوید هست عالم نیست رب
یاربی گوید که نبود مستجب.
مولوی (مثنوی)
گبر گوید هست عالم نیست رب
یاربی گوید که نبود مستجب.
مولوی (مثنوی)
(مُ تَ کَن ن)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از استکنان، ساکن. متوطن:
آن دو گرگانی و دو رازی و دو ولوالجی
سه سرخسی و سه کاندر سغد بوده مستکن.
منوچهری
آن دو گرگانی و دو رازی و دو ولوالجی
سه سرخسی و سه کاندر سغد بوده مستکن.
منوچهری
(مُ تَ جَ)
لغت نامه دهخدا
مکروه و زشت و عیب گرفته شده. (غیاث) (آنندراج). مستقبح. (از اقرب الموارد). و رجوع به استهجان شود، زشت. ناپسندیده: کار ناکرده را مزد خواستن مستقبح و مستهجن یافت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 102) ، رکیک. زننده: این لفظ اگر چه مستهجن است بازگفتن بر زبان راند... (مرزبان نامه ص 10) ، مرد که نیمی عرب و نیمی عجم یعنی دورگه باشد و به زعم عرب چنین کس غیرفصیح است. (سبک شناسی ج 2 ص 31)
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
فراخویشتن کشنده چیزی را به چوگان و مانند آن، فراهم آورنده و گردکننده مال را. (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(مُ تَ نَ)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از مصدر استجناح، خم شده و مایل کرده شده. (اقرب الموارد). رجوع به استجناح شود
(مُ تَ نِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجناح. خم شونده ومایل شونده. (اقرب الموارد) ، خم کننده ومایل کننده. (اقرب الموارد). رجوع به استجناح شود
زشت شمرنده پچل زشت، آک دانسته، پار تاز: دو رگه پارسی تازی عیب گرفته شده، زشت رکیک: و این لفظ اگر مستهجن است باز گفتن بر زبان راند، مرد دورگه که نیمی عرب و نیمی عجم باشد و بزعم عرب چنین کس غیرفصیح بود
کسی که درحالت مستی است: سوی رزباید رفتن بصبوح خویشتن کردن مستان و خراب. (منوچهری)
نو گشته نو سازی شده نو ساز نو گرداننده نو گردیده جدیدشده. نوکننده نو گرداننده
پارسی تازی گشته مشته: ابزار تو پالی برای کوفتن چرم، ابزاری در پنبه زنی، دسته تیغ، چغانه
بد، رکیک، زشت، قبیح، مبتذل، ناپسند
متضاد: مستحسن
متضاد: مستحسن