معنی مجشب - جستجوی لغت در جدول جو

مجشب(مُ جَشْ شِ)

لغت نامه دهخدا

مجاب

پاسخ داده شده، کسی که قانع شده

فرهنگ فارسی عمید

مجرب

آزموده، تجربه شده، مردکار آزموده

فرهنگ فارسی عمید

مجیب

جواب دهنده، پاسخ دهنده، آنکه حاجت را برآورده می کند، اجابت کننده، از نام های خداوند

فرهنگ فارسی عمید

مجدب

خشک و بی گیاه

فرهنگ فارسی عمید

مجهب

(مِ هََ)

مرد کم حیا. (منتهی الارب). مرد کم حیا و بی شرم. (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجلب

(مُ جَلْ لِ)

رعد مجلب، تندربسیار آواز. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، بانگ کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجیب

(مُ جَیْ یِ)

گریبان کننده پیراهن را. (آنندراج). کسی که گریبان می کند و جیب می سازد پیراهن را. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجییب شود

لغت نامه دهخدا

مجیب

(مُ جَیْ یَ)

آن اصطرلاب که بر ظهر آن جیب درجات نقش کرده باشند: اصطرلاب مجیب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مجیب

(مُ)

جواب دهنده. (غیاث) (آنندراج). پاسخ دهنده. (ناظم الاطباء). پاسخ گوی. پاسخ کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
بلبل همی بخواند در شاخسار بید
سار از درخت سرو مر او را شده مجیب.
رودکی.
و هریکی از افاضل اسلام آن را جوابی انشا کردند و از آن مجیبان یکی قفال شاشی بود. (تاریخ بیهق ص 163) ، قبول کننده دعای کسی را. (از منتهی الارب). قبول کننده. (آنندراج) (غیاث). قبول کننده دعا. (ناظم الاطباء). برآرنده. رواکننده مسئلت ها. اجابت کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : هو انشأکم من الارض و استعمرکم فیها فاستغفروه ثم توبوا الیه ان ربی قریب مجیب. (قرآن 61/11). و لقد ناد̍ی̍نا نوح فلنعم المجیبون. (قرآن 75/37).
ایزد دعای سوختگان را بود مجیب
پس چون دعای دشمن تو نیست مستجاب.
امیرمعزی (از امثال و حکم).
فروماندگان را به رحمت قریب
تضرع کنان رابه دعوت مجیب.
سعدی (بوستان).
- مجیب الدعوات، برآرندۀ خواهشها. برآرندۀحاجات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به همین ماده شود.
، مطیع و رام. (ناظم الاطباء) (ازفرهنگ جانسون) ، پستان به آسانی شیر دهنده. (ناظم الاطباء). صفت است پستان را یعنی آن که آسان توان دوشید. آن که بسیار شیر دهد. (یادداشت به خطمرحوم دهخدا) ، شکمی که به آسانی و نرمی عمل کند. (ناظم الاطباء). مقابل عاصی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و اگر طبع مجیب باشد تدبیر اسهال نباید کرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی، یادداشت ایضاً). و آنجا که اندر اول بیماری مجیب نباشد نخست روده ها را به حقنه از آب چکندر و اندکی بوره پاک کنند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی، یادداشت ایضاً) ، (اصطلاح فن جدل) رجوع به جدل در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

مجیب

(مُ)

نامی ازنامهای خدای تعالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مجنب

(شَحْوْ)

کشیدن اسب را به پالهنگ. جنب. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجنب

(مُ جَنْ نِ)

دوردارنده کسی را از کاری و چیزی. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی یا چیزی که دور میشود و یا دور می دارد. (ناظم الاطباء) ، اسبی که کوزی ساقها دارد. (آنندراج) (از منتهی الارب). اسبی که ساقهای وی کوز باشد، کسی که اسب کتل و یا اسیر می برد. (ناظم الاطباء) ، آن که نسل شتران وی کم باشد، ضد میسّر. (از ذیل اقرب الموارد). خلاف میسر. (منتهی الارب ذیل یسر). و رجوع به میسر شود

دوردارنده کسی را از کاری و چیزی. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی یا چیزی که دور میشود و یا دور می دارد. (ناظم الاطباء) ، اسبی که کوزی ساقها دارد. (آنندراج) (از منتهی الارب). اسبی که ساقهای وی کوز باشد، کسی که اسب کتل و یا اسیر می برد. (ناظم الاطباء) ، آن که نسل شتران وی کم باشد، ضد مُیَسِّر. (از ذیل اقرب الموارد). خلاف میسر. (منتهی الارب ذیل یسر). و رجوع به میسر شود

لغت نامه دهخدا

مجنب

(مُ جَنْ نَ)

اسب کتل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). اسب یدک. (از اقرب الموارد). یدک. جنیبه. جنیبت. مجنوب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، دور داشته. دور کرده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مجوب

(مِجْ وَ)

سپر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، دو کارد گریبان کاو. (منتهی الارب) (آنندراج) ، ابزار آهنین که بدان چیزی می شکافند و دو نیم می کنند. (ناظم الاطباء). آهنی که بدان چیز می برند. (ازاقرب الموارد) ، مقراض. (ناظم الاطباء). قیچی بزرگ. قیچی باغبانی. (از فرهنگ جانسون) ، آتشدان. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

مجوب

(مُ جَوْ وِ)

گریبان کننده پیراهن را. (از منتهی الارب) (آنندراج). کسی که گریبان می سازد برای پیراهن. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجویب شود، آورنده، برنده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

مجوب

(مُ جَوْ وَ)

جایی که جابجا بر آن باران باریده باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجنب

(مِ نَ / مُ نَ)

چیزی بسیار. (منتهی الارب) (آنندراج). بسیار و فراوان. (ناظم الاطباء). بسیار از خیر و شر. (از اقرب الموارد)
سپر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجلب

(مُ لِ)

بانگ کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). غوغایی و هنگامه ساز. (ناظم الاطباء) ، فراهم آینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) ، جراحت که پوست فراهم آورد و به شود. (آنندراج) (از منتهی الارب). جراحت پوست فراهم آورده و به شده. (ناظم الاطباء) ، آن که چرم خام پوشاند پالان را تا اینکه خشک گردد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، یاری دهنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، بانگ زنندۀ بر اسب در وقت دویدن تا درگذرد. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، رانندۀ اسب. (ناظم الاطباء). زجرکننده اسب. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آن که حیله می کند برای اهل و عیال و کسب می کند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجنب

(مِ نَ)

پرده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، دروازه مانندی باشد که بالای آن برآمده عسل از زنبورخانه چینند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پارو و آن بیلی باشد از چوب مانند شانۀ بی دندان که بدان گل بر کناره های حوض و راه کشت و مانند آن بردارند. (آنندراج) (منتهی الارب) (ازاقرب الموارد). پارو و بیل چوبین. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا