- متعظ
کسی که پند و موعظه را قبول می کند، پندپذیر
معنی متعظ - جستجوی لغت در جدول جو
- متعظ (مُتْ تَ عِ)
از ’وع ظ’، پذیرنده. (آنندراج). پند گرفته و کسی که پند و نصیحت قبول می کند به سخنان دلپذیر. (ناظم الاطباء) : ایشان متعظ نشدند و متنبه نگشتند. (تاریخ قم ص 254).
- واعظ غیرمتعظ، پنددهنده ای که خود پند نپذیرفته باشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به اتعاظ شود
- واعظ غیرمتعظ، پنددهنده ای که خود پند نپذیرفته باشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به اتعاظ شود
- متعظ
پند نیوش پند پذیر آنکه نصیحت پذیرد پندپذیر جمع متعظین. یا واعظ غیر متعظ. آنکه دیگران در پند دهد و خود بدان عمل نکند
- متعظ ((مُ تَّ عِ))
پند پذیرنده، کسی که پند و موعظه را بپذیرد
- متعظ
پندپذیر، موعظه پذیر، پندنیوش، حرف شنو، نصیحت شنو
متضاد: پندناپذیر، غیرمتعظ
متضاد: پندناپذیر، غیرمتعظ
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
صیغه، نکاح موقت، زنی که برای مدت محدود و معیّن به عقد ازدواج مرد درآید، زن غیر دائمی، زن موقتی، متعه، در دستور زبان علوم ادبی هیئت و شکلی که با کم و زیاد کردن حروف یا تغییر حرکات به فعل داده شود مثلاً صیغۀ مفرد، صیغۀ تثنیه، صیغۀ جمع، در فقه و حقوق عبارتی که هنگام معامله و خرید و فروش و عقد نکاح بر زبان جاری می کنند و دلیل بر رضای طرفین است، نوع، هیئت، اصل، ریخت، شکل، عنوان
(سَ دَ لَ)
لغت نامه دهخدا
ربودن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ربودن و بردن چیزی را. (ناظم الاطباء) ، برآمدن روز و دراز شدن آن پیش از زوال. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). روز دور برآمدن. (زوزنی). به پایان رسیدن چاشت و هوعندالضحی الاکبر. یابرآمدن و بلند شدن روز و به نهایت رسیدن بلندی آن. متوع مثله. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دروغ گفتن کسی را. متع مثله. (ناظم الاطباء) ، بلند شدن سراب. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، درشت ومحکم گردیدن رسن، نیک سخت و تند و سرخ گردیدن نبیذ. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، نیکو و زیرک شدن مردم. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، منفعت گرفتن به چیزی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). برخورداری گرفتن، (زوزنی). چربیدن به وزن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(مُ تَ عِ)
لغت نامه دهخدا
مادۀ باز و فراز کننده کس از غایت آزمندی فحل. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد). آزمند فحل. (ناظم الاطباء). رجوع به انتعاظ شود
(مُ عِ)
لغت نامه دهخدا
هر آنکه آزمند جماع باشد، فرج باز و فرازکرده شده از غایت شهوت. (ناظم الاطباء). رجوع به انعاظ شود
(مُ عَ)
لغت نامه دهخدا
مانده گردیده. (از منتهی الارب). مانده و عاجز و خسته. (ناظم الاطباء) :
دل را نکرد باید مغرور
تن رانداشت باید متعب.
مسعودسعد.
- بعیر متعب، شتری که یکی از استخوانهای دست و یا پایش شکسته باشد و آن را بسته باشند لیکن آن شتر در حال درد و رنج کشیدن باشد. (از ذیل اقرب الموارد)
دل را نکرد باید مغرور
تن رانداشت باید متعب.
مسعودسعد.
- بعیر متعب، شتری که یکی از استخوانهای دست و یا پایش شکسته باشد و آن را بسته باشند لیکن آن شتر در حال درد و رنج کشیدن باشد. (از ذیل اقرب الموارد)
(مُ عِ)
لغت نامه دهخدا
مانده گرداننده. (آنندراج). کسی که مانده و خسته می گرداند. (ناظم الاطباء) ، زحمت کش و محنت طلب. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آکننده و پرکننده آوند، استخوان پیوند گرفتۀ بازشکسته. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، خداوند ستور مانده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)
(مُ عَ / مِ عَ)
لغت نامه دهخدا
برخورداری، اسم است تمتع را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط).
- متعهالحج، یعنی هر کس پس از اعمال حج و پایان طواف خانه کعبه می تواند از آنچه که هنگام احرام بستن بر او حرام شده تمتع برگیرد. (ترجمه مفاتیح العلوم چ بنیاد فرهنگ ص 23). با حج عمره آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به حج شود.
- نکاح متعه، آن است که مرد برای مدتی معلوم و با مهری اندک با زنی ازدواج کند، در این صورت پس از پایان مدت تعیین شده این ازدواج بدون طلاق باطل میشود. (از ترجمه مفاتیح العلوم چ بنیاد فرهنگ ص 23). حلیت متعه نزد شیعه و عامه از امور مسلمه و بر اصل جواز آن کتاب و اخبار متواتره از عامه و خاصه دلالت می نماید.ولی عامه ادعای نسخ آن را می نمایند و دلیل قاطعی برمدعای خود اقامه ننموده اند. (شرح تبصرۀ علامه چ دانشگاه ج 2 ص 348). در متعه ایجاب و قبول از اهل ایجاب و قبول و ذکر مهر شرط می باشد و چاره ای نیست در متعه از مدت معین و نیز اگر مهر ذکر نشود باطل می باشد. (از ترجمه و شرح تبصرۀ علامه). نکاح متعه مباح است درشریعت اسلام و آن عقد بستن بر زنی مدتی معلوم به مهری معلوم و لابد بود از این دو شرط که بدین هر دو متمیز شود از نکاح دوام و اگر عقد متعه بندند و اجل را ذکر نکنند آن تزویج دایم بود واگر اجل بگوید و مهر بنگوید عقد درست نبود. اما آنچه جز این دو شرط بود مستحب است ذکرش بکردن، نه آن که از شرایط واجب است. (ازالنهایۀ شیخ طوسی ج 2 ص 332). متعه یا نکاح منقطع در مذهب شیعۀ اثناعشریه باید مدت و مهر معلوم باشد و صیغۀ آن ’متعت نفسی...’ است. شافعی و مالکی گویندنکاح متعه و موقت در صدر اسلام روا بود و لکن اکنون روا نیست. (از فرهنگ علوم نقلی دکتر سجادی ص 562).
- متعهالطلاق، آنچه بعد طلاق زن را دهند از جامه و نفقه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از ترجمه مفاتیح العلوم چ بنیاد فرهنگ ص 23).
- متعهالنکاح، زنی را به نکاح درآوردن جهت تمتع چند روز. (منتهی الارب). به نکاح آوردن زن را چند روز جهت تمتع و برخورداری. (ناظم الاطباء).
،
{{اسم}} قوت روزگذار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، توشۀ بسنده و توشۀ اندک.ج، متع (م ت / م ت ) ، دلو و مشک، رسن دلو، شکار و طعام که بدان برخورداری یابند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط)
- متعهالحج، یعنی هر کس پس از اعمال حج و پایان طواف خانه کعبه می تواند از آنچه که هنگام احرام بستن بر او حرام شده تمتع برگیرد. (ترجمه مفاتیح العلوم چ بنیاد فرهنگ ص 23). با حج عمره آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به حج شود.
- نکاح متعه، آن است که مرد برای مدتی معلوم و با مهری اندک با زنی ازدواج کند، در این صورت پس از پایان مدت تعیین شده این ازدواج بدون طلاق باطل میشود. (از ترجمه مفاتیح العلوم چ بنیاد فرهنگ ص 23). حلیت متعه نزد شیعه و عامه از امور مسلمه و بر اصل جواز آن کتاب و اخبار متواتره از عامه و خاصه دلالت می نماید.ولی عامه ادعای نسخ آن را می نمایند و دلیل قاطعی برمدعای خود اقامه ننموده اند. (شرح تبصرۀ علامه چ دانشگاه ج 2 ص 348). در متعه ایجاب و قبول از اهل ایجاب و قبول و ذکر مهر شرط می باشد و چاره ای نیست در متعه از مدت معین و نیز اگر مهر ذکر نشود باطل می باشد. (از ترجمه و شرح تبصرۀ علامه). نکاح متعه مباح است درشریعت اسلام و آن عقد بستن بر زنی مدتی معلوم به مهری معلوم و لابد بود از این دو شرط که بدین هر دو متمیز شود از نکاح دوام و اگر عقد متعه بندند و اجل را ذکر نکنند آن تزویج دایم بود واگر اجل بگوید و مهر بنگوید عقد درست نبود. اما آنچه جز این دو شرط بود مستحب است ذکرش بکردن، نه آن که از شرایط واجب است. (ازالنهایۀ شیخ طوسی ج 2 ص 332). متعه یا نکاح منقطع در مذهب شیعۀ اثناعشریه باید مدت و مهر معلوم باشد و صیغۀ آن ’متعت نفسی...’ است. شافعی و مالکی گویندنکاح متعه و موقت در صدر اسلام روا بود و لکن اکنون روا نیست. (از فرهنگ علوم نقلی دکتر سجادی ص 562).
- متعهالطلاق، آنچه بعد طلاق زن را دهند از جامه و نفقه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از ترجمه مفاتیح العلوم چ بنیاد فرهنگ ص 23).
- متعهالنکاح، زنی را به نکاح درآوردن جهت تمتع چند روز. (منتهی الارب). به نکاح آوردن زن را چند روز جهت تمتع و برخورداری. (ناظم الاطباء).
،
{{اسم}} قوت روزگذار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، توشۀ بسنده و توشۀ اندک.ج، متع (م ت / م ت ) ، دلو و مشک، رسن دلو، شکار و طعام که بدان برخورداری یابند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط)
(مُ عِ)
لغت نامه دهخدا
از ’ت ع س’، هلاک گرداننده و گوینده اتعسه اﷲ، یعنی هلاک گرداند اورا خدا. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). هلاک سازندۀ کسی، از صفات خداوند تعالی میباشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به اتعاس شود
(مُ تَ عَکْ کِ)
لغت نامه دهخدا
پیچیده و دشوار و مشوش و کارهای درهم. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تعکظ شود
(مُ تَ رَعْ عِ)
لغت نامه دهخدا
آن که برابر کرد نخواهد بار شتر تا تیز رود. (آنندراج). کسی که آزمایش می کند بار شتر را و آن رابرابر می کند. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترعظ شود
(مُ تَ عَظْ ظِ)
لغت نامه دهخدا
بزرگی نماینده و بزرگ منشی کننده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). متکبر و خودبین و بزرگوار. (ناظم الاطباء). و رجوع به تعظم شود
صیغه، نکاح موقت
متضاد: ازدواج
متضاد: ازدواج