معنی مارندر - جستجوی لغت در جدول جو

مارندر

لغت نامه دهخدا

مالنده

کسی که چیزی به جایی می مالد

فرهنگ فارسی عمید

مایندر

نامادری، زن پدر، زن پدر کسی غیر از مادر او، مادراندر

فرهنگ فارسی عمید

مادندر

مادراندر، نامادری، زن پدر، زن پدر کسی غیر از مادر او، مایندر

فرهنگ فارسی عمید

سامندر

سمندر، جانوری با دم بلند و دست و پای کوتاه شبیه مارمولک که در آب و خشکی زندگی می کند و در مکان های تاریک و مرطوب به سر می برد،
جانوری افسانه ای که درون آتش زندگی می کند، اسمندر، سمندور

فرهنگ فارسی عمید

بارنده

ابری که باران از آن بیاید، هر چیزی که مانند باران فرو ریزد

فرهنگ فارسی عمید

مادراندر

نامادری، زن پدر، زن پدر کسی غیر از مادر او، مایندر

فرهنگ فارسی عمید

ماتادر

گاوباز، آنکه سوار بر اسب یا پیاده با گاو نبرد کند

فرهنگ فارسی عمید

زارنده

زاری کننده، کسی که گریه و ناله می کنند

فرهنگ فارسی عمید

مارناک

ویژگی زمینی که در آن مار بسیار باشد

فرهنگ فارسی عمید

دارنده

کسی که چیزی دارد، دارا، چیزدار، مالک

فرهنگ فارسی عمید

مارگیر

کسی که مارهای زنده را صید می کند، کسی که با معرکه گیری و نشان دادن مار به مردم پول جمع می کند

فرهنگ فارسی عمید

مادرندر

(دَ رَ دَ)

مادراندر. زن پدر. (از ناظم الاطباء). نامادری. مادندر. مایندر: مادر نسوخت مادرندر سوخت. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مادراندر و مادندر شود

لغت نامه دهخدا

مایندر

(یَ دَ)

به معنی مادراندر است که زن پدر باشد. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا) :
دشمن ار مهر طمع دارد از او بیهدگی ست
که جهان مادر او نیست که مایندر اوست.
فرخی.
فاطمه را عایشه مایندر است
پس تو مرا شیعت مایندری.
ناصرخسرو.
شیعت مایندری ای بدنشان
شاید اگر دشمن دختندری.
ناصرخسرو.
و رجوع به مادراندر و مادندر شود

لغت نامه دهخدا

مازندر

(زَ دَ)

ولایت مازندران است. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 162). مخفف مازندران است که ملک طبرستان است. (برهان). مازند. مازندران. نام مملکتی در شمال ایران در کنار دریای خزر. (ناظم الاطباء). مخفف مازندران و منسوب بدانجا را مازندری گویند. (آنندراج) :
به شاهنامه چنین خوانده ام که رستم زال
گهی بشد زره هفتخوان به مازندر.
عنصری (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 162).
و رجوع به مازندران شود

لغت نامه دهخدا

مادندر

(دَ دَ)

مخفف مادراندر است که زن پدر باشد. (برهان) (از ناظم الاطباء). مخفف مادراندر. (آنندراج) :
جز بمادندر نماند این جهان کینه جوی
با پسندر کینه دارد همچو با دختندرا.
رودکی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 145).
جهانا چه بینی تو از بچگان
که گه مادری گاه مادندرا.
رودکی (احوال و اشعار ج 3 ص 967).
مهر فرزندی بر خواجه فکنده ست جهان
کین جهان مادر او نیست که مادندر اوست.
فرخی.
از پدر چون ازپدندر دشمنی بیند همی
مادر از کینه بر او مانند مادندر شود.
لبیبی.
چون دخترشیر، و خواهر شیر، دختندر و مادندر. (تفسیرکمبریج ج 1 ص 234). رجوع به مادراندر شود

لغت نامه دهخدا

مایندر

زن پدر مادر اندر: فاطمه را عایشه مایندراست پس تو مرا شیعت مایندری. (ناصر خسرو. 412)

معنی مارندر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما