- لبی(لَبْ بی)
نام یکی از حواریون عیسی. او را تدّی نیز نامند. یکی از اسمهای یهودای رسول است (10:3) که او را تدی گویند. (قاموس کتاب مقدس)
نام پدر لبی. (منتهی الارب)
نام پدر لبی. (منتهی الارب)
معنی لبی - جستجوی لغت در جدول جو
- لبی(زَ دَ بَ)
بسیار خوردن طعام را. (منتهی الارب)
- لبی(لَ / لِ)
در تداول مردم گیلان و دیلمان، ماله در برنج کاری، پیشکاوول
به یونانی آذان الفار بستانی است. (فهرست مخزن الادویه)
به یونانی آذان الفار بستانی است. (فهرست مخزن الادویه)
- لبی(لَ رَ)
موضعی است. (منتهی الارب)
- لبی
پر خوری
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ورقۀ نازک فلزی که از ترکیب روی و آهن ساخته می شود، کنایه از حلب، تهیه شده در حلب
ذکری که حاجیان در مراسم حج در صحرای عرفات تکرار می کنند، کلمه ای که در پاسخ آوازدهنده و در مقام تلبیه و اجابت می گویند
از الحان قدیم ایرانی، برای مثال بامدادان بر چکک، چون چاشتگاهان برشخج / نیمروزان بر لبینا، شامگاهان بر دنه (منوچهری - ۹۷)
ویژگی خواهران یا برادرانی که فقط از جانب پدر مشترک باشند، مربوط به پدر، مربوط به یک نسل
(حَ لَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان حومه بخش سلدوز شهرستان ارومیه. ناحیه ای است واقع در دامنه و معتدل. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
(قُلْ لَ بی ی)
لغت نامه دهخدا
حیله ساز ماهر در تقلب. (منتهی الارب). حیله گر که در زیرورو کردن امور بصیرت دارد. (اقرب الموارد). رجوع به قلّب شود
(طَ لِ بی ی)
لغت نامه دهخدا
با یاء نسبت. نزد علماء علم معانی عبارت است از سخنی که به کسی که متردد در حکمی است القاء شده باشد، مانند آنکه به شخص متردد گوئی: ان زیداً قائم ٌ، و تأکید در مثل این چنین سخن نیکو باشد. هکذا یستفاد من الاطول فی باب الاسناد الخبری. (کشاف اصطلاحات الفنون)
(حَ لَ)
لغت نامه دهخدا
علی بن ابراهیم بن احمد بن علی بن عمر ملقب به نورالدین بن برهان الدین قاهری شافعی (975- 1044 هجری قمری) صاحب سیرۀ نبویه، از دانشمندان و مشایخ بزرگ بود. در مصر تولد و پرورش و وفات یافت. از شمس رملی حدیث نقل کرد. تألیفاتی دارد و از آنجمله است: انسان العیون فی سیرهالنبی المأمون، معروف به سیرۀ نبویه در سه مجلد که آنرا از سیرۀ شیخ محمد شامی تلخیص کرده و مطالب لطیفی بر آن افزوده است. رجوع به کشف الظنون و معجم المطبوعات شود. علی بن ابراهیم ملقب به برهان الدین شافعی، از مشاهیر علما و فقهای قرن یازدهم هجری است و تألیفاتی دارد. او راست: 1- انسان العیون فی سیره العامین و المأمون. این کتاب به سیرۀ حلبیه شهرت دارد. 2- انفاذ المهج بمختصر الفرج. 3- حسن الوصول الی لطائف حکم الفصول. 4- المحاسن السنیه من الرساله القشیریه. وی بسال 1044 هجری قمری در 69 سالگی درگذشت. (از قاموس الاعلام ترکی و ریحانه الادب ج 1 ص 340)
(حُلْ لَ بی ی)
لغت نامه دهخدا
سقاء حلبی، مشک دباغت یافته بگیاه حلب و آنرا سقاء محلوب نیز گویند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به حلّب شود
(صُ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به صلب. ابی. پدری. مقابل بطنی و امی: برادر صلبی، برادر پدری. برادر صلبی و بطنی، برادر ابوینی، برادر پدری و مادری
منسوب به صلب که بطنی است از بنی سامه. (از الانساب سمعانی)
منسوب به صلب که بطنی است از بنی سامه. (از الانساب سمعانی)
(دَ سَ جَ)
لغت نامه دهخدا
چیره شدن. (منتهی الارب). غلبه کردن. (تاج المصادر بیهقی). غلب. غلبه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به غلبه شود
فلزی که از آن الواح و صفحه ها کنند و از آن سماور و آفتابه و سینی و سطل ارزانقیمت بسازند
لباچه جامه پشمینه بی آستین زید از تو لباچه ای نمی یابد تا پیرهنی ز عمرو نستانی (ناصر خسرو کوادیانی) شاماکچه
منفی
متضاد: ایجابی
متضاد: ایجابی
سربی