معنی مستکن مستکن (مُ تَ کَن ن) نعت مفعولی از استکنان، ساکن. متوطن: آن دو گرگانی و دو رازی و دو ولوالجی سه سرخسی و سه کاندر سغد بوده مستکن. منوچهری لغت نامه دهخدا
