- مرهوب(مَ)
صیغۀ اسم مفعول از رهب، که درست نباشد چرا که رهب، ترسیدن، لازم است. (از غیاث) (از آنندراج). آن که از وی بترسند، واﷲ تعالی مرهوب، أی ه مرهوب عقابه. (ناظم الاطباء) : رعیت بلدان ازمکاید ایشان مرهوب و لشکر سلطان مغلوب. (گلستان).
- مرهوب اللسان، آنکه مردم از زبان او ترسند. (یادداشت مرحوم دهخدا)
- مرهوب اللسان، آنکه مردم از زبان او ترسند. (یادداشت مرحوم دهخدا)
