معنی قدمگاه در لغت نامه دهخدا

قصبۀمرکز بخش قدمگاه شهرستان نیشابور. واقع در 24هزارگزی خاور نیشابور و سر راه شوسۀ عمومی تهران به مشهد است. موقع جغرافیایی آن دامنه و معتدل و سکنۀ آن 1335 تن است. آب آن از قنات و محصولات آن غلات، انواع میوه جات و شغل اهالی زراعت و کسب و قالیچه بافی است. راه اتومبیل رو دارد. از ادارات دولتی، بخشداری، پاسگاه، ژاندارمری، صندوق پست، تلفن، دبستان، دفتر ازدواج و طلاق و ادارۀ آمار دارد. ساکنین قصبه عموماً سادات هستند و از آثار باستانی بقعۀ قدمگاه امام هشتم و یک قلعه در بالای تپه دارد. دارای 3 کافه و 10 باب دکاکین مختلفه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

معنی قدمگاه در لغت نامه دهخدا

جای نهادن قدم. جای قدم، طهارت خانه و بیت الخلاء. (آنندراج)، جائی که پای پیامبری یا امامی و یا ولیی به آنجا رسیده باشد. جاهائی که اثر پائی در سنگ و جز آن پدیدار است و گمان برند که جای پای پیامبری یا امامی است

معنی قدمگاه در فرهنگ لغت هوشیار

جای نهادن قدم، جائی که پای پیامبری یا امامی یا ولیی بانجا رسیده باشد، جاهائی که اثر پائی در سنگ و جز آن پدیدار است دهکده ای در 03 کیلومتری شرق نیشابور به مشهد که جای پای مبارک حضرت امام رضا علیه السلام در آن منقوش است و گنبد و بارگاهی دارد و بهمین جهت قدمگاه معروف شده و محل زیارت شیعیان است

معنی قدمگاه - جستجوی لغت در جدول جو

قدمگاه

لغت نامه دهخدا

قدمگاه

لغت نامه دهخدا

قدمگاه

فرهنگ لغت هوشیار

بامگاه

بامداد، اول روز، صبح زود، سپیده دم، پگاه، صبح، غادیه، بامدادان، صباح، غدو، صدیع، علی الصباح، غدات، باکر، صبح بام، صبحدم، صبحگاه، بام

فرهنگ فارسی عمید

رزمگاه

جای رزم، میدان جنگ، جای جنگ کردن

فرهنگ فارسی عمید

بزمگاه

مجلس عیش و عشرت، جای جشن و مهمانی و باده گساری

فرهنگ فارسی عمید

قدم گاه

جای قدم نهادن، جایی که اثر پایی در سنگ پدیدار باشد
قدم گاه آدم: در روایات، سرندیب که حضرت آدم نخستین بار بر روی زمین در آنجا قدم گذاشت

فرهنگ فارسی عمید

گرمگاه

میان روز که هوا گرم است، ظهر، هنگام ظهر، جای گرم

فرهنگ فارسی عمید

دمگاه

بیخ دم جانور، جایی که دم می روید

فرهنگ فارسی عمید

دمگاه

جای کار گذاشتن دم در کنار کوره، کوره، گلخن حمام

فرهنگ فارسی عمید

دامگاه

جایی که برای گرفتار ساختن جانوران دام بگذارند، جای دام، برای مثال دلش چون شدی سیر از این دامگاه / در آن خرگه آوردی آرامگاه (نظامی - ۱۰۳۵)

فرهنگ فارسی عمید

دمگاه

(دَ)

کورۀ زرگری و آهنگری و مسگری. (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از برهان) (از انجمن آرا). آنجای از آهنگری که جای دم است. کوره. آتشگاه. دمگه. تابدان. (از یادداشت مؤلف). معرب آن داموق است. (از المعرب جوالیقی ذیل ص 149) ، گلخن حمام. (ناظم الاطباء) (ازآنندراج) (از برهان) (از انجمن آرا) ، جای نفس که دهان باشد. (انجمن آرا) (آنندراج). دمگه

کورۀ زرگری و آهنگری و مسگری. (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از برهان) (از انجمن آرا). آنجای از آهنگری که جای دَم است. کوره. آتشگاه. دمگه. تابدان. (از یادداشت مؤلف). معرب آن داموق است. (از المعرب جوالیقی ذیل ص 149) ، گلخن حمام. (ناظم الاطباء) (ازآنندراج) (از برهان) (از انجمن آرا) ، جای نفس که دهان باشد. (انجمن آرا) (آنندراج). دمگه

لغت نامه دهخدا

دمگاه

(دُ)

آنجا که دم میوه ها و جز آن باشد. (یادداشت مؤلف). که دم از آنجا روید. (انجمن آرا) :
ازدم و دمگاه اویم دم گرفت
دمگه او دمگهم محکم گرفت.
مولوی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قلبگاه

میان، وسط

معنی قدمگاه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما