معنی لبده در لغت نامه دهخدا

هر پشم که در یکدیگر درآمده و بهم چفسیده، نمد. و هو اخص من اللبد، جامه پاره ای که بر سینۀ پیراهن دوزند یا رشتۀ فتیله مانندی که در گریبان پیراهن درآرند، موی انبوه شانه گاه شیر و منه المثل: هو امنع من لِبْدَه الاسد. (منتهی الارب). موی قفای شیر. (مهذب الاسماء). موی های یال شیر. یال شیر.، - ذولبده، کنیت شیر بیشه است. (منتهی الارب).،، لبده نسال، گیاه صلیان، باطن ِ ران. (منتهی الارب). داخل الفخذ، ملخ. (منتهی الارب)

معنی لبده در لغت نامه دهخدا

ابن قیس بن النعمان بن حسان بن عبیدالخزرجی. شهد بدراً قاله ابن الکلبی و استدرکه ابن الاثیر. (الاصابه ج 6 ص 3)

معنی لبده در لغت نامه دهخدا

نمد، هر پشم و صوف در هم شده و بر هم چفسیده، گروه مردم. یقال: صار الناس لبده واحده، ای اجتمعوا. (منتهی الارب). آن گروه که یکجا مقام کنند. (مهذب الاسماء)

معنی لبده در لغت نامه دهخدا

ناقهٌ لَبده، ناقۀ گلو و سینه گرفته از بسیار خوردن صلیان. (منتهی الارب)

معنی لبده در لغت نامه دهخدا

شهری است میان برقه و افریقیه. (منتهی الارب). یاقوت در معجم البلدان گوید: لبده، مدینه بین برقه وافریقیه و قیل بین طرابلس و جبل نفوسه و هو حصن من بنیان الاول بالحجر و الاجر و حوله آثار عجیبه یسکن هذا الحصن قوم من العرب نحو الف فارس یحاربون کل من حاربهم و لایعطون طاعه لاحد یقاومون مائه الف ما بین فارس و راجل کانت به وقعه بین ابی العباس احمد بن طولون و اهل افریقیه فقال ابوالعباس یذکر ذلک:، ان کنت سائله عنی و عن خبری، فها انا اللیث و الصمصامه الذکر، من آل طولون اصلی ان سألت فما، فوقی لمفتخر بالجود مفتخر، لو کنت شاهدهبلبده اذ، بالسیف اضرب و الهامات تبتدر، اذاً لعاینت منی ماتناذره، عنی الاحادیث و الانباء و الخبر.، (معجم البلدان).، و آن شهری است عجیب از شهرهای افریقیه که مورخین درباره ان اوصاف بلیغه کرده اند. (تاج العروس)