معنی محاش در لغت نامه دهخدا

آخریان و کالا و رخت خانه. (منتهی الارب ذیل م ح ش). اثاث البیت. (آنندراج) (منتهی الارب ذیل ح و ش). کالای خانه. (مهذب الاسماء)، گروه مردم آمیخته از هر جنس (یا باین معنی مِحاش است مشتق از محشمه النار که در مادۀ ’م ح ش’ ذکر شده است) (از منتهی الارب)، جَمعِ واژۀ مَحَشَّه، دُبُرها. (از منتهی الارب ذیل ح ش ش). رجوع به محشه شود

معنی محاش در لغت نامه دهخدا

گروه که از قبیله ای فراهم آیند و نزدیک آتش با هم سوگند خورند و پیمان نمایند. (منتهی الارب ذیل م ح ش) (ناظم الاطباء). مَحاش.،

معنی محاش در لغت نامه دهخدا

سوخته و بریان. (منتهی الارب ذیل م ح ش). خبز محاش، نان سوخته. (مهذب الاسماء). شواء محاش، بریان سوخته. (از ناظم الاطباء)

معنی محاش - جستجوی لغت در جدول جو

محاش(مَ)

لغت نامه دهخدا

محاش(مِ)

لغت نامه دهخدا

محاش(مُ)

لغت نامه دهخدا

محاش

فرهنگ لغت هوشیار

محاق

سه شب آخر ماه قمری که ماه دیده نمی شود، آخر ماه قمری

فرهنگ فارسی عمید

محال

محل ها، جاها، جمع واژۀ محل

فرهنگ فارسی عمید

محال

ناشدنی، ناشو، غیرممکن، سخن بی سروته و ناممکن، زشت، نادرست

فرهنگ فارسی عمید

معاش

زندگی، زندگانی، آنچه به وسیلۀ آن زندگی می کنند، از خوردنی و نوشیدنی، وسیلۀ زندگانی

فرهنگ فارسی عمید

محاط

ویژگی چیزی که اطراف آن گرفته شده، احاطه شده

فرهنگ فارسی عمید

فحاش

بسیار بدخو و ناسزاگو، بددهن، فحش دهنده

فرهنگ فارسی عمید

مشاش

ویژگی استخوان بدون مغز، استخوان نرم

فرهنگ فارسی عمید

مقاش

منقاش، موچین، آلت نقاشی

فرهنگ فارسی عمید

محاشی

(مَ)

جمع واژۀ محشی. (منتهی الارب). رجوع به محشی شود

لغت نامه دهخدا

امحاش

(اِ)

سوختن گرما و آتش چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بسوزانیدن. (تاج المصادر بیهقی). سوختن گرما و آتش پوست چیزی را، یاری دادن لشکر را از غیر خود. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). گویند: اذا کثر شیئاً بنفسه قیل مده و اذا کثر بغیره امده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). قوله تعالی: انی ممدکم بالف و قال جل و علا: و امددناهم بفاکهه. (ناظم الاطباء). مال بخشیدن بکسی و یاری دادن و بفریاد وی رسیدن. (از اقرب الموارد). یاری دادن و بفریاد رسیدن کسی را در نیکی باشد یادر بدی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و گویند: امددته در خیر و مددته در شر استعمال میشود. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). مدد کردن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان علامه ترتیب عادل) (فرهنگ فارسی معین). یاری کردن. یاری دادن. (فرهنگ فارسی معین) ، یاری. کمک. اعانت. (از فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء). نصرت. (ناظم الاطباء).
- امداد کردن، یاری دادن.
- پست امدادی، پاسگاهی که برای کمک در مواقع ضروری ساخته شود مانند پست امدادی شیر و خورشید. (فرهنگ فارسی معین ذیل پست).
- پست امدادی آموزشگاهها، شفاخانه. (از لغات فرهنگستان از فرهنگ فارسی معین ذیل پست).
، بخشیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، مثمر شدن. (آنندراج) ، سیاهی دردوات کردن و بقلم سیاهی دادن کاتب را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مداد دادن قلم را. (آنندراج). بسیارکردن آب و سیاهی دوات. (از المنجد). مداد در دوات کردن. (مصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) ، آب دادن چیزی را. (آنندراج) ، ریم و زردآب گرد آمدن در زخم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). برآمدن ریم از جراحت. (آنندراج) ، هودر شدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی) ، آب و تری روان شدن درچوب عرفج. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مدید خورانیدن شتر را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مدید (آب و آرد یا آرد نرم) نوشانیدن بشتر، گسترده شدن روشنایی روز. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشاش

زمین نرم، نفس، دم

معنی محاش - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما