معنی مسامحت در فرهنگ فارسی عمید

اهمال، کوتاهی، گذشت، ملاحظه کردن

معنی مسامحت در لغت نامه دهخدا

مسامحه. مسامحه. با هم کار آسان گرفتن، و گاهی تجرید کرده به معنی آسان کردن کار کسی و آشتی و آسانی کردن و سهل گرفتن و نیز چیزی را سهل پنداشته توجه به آن نکردن، مشتق از سمح که به معنی جوانمردی و آسان گرفتن است. (غیاث). گذشت کردن. ندیده گرفتن. تسامح. رفق. رخصت. احسان. رجوع به مسامحه و مسامحه شود: چاره ندیدند که با او به مصالحت گرایند و به اجرت کشتی مسامحت نمایند. (گلستان سعدی).، - مسامحت کردن، گذشت کردن. آسان گرفتن. سهولت به کار بردن. فرو گذاردن. شدت عمل به خرج ندادن: ملک گفت مالی عظیم از آن این مرد به دست شما افتاده است و خدمتی که سلطان را کرده اید ثمرۀ آن به شما رسد، مسامحت باید کرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 442). اگر در فرستادن من مسامحتی کنید شما را از جور این جبار خونخوار...برهانم. (کلیله و دمنه)

معنی مسامحت در فرهنگ لغت هوشیار

با هم کار آسان گرفتن، گذشت کردن

معنی مسامحت - جستجوی لغت در جدول جو

مسامحت

فرهنگ فارسی عمید

مسامحت

لغت نامه دهخدا

مسامحت

فرهنگ لغت هوشیار

مسامحه

آسان گرفتن، سهل انگاشتن، به نرمی و مدارا کار کردن

فرهنگ فارسی عمید

مسامح

باگذشت، سخاوتمند، بخشنده، آنکه از حق خود یا طلب خود چشم بپوشد، آنکه از جرم و گناه دیگری درگذرد

فرهنگ فارسی عمید

مساحت

سطحی که میان مجموعه ای از خطوط یا مرزها قرار دارد، اندازۀ سطح، دانش اندازه گرفتن زمین

فرهنگ فارسی عمید

مسامرت

شب را با صحبت و افسانه گفتن با هم گذراندن

فرهنگ فارسی عمید

مسامت

(مَ مَ)

مسامه. چوبی پهن و کلفت که در زیر قاعده در نصب کنند، چوب جلو هودج. رجوع به مسامه شود

لغت نامه دهخدا

مسامت

(مُ مِ)

نعت فاعلی از مسامته. مقابل و موازی چیزی قرار گیرنده. روبرو و مقابل شونده. رجوع به مسامته شود: هر گه خورشید مسامت جایگاهی شود و یا قریب مسامت و بدان جایگاه آب بود.. بخار شود... و هرگاه که خورشید از مسامت آن جایگاه دور شود... هوای اوسرد شود.... (رسالۀ کائنات جو ابوحاتم اسفزاری)

لغت نامه دهخدا

مسامح

(مُ مِ)

نعت فاعلی از مصدر مسامحه. آشتی کننده و در کاری با کسی آسانی کننده ودیرکننده. (غیاث) (آنندراج). رجوع به مسامحه شود

لغت نامه دهخدا

مسامرت

(صَ)

مسامره. مسامره. گذرانیدن به افسانه سرایی شب را با کسی، افسانه گفتن

لغت نامه دهخدا

مسامحه

(مُ مَ حَ)

مسامحه. مسامحت. سهل انگاری و آسان شمردگی و تهاون و تغافل. (ناظم الاطباء). آسان فراگرفتن. با کسی آسان و سهل فرا گرفتن. آسان گزاری. آسانی. مساهله. مساهلت. اغماض. به نرمی رفتار کردن. مدارا کردن، نرمی و مدارا، تنبلی و کاهلی. (ناظم الاطباء). به تأخیر انداختن کاری را، کوتاهی و اهمال. و رجوع به مسامحه و مسامحت شود، در اصطلاح اخلاقی، ترک کردن بعضی از چیزها است که واجب نبود. (از اخلاق ناصری ص 79)

لغت نامه دهخدا

مسامحه

(صَ دَ)

آسانی کردن با کسی. (منتهی الارب). کار سهل فراگرفتن. (تاج المصادر بیهقی). کار با کسی سهل گرفتن. (دهار). مساهله کردن و آسان گرفتن کاری بر کسی. (اقرب الموارد). به نرمی رفتار کردن. موافقت کردن با کسی بر خواستۀ او. (اقرب الموارد از لسان) ، صفح و گذشت کردن از گناه کسی. (اقرب الموارد). و رجوع به مسامحه و مسامحت شود، ترک واجبات است از طریق خودخواهی. (کشاف اصطلاحات الفنون). ترک بعضی از چیزها است به طریق اختیار که ترک آن بر او واجب نباشد. (نفائس الفنون - حکمت مدنی). ترک آنچه واجب است، به جهت تنزه. (از تعریفات جرجانی)

لغت نامه دهخدا

مسامحات

(مُ مَ)

جمع واژۀ مسامحه. و رجوع به مسامحه و مسامحت شود

لغت نامه دهخدا

مسامات

(مَ سامْ ما)

جمع واژۀ مسام ّ. جج مسم ّ. منفذها و سوراخهای کوچکی که در بدن واقعندو عرق و بخار از آنها خارج میگردد. (ناظم الاطباء). سوراخهای باریک پوست بدن. رجوع به مسام و مسم شود

لغت نامه دهخدا

مسامات

(صَغَ)

مساماه. نبرد کردن در بزرگی. (آنندراج). رجوع به مساماه شود: قلاع رکن الدین را که...با ایوان کیوان مسامات می نمود. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا