معنی متمده - جستجوی لغت در جدول جو

شهرنشین. تربیت شده در شهر. مقابل وحشی:
دیو با مردم این ملک نکرد آنچه کنند
این گروه متمدن به جنوب و به شمال.
بهار (دیوان ج 1 ص 685).
و رجوع به تمدن شود، مجازاً باتربیت. مؤدب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

متمدل

(مُ تَ مَدْ دِ)

دستار بر سر پیچیده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تمدل شود

لغت نامه دهخدا

متمدج

(مُ تَ مَدْ دِ)

گشاده. وسیع شده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمدح

(مُ تَ مَدْ دِ)

فخرکننده و تکلف نماینده در ستایش خود. (آنندراج). لاف زننده و نازنده و فخر کننده بخود. (ناظم الاطباء) (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آن که دوست دارد ستایش خود را و میگوید در ستایش خود چیزی را که ندارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمدح شود

لغت نامه دهخدا

متماه

(مِ)

شاه متماه، گوسپندی که شیرش بعد دوشیدن تباه و بدبوی گردد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مدمده

(شَکْءْ)

گریختن. (منتهی الارب). هرب. (اقرب الموارد). فرار کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

محمده

(مَ مَ دَ)

محمده. محمدت:
نی نبی فرمود جود و محمده
شاخ جنت دان بدنیا آمده.
مولوی.
رجوع به محمدت شود

لغت نامه دهخدا

محمده

(مُ حَمْ مَ)

دهی است از دهستان مرکزی بخش مریوان شهرستان سنندج، واقع در 11هزارگزی شمال دژ شاهپور و 2هزارگزی سیف، با 100 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

مکمده

(مِ مَ دَ)

کدین گازر. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

مجمده

(مَ مِ دَ)

یخدان. (دهار). یخدان. یخچال موضعی که یخ را در آن انبار کنند. (کلیات شمس چ فروزانفر، ج 7، فرهنگ نوادر لغات) :
کی روا دارد خورشید حق گرمی بخش
که فسرده شود از مجمده دانشمندی.
(کلیات شمس ایضاً)

لغت نامه دهخدا

ممتده

(مُ تَدْ دَ)

تأنیث ممتد. ج، ممتدات. رجوع به ممتد شود

لغت نامه دهخدا

متمدهن

(مُ تَ مَ هَِ)

کسی که مدهن میسازد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تمدهن شود

لغت نامه دهخدا