معنی قراویز - جستجوی لغت در جدول جو

قراویز

لغت نامه دهخدا

سرآویز

(دخترانه)

آنچه به سر می آویزند

فرهنگ نامهای ایرانی

شباویز

(پسرانه)

مرغ حق

فرهنگ نامهای ایرانی

راویز

(دخترانه)

خارشتر

فرهنگ نامهای ایرانی

راویز

خارشتر، گیاهی خاردار با گل های خوشه ای سرخ یا سفید، برگ های کرک دار، تیغ های نوک تیز و طعم تلخ که در طب قدیم برای مداوای بیماری های جهاز هاضمه، سرطان و طاعون به کار می رفت
اشترگیا، کستیمه، کسیمه، شترخار، شترگیا، اشترخار، خاراشتر

خارِشُتُر، گیاهی خاردار با گل های خوشه ای سرخ یا سفید، برگ های کرک دار، تیغ های نوک تیز و طعم تلخ که در طب قدیم برای مداوای بیماری های جهاز هاضمه، سرطان و طاعون به کار می رفت
اُشتُرگیا، کَستیمه، کَسیمه، شُتُرخار، شُتُرگیا، اُشتُرخار، خاراُشتُر

فرهنگ فارسی عمید

قراریط

قیراط ها، واحد اندازه گیری وزن الماس و جواهرات، جمع واژۀ قیراط

فرهنگ فارسی عمید

ستاویز

ایوان، بالاخانه که جلو آن باز باشد و در پیش آن ستون هایی برای نگاهداشتن سقف آن بر پا کرده باشند
رواق، صفّه، ستاوند، ستافند، ستاوین، خیری

فرهنگ فارسی عمید

سراویل

سروال ها، شلوارها، زیرجامه ها، جمع واژۀ سروال

فرهنگ فارسی عمید

پراویز

سجاف جامه، پارچۀ باریک و دراز که در کنارۀ جامه یا دوختنی دیگر از همان رنگ یا رنگ دیگر دوخته می شود، پروز، پریز، فرویز

فرهنگ فارسی عمید

فراویز

پراویز، سجاف جامه، پارچۀ باریک و دراز که در کنارۀ جامه یا دوختنی دیگر از همان رنگ یا رنگ دیگر دوخته می شود، پروز، پریز، فرویز

فرهنگ فارسی عمید

قرابین

کارابین، نوعی تفنگ لوله کوتاه سرپر، قرابین

فرهنگ فارسی عمید

تراویح

ترویحه، جلسه و نشست مختصر

فرهنگ فارسی عمید

قناویز

نوعی پارچۀ ابریشمی ساده که بیشتر به رنگ سرخ است

فرهنگ فارسی عمید

قراوی

(قُرْ را وی ی)

نسبت است به قرّاء. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قراوی

(قَ وی ی)

قریه ای است از توابع نابلس، و موسوم است به قراوی بنی حسان. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

راویز

درخت اشترخار، (الفاظ الادویه) علف شتر باشد که آنرا شترخار و اشترغاز نیز گویندو بیخ آن را آچار سازند، (برهان) (از شرفنامۀ منیری) (از رشیدی)، درخت اشترخار که آنرا اشترخار نیز گویند و به خارشتر مشهور است، (آنندراج) (انجمن آرا)، و رجوع به اشترخار و اشترغار در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

فراویز

(فَ)

سجاف جامه و غیر آن. (برهان). به حذف الف نیز آمده است. (آنندراج). وژنگ. لبه. حاشیه. سجاف. (یادداشت مؤلف). پروز. فرویز. (حاشیۀ برهان چ معین) : جمعی آمدند از عراق و شیخ ما را فرجیی آوردند سخت خوب و صوفیانه به فراویز. (اسرارالتوحید).
این فراویزی و آن بازافکنی خواهد ز من
من ز جیب آسمان یک شانه دان آورده ام.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

قراویح

(قَ)

جمع واژۀ قرواح. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین آفتاب رویه. (آنندراج). قراوح. رجوع به قرواح شود

لغت نامه دهخدا

قناویز

(قَ)

قسمی پارچه در دورۀ محمد شاه و اوائل ناصرالدین شاه. پارچه ای نخی که زمینۀ آن برنگهای مختلف بود و خطوطی از رنگی دیگر بموازات و برنگی جز رنگ زمینۀ پارچه با فاصله های بسیار کم بر آن نقش کرده بوده اند

لغت نامه دهخدا

راویز

شتر خار خارشتر

فرهنگ لغت هوشیار

قرانیا

مرزیهیدن مرخشگان زبانزد اخترماری (مرخشه نحس) یونانی تازی گشته زغال اخته از گیاهان زغال اخته

فرهنگ لغت هوشیار

قناویز

پارسی است غناویز پارچه ساده ابریشمی که بیشترسرخ است قسمی پارچه ساده ابریشمین (غالبا سرخ رنگ)

فرهنگ لغت هوشیار

شباویز

شب آویز، مرغ حق

فرهنگ لغت هوشیار

سراویل

جمع سراول، از ریشه پارسی شلوارها زیر جامه ها

فرهنگ لغت هوشیار

تراویج

جلسه، نشست

فرهنگ لغت هوشیار

تراویح

جمع ترویحه، نشست ها، چهار خاست (رکعت) نماز شب، بیست خاست بیست خاست نمازی که در شب های ماه روزه خوانده می شود جمع ترویحه. نشستن ها، جلسه ها، جلسه کوتاه پس از خواندن چهار رکعت نماز در شبهای ماه رمضان، چهار رکعت نماز شب، بیست رکعت نماز که در شبهای ماه رمضان خوانند

فرهنگ لغت هوشیار