- فلق (پسرانه)
سپیده صبح، فجر، نام سوره ای در قرآن کریم
معنی فلق - جستجوی لغت در جدول جو
- فلق
سپیدۀ صبح، صد و سیزدهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۵ آیه، قل اعوذ
- فلق (فِ)
بلا و سختی. (منتهی الارب). داهیه. (اقرب الموارد) ، کار شگفت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، شکاف دهان. (منتهی الارب) ، چوب و شاخ که آن را دونیم نمایند جهت کمان، پس هر نیمه اش فلق باشد، کمانی که از نیمۀ شاخ و چوب سازند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
- فلق (فَ لَ)
هرچه شکافته شود، از روشنی بامداد یا سپیدی آخر شب که سرخی آفتاب است، تمامۀ آفرینش، زمین پست میان دو پشته. ج، فلقان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، جای فراخ. (منتهی الارب) ، زمین مطمئن میان دو پشته، و گفته اند فضاءبین دو ریگ. (اقرب الموارد) ، کندۀ زندان که بر پای زندانی نهند، شیر که در تگ قدح باقی ماند، شیر ترش شده و پاره پاره گردیده، شکاف کوه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، شکاف هر چیزی. ج، فلوق. (منتهی الارب). رجوع به فلق و فلق شود، سپیده دم. (منتهی الارب) (ترجمان علامۀ جرجانی ترتیب عادل بن علی). صبح. (اقرب الموارد) : از رواح تا صباح و از فلق تا غسق بر سر کوی دوست معتکف و مجاور بودی. (سندبادنامه). از وقت لمعۀ فلق تا وقت مسقط شفق با طلایع مرگ به بازی درآمدند. (ترجمه تاریخ یمینی). از مطلع فلق تا مقطع شفق به حدود اسیاف خدود اصناف آن جمع می شکافتند. (ترجمه تاریخ یمینی)
- فلق (فَ لَ)
نام سورۀ صدوسیزدهم قرآن کریم که با آیۀ ’قل اعوذ برب الفلق’ آغاز شود و یکی از معوذتین است. (یادداشت مؤلف). پیش از سورۀ الناس و بعد از سورۀ اخلاص
- فلق (فُ لَ)
بلا و سختی. (منتهی الارب). گویند: جاء بعلق فلق. (از اقرب الموارد)
- فلق
آنچه شکافته شود، از روشنی بامداد یا سپیدی آخر شب که سرخی آفتاب است، تمامه آفرینش
- فلق ((فَ لَ))
سپیده دم، زمین پست بین دو پشته، شکاف کوه
- فلق ((فَ لْ))
شکافتن، شکاف دادن، شکاف
- فلق
بامداد، پگاه، سپیده دم، سحر، شفق، صبح، صبحگاه، صبحگاهان، فجر، شکافتگی، شامگاه، لیل
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
حفره ای مخروطی شکل در پشت زبان که بین مری و دهان قرار دارد، گلو، نای
تراشیدن مو
تراشیدن مو
(تَ)
لغت نامه دهخدا
شکافته شدن. (زوزنی) (دهار) (از اقرب الموارد). شکافته و پاره گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، سخت کوشیدن در دویدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سخت کوشیدن در دویدن چندانکه از تیزی سرعت بشگفت آورد مردم را. (آنندراج) (از اقرب الموارد)
(عَ لَ / عَ فَلْ لَ)
لغت نامه دهخدا
شرم زن فراخ و سست و پرگوشت. (از منتهی الارب) ، زن گول بدزبان بدکردار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و لام آن را زائد دانسته اند. (از اقرب الموارد)
(فَ قَ)
لغت نامه دهخدا
پارۀ چیزی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، یک نیمۀ کاسه، سختی و بلا. (منتهی الارب). داهیه. (اقرب الموارد)
داغ که زیر گوش شتر نمایند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، لپه. (یادداشت مؤلف)
داغ که زیر گوش شتر نمایند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، لپه. (یادداشت مؤلف)
نیمه جدا، لپه از گیاهان این واژه در برخی فرهنگ های فارسی فلقه آمده نصف شی شکافته نیمه چیزی که از هم شکافته باشند. نصف شی شکافته، پاره چیزی قطعه، جمع فلق
غیاث این واژه را جلق آورده و آن را تازی نمی داند زلغ چل زنی سر تراشیدن، خنده دندان نمای -1 ارضا کردن غریزه جنسی بوسایلغیر طبیعی، عملی که بوسیه آن بطور غیر طبیعی ارضا غریزه جنسی واقناع لذات شهوانی میشود. این عمل را ممکنست جوانان توسط دست یا وسایل دیگر در خفا انجام دهند
پارسی تازی گشته دله گربه بیابانی از جانوران گول جامه پشمینه سوفیان، لغزانیدن نوعی پشمینه که درویشان پوشند جامه مرقع صوفیان. گربه صحرایی دله
چیره زبان تیز زبان ذلیق. آسه راه چیره زبان تیز زبان، تیزی، زبان گویا تیز شدن: زبان سر نیزه، افکندن: سرگین، سست شدن
