- قص
- قطع کردن
معنی قص - جستجوی لغت در جدول جو
- قص ((قَ))
- استخوانی است پهن و میانی که در جلو استخوان بندی قفسه سینه واقع است، طولش در حدود 20 سانتیمتر و به شکل خنجر است و دارای یک دسته و یک تنه و یک انتها است که به زایده خنجری موسوم است، استخوان جناغ، عظم قص، جناغ سینه
- قص
- بریدن موی یا ناخن، در علوم ادبی در علم عروض اسقاط حرف دوم متحرک از رکن چنان که متفاعلن مفاعلن شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
چکامه
داستان
کوتاهی
کاخ شیرین
کاخ، کوشک
یازنده
آهنگ آن کردن، یازش، یازیدن
خواست، آهنگ، انگیزه
قصه گفتن، داستان گویی
داستان گفتن، قصه گفتن، برای مثال نماز شام غریبان چو گریه آغازم / به مویه های غریبانه قصه پردازم (حافظ - ۶۶۶)
داستان سرایی، قصه گویی
نیزار، نیستان، دستۀ نی
حرفۀ قصار، پیشۀ گازر، گازری
قصارت کردن: شستن، شستشو دادن،برای مثال امام خواجه که بودش سر نماز دراز / به خون دختر رز خرقه را قصارت کرد (حافظ - ۲۷۲ حاشیه)
قصارت کردن: شستن، شستشو دادن،
دورترین، دور، بالاترین، بالا
قصه خواندن، شغل و عمل قصه خوان
کوتاه، کم ارتفاع، مقابل بلند
کسی که داستان بگوید، گویندۀ قصه
آهنگ، عزم، منظور، مقصود، سوءنیت
قصد داشتن: عزم و آهنگ داشتن
قصد قربت: آهنگ کاری نیکو کردن با نیت تقرب به خدا
قصد کردن: آهنگ کردن، عزم کردن، برای مثال کجا گویم که با این درد جانسوز / طبیبم قصد جان ناتوان کرد (حافظ - ۲۸۰)
قصد داشتن: عزم و آهنگ داشتن
قصد قربت: آهنگ کاری نیکو کردن با نیت تقرب به خدا
قصد کردن: آهنگ کردن، عزم کردن،
شاعری که قصیده می سراید، چکامه سرا
کسی که پارچۀ قصب ببافد، بافندۀ قصب
قصیرها، کوتاه ها، جمع واژۀ قصیر
نی شکر، نوعی نی با برگ های دراز، گل های سرخ کم رنگ و ساقه های بلند که در آن مغزی وجود دارد که دارای مادۀ قند است و از آن قند و شکر درست می کنند
غایت جهد، منتهای جهد، غایت، پایان امر
جهد، غایت جهد، منتهای کوشش، پایان کار
انجیر خشک کرده ای که به نخ کشیده شده
آهنگ کاری نیکو کردن با نیت تقرب به خدا
کسی که جامه ها را بشوید و سفید کند، گازر
آنکه جامه ای از قصب بر تن کند، پوشندۀ قصب، برای مثال زده بر ماه خنده بر قصب راه / پرند آن قصب پوشان چون ماه (نظامی۲ - ۱۳۶)
بوتۀ جو نارس که درو کنند و به چهارپایان دهند، آنچه از کشت سبز بریده می شود
قصبه ها، آبادی های بزرگی که از چند ده و دهکده تشکیل شده باشد، دهستان ها، شهرک ها، جمع واژۀ قصبه
قصیده ها، شعرهایی که حداقل دارای شانزده بیت است که مصراع اول بیت اول با مصراع های دوم همه های بیت ها هم قافیه است و موضوع آن بیشتر در وعظ ها، حکمت ها، حماسه ها یا در مدح یا ذم کسی یا چیزی است ها، چکامه ها، جمع واژۀ قصیده