معنی قاقم در فرهنگ فارسی عمید

جانوری گوشت خوار شبیه سمور و به اندازۀ گربه، با پاهای کوتاه، دُم دراز و پوست نرمِ زرد یا قهوه ای که زیر گردن و شکمش مایل به سفید است و از پوست آن آستر لباس و دستکش درست می کنند

معنی قاقم در لغت نامه دهخدا

حیوان کوچکی است نظیر سمور. در مقدمه الادب زمخشری قاقم را به فارسی آس ضبط کرده. (فرهنگ شاهنامه ص 209). حیوانی است از موش بزرگتر وسفید و دمش کوتاه و سر دم آن سیاه. پوستش بغایت سفید و ملایم باشد و از آن پوستین میسازند. (آنندراج).، هو دویبه فی قدر الفار لها شعر ابیض ناعم. و منه یتخذ الفراء. و هو ابرد مزاجاً و ارطب من السنجاب و لذلک کان لونه البیاض و هو اعز قیمه من السنجاب. (صبح الاعشی ج 2ص 49) :، همان نافۀ مشک و موی سمور، ز سنجاب و قاقم ز کیمال و بور.، فردوسی.، ز سنجاب و قاقم ز موی سمور، ز گستردنیها ز کیمال و بور.، فردوسی.، ز پویندگان هر که مویش نکوست، بکشت و از ایشان برآهیخت پوست، چو سنجاب و قاقم چو روباه نرم، چهارم سمور است کش موی گرم.، فردوسی.، در دل روشن ز بهر مدح تو دارم، نوک قلم تیره چون سر دم قاقم.، مختاری.، به هر موئی که تندی داشت چون شیر، هزاران موی قاقم داشت در زیر.، نظامی.، راست میخواهی به چشم خارپشت، خارپشتی بهتر است از قاقمی.، سعدی.،، پوستی باشد سفید و بغایت گرم میباشد و مردمان اکابر پوشند. (برهان) :، ترک بلغاری است قاقم عارض و قندزمژه، من که باشم تا کمان او کشد بازوی من.، خاقانی.، کجا قاقمی یا حریری است نرم، بلرزد بر اندام ایشان ز شرم.، نظامی.، صبااز زلف و رویش حله پوش است، گهی قاقم گهی قندزفروش است.، نظامی.، آب ز نرمی شده قاقم نمای، طرفه بود قاقم سنجاب سای.، نظامی.، چنان تنگش کشیدی شه در آغوش، که کردی قاقمش را پرنیان پوش.، نظامی.، تا رباید کله قاقم برف از سر کوه، یزک تابش خورشید به یغما برخاست.، سعدی.،، و کنایه از روز هم هست که به عربی یوم میگویند چنانکه شب را قندز، چه هرگاه گویند قاقم آورد و قندز آورد مراد آن باشد که روز آورد و شب آورد. (برهان)

معنی قاقم در فرهنگ لغت هوشیار

پارسی تازی گشته کاکم دله آس از جانوران از آن روی که کاکم سپید است روز را نیز (قاقم) گفته اند. پستانداریست گوشتخوار از تیره راسو که در اروپا و آسیای غربی از جمله ایران می زید. قدش از نوک پوزه تا انتهای دم در حدود 35 سانتیمتر است. رنگ موهای پشتش خرمایی روشن و زیر شکمش زرد روشن است ولی در زمستان غالبا رنگ موهایش بسفیدی می گراید. حیوانی است بسیار شجاع و درنده به پرندگان و نیز بخرگوش و موش حمله می کند و خون آنها را می مکد و همچنین از ماهی ها تغذیه می کند و از مارها و خرچنگها نیز نمی گذرد. اگر چه این حیوان از لحاظ آنکه آفت پرندگان مفید و خرگوش و ماهیهاست مضر است ولی از آن جهت که باقسام موشهای خانگی یا صحرایی و مارها حمله می کند و آنها را از بین می برد جانور مفیدی است. قاقم را جهت استفاده از پوستش شکار می کنند و پوستش دارای ارزش قابل توجهی است. در تمام دوران زندگی سر تا سر دمش همیشه سیاه باقی می ماند در حالی که رنگ موهای دیگر قسمتهای بدنش تغییر رنگ می دهد. این جانور را برای آنکه پوستش صدمه نبیند غالبا باتله یا طعمه سمی شکار می کنند، پوست قاقم که سفید و بغایت گرم است و بزرگان پوشند. یا قاقم انگشت نما. قاقمی که موی دراز بقدرانگشت دست دارد، پوست قاقمی که به همراه دم - که بصورت انگشت است - باشد و دم داشتن دلیل اصالت آن است، قاقم از جنس منتخب، بهترین پوست قاقم (چه هر چیز بهتر را با انگشت نمایند، روز یوم مقابل قندز شب

معنی قاقم در فرهنگ فارسی معین

حیوانی است شبیه سنجاب دارای پوستی نرم و سفید که گران بهاست

معنی قاقم - جستجوی لغت در جدول جو

قاقم

فرهنگ فارسی عمید

قاقم

لغت نامه دهخدا

قاقم

فرهنگ لغت هوشیار

قاقم

فرهنگ فارسی معین

قاقم

فرهنگ واژه مترادف متضاد

قاسم

(پسرانه)

بخش کننده، مقسم، نام پسر پیامبر (ص)، به صورت پسوند و پسوند همراه با بعضی نامها می آید و نام جدیدمی سازد مانند محمد قاسم، قاسمعلی

فرهنگ نامهای ایرانی

قائم

ایستاده، پابرجا، استوار، ثابت و برقرار، پایدار،
لقب امام دوازدهم شیعیان، امام قائم، امام زمان، صاحب الزمان، قائم آل محمد،
مفرد قوام، کنایه از اقامۀ کننده حق، کنایه از حاضر و آماده برای انجام کاری
قائم به ذات: در فلسفه آنکه یا آنچه به خودی خود وجود دارد و وجودش وابسته نیست، برای مثال زیرنشین علمت کائنات / ما به تو قائم چو تو قائم به ذات (نظامی۱ - ۵)
قائم به غیر: در فلسفه آنکه یا آنچه وجودش وابسته به غیر است و به غیر بستگی دارد
قائم به نفس: در فلسفه آنکه یا آنچه به خودی خود وجود دارد و وجودش وابسته نیست، قائم به ذات
قائم شدن: ثابت و استوار شدن، محکم شدن
قائم کردن: بر پا داشتن، ثابت و استوار کردن، محکم کردن، پنهان کردن

ایستاده، پابرجا، استوار، ثابت و برقرار، پایدار،
لقب امام دوازدهم شیعیان، امام قائم، امام زمان، صاحب الزمان، قائم آل محمد،
مفرد قوام، کنایه از اقامۀ کننده حق، کنایه از حاضر و آماده برای انجام کاری
قائم به ذات: در فلسفه آنکه یا آنچه به خودی خود وجود دارد و وجودش وابسته نیست، برای مِثال زیرنشین علمت کائنات / ما به تو قائم چو تو قائم به ذات (نظامی۱ - ۵)
قائم به غیر: در فلسفه آنکه یا آنچه وجودش وابسته به غیر است و به غیر بستگی دارد
قائم به نفس: در فلسفه آنکه یا آنچه به خودی خود وجود دارد و وجودش وابسته نیست، قائم به ذات
قائم شدن: ثابت و استوار شدن، محکم شدن
قائم کردن: بر پا داشتن، ثابت و استوار کردن، محکم کردن، پنهان کردن

فرهنگ فارسی عمید

قایم

پنهان، مخفی
قایم شدن: پنهان شدن، مخفی شدن

فرهنگ فارسی عمید

قادم

آینده، مسافری که از سفر برگردد، پیشرو

فرهنگ فارسی عمید

راقم

نویسنده، محرر، محرر کتاب یا نامه

فرهنگ فارسی عمید

قاسم

قسمت کننده، بخش کننده

فرهنگ فارسی عمید

قادم

(دِ مَ)

کوهکی است نزدیک برقانیه و حفیر خالد نزدیک آن است و گفته اند وادی است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قادم

(دِ)

نعت فاعلی از قدوم. از سفر بازآینده. ج، قدم، قدّام. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قاقمی

(قُ)

نسبت است به قاقم:
بلورین تن و قاقمی پشت او.
نظامی

لغت نامه دهخدا

قاقمی

(قُ می ی)

تاج الدین وحید معاصر عوفی بوده است و عوفی گوید: و از تاج الدین وحید قاقمی شنیدم در نیشابور میگفت این دو رباعی سید صدرالدین گفته است در ایام جوانی... رجوع به لباب الالباب چ اوقاف گیپ ج 1 ص 143، و تاج الدین وحید در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا