گنده پیر، سرفه زده. (منتهی الارب) (آنندراج). یقال: به قحبه، ای سعال. (منتهی الارب) ، تباه شکم از دود. (منتهی الارب) (آنندراج) ، زناکار تباه کردار بدان جهت که به بهانۀ سرفه و تنحنح اشاره کند حریف خود را و یا آن لغت مولد است. (منتهی الارب) (آنندراج). فاحشه. زن بدکار: محتسب کون برهنه دربازار قحبه را میزند که روی بپوش. سعدی. بیاموز مردی ز همسایگان که آخر نیم قحبۀ رایگان. سعدی (بوستان)
گنده پیر، سرفه زده. (منتهی الارب) (آنندراج). یقال: به قحبه، ای سعال. (منتهی الارب) ، تباه شکم از دود. (منتهی الارب) (آنندراج) ، زناکار تباه کردار بدان جهت که به بهانۀ سرفه و تنحنح اشاره کند حریف خود را و یا آن لغت مولد است. (منتهی الارب) (آنندراج). فاحشه. زن بدکار: محتسب کون برهنه دربازار قحبه را میزند که روی بپوش. سعدی. بیاموز مردی ز همسایگان که آخر نیم قحبۀ رایگان. سعدی (بوستان)
بویه دان، پیاله شکاف کوه جعبه یا قوطیی که زنان در آن معطر می ریختند، قدح (شراب و غیره) قعب: خشت از سر خم برکند باده زخم بیرون کند وانگه وار در افکند در قعبه مروانیه. (منوچهری 323)
بویه دان، پیاله شکاف کوه جعبه یا قوطیی که زنان در آن معطر می ریختند، قدح (شراب و غیره) قعب: خشت از سر خم برکند باده زخم بیرون کند وانگه وار در افکند در قعبه مروانیه. (منوچهری 323)
پارسی است غلیه چوبی دراز آهن زده که بدان جفت گاو زمین را شکافند قلوه پارسی است گرده گیاه مروارید سرخی، دستیانه، نژاده بزرگ تبار: زن بیماری، ماندگی سرخی، دستیانه، نژاده بزرگ تبار: زن
پارسی است غلیه چوبی دراز آهن زده که بدان جفت گاو زمین را شکافند قلوه پارسی است گرده گیاه مروارید سرخی، دستیانه، نژاده بزرگ تبار: زن بیماری، ماندگی سرخی، دستیانه، نژاده بزرگ تبار: زن