معنی فردغان - جستجوی لغت در جدول جو

فردغان

لغت نامه دهخدا

فرغانه

(دخترانه)

نام شهری در ترکستان قدیم

فرهنگ نامهای ایرانی

ارمغان

(دخترانه)

هدیه، تحقه، سوغات، رهاورد، سوغات، هدیه

فرهنگ نامهای ایرانی

فرغان

(پسرانه)

فرغانه، نام شهری در ترکستان قدیم

فرهنگ نامهای ایرانی

فردان

(پسرانه)

یکتا، یگانه

فرهنگ نامهای ایرانی

فرازان

(پسرانه)

مرکب از فراز (جای بلند) + ان (پسوند نسبت)

فرهنگ نامهای ایرانی

فرجهان

(دخترانه)

شکوه دنیا

فرهنگ نامهای ایرانی

فرزیان

(پسرانه)

نام روستایی در نزدیکی بروجرد

فرهنگ نامهای ایرانی

اردلان

(پسرانه)

مرکب از ارد (درستی و راستی و پارسائی) + لان (مزید موخر)، نام طایفه ای از ایلات کرد ایران

فرهنگ نامهای ایرانی

اردوان

(پسرانه)

یاری کننده درستکاران، نام پادشاهان معروف اشکانی، از شخصیتهای شاهنامه، نام چند تن از پادشاهان اشکانی

فرهنگ نامهای ایرانی

ارمغان

سوغات، هدیه ای که کسی از سفر برای دوستان و آشنایان خود بیاورد
رهاورد، تحفه، سفته، نورهان، نوراهان، نوارهان، راهواره، بازآورد، عراضه، بلک، لهنه، برای مثال آن را که تو از سفر بیایی / حاجت نبود به ارمغانی (سعدی۲ - ۵۹۳)

سوغات، هدیه ای که کسی از سفر برای دوستان و آشنایان خود بیاورد
رَهاوَرد، تُحفه، سَفته، نورَهان، نَوراهان، نَوارَهان، راهواره، بازآورد، عُراضه، بِلَک، لُهنه، برای مِثال آن را که تو از سفر بیایی / حاجت نبُوَد به ارمغانی (سعدی۲ - ۵۹۳)

فرهنگ فارسی عمید

دغدغان

داغداغان، از درختان جنگلی با برگ های بیضی و دندانه دار و نوک تیز، گل های سبز رنگ و میوۀ ریز و آبدار به رنگ خاکی یا کبود که در نواحی شمالی ایران می روید و بلندیش تا ۲۰ متر می رسد، از ریشه و پوست آن مادۀ زرد رنگی گرفته می شود و از دانۀ آن هم روغن می گیرند، برگ و ریشۀ آن در طب قدیم برای معالجۀ اسهال به کار می رفته
تاغوت، تا، ته، تی، تادار، تادانه، ته دار، تی گیله، تایله، تاه

داغداغان، از درختان جنگلی با برگ های بیضی و دندانه دار و نوک تیز، گل های سبز رنگ و میوۀ ریز و آبدار به رنگ خاکی یا کبود که در نواحی شمالی ایران می روید و بلندیش تا ۲۰ متر می رسد، از ریشه و پوست آن مادۀ زرد رنگی گرفته می شود و از دانۀ آن هم روغن می گیرند، برگ و ریشۀ آن در طب قدیم برای معالجۀ اسهال به کار می رفته
تاغوت، تا، تَه، تی، تادار، تادانه، تَه دار، تی گیلَه، تایلَه، تاه

فرهنگ فارسی عمید

فردخانه

اتاقی در خانقاه که کسی در آنجا به چله می نشیند، چله خانه، خلوت خانه

فرهنگ فارسی عمید

فردان

منفرد، یکتا، یگانه

فرهنگ فارسی عمید

فردوان

(فِ دَ / دُو)

دهی است از دهستان ماربین بخش سده شهرستان اصفهان، واقع در نه هزارگزی خاور سده متصل به شوسۀ اصفهان به تهران. ناحیه ای است جلگه ای، معتدل و دارای 326 تن سکنه است. از زاینده رود مشروب میشود. محصولاتش غلات، پنبه، تنباکو، حبوب و صیفی است. اهالی به کشاورزی گذران میکنند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

فرغان

(فَ)

نام جد ابوالحسین موصلی محدث است. (از منتهی الارب). در تاریخ اسلام، محدث به عنوان فردی شناخته می شود که تلاش دارد تا سنت پیامبر اسلام را بدون هیچگونه تغییر یا تحریف، به نسل های بعدی منتقل کند. این افراد در جوامع علمی و دینی، از مقام والایی برخوردار بودند. مهم ترین ویژگی محدثان دقت در انتقال احادیث صحیح است، چرا که حفظ دقت در نقل، به ویژه در دوران هایی که دشمنان اسلام در حال تحریف آن بودند، امری ضروری بود.

لغت نامه دهخدا

فردان

(فَ)

یکتا. یگانه. یک. (منتهی الارب). واحد. و شی ٔ فردان، یعنی منفرد و مؤنث آن فردی ̍ است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فراغان

(فَ غِ)

از قرای مرو است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

فردجان

(فَ دَ)

یکی از دیه های قم است. (تاریخ سیستان چ بهار حاشیۀ ص 35). در این ده آتشکده ای کهنه و دیرینه بوده است و در این آتشکده آتش آذرجشنسف بوده است و این آتش از جملۀ آتشهایی بوده که مجوس در وصف و حق آن غلو کرده اند. (از کتاب البلدان ابن الفقیه همدانی). این آتشکده را برون ترکی که در سال 288ه. ق. حاکم قم شده بود ویران کرد و آتش را بنشاند. (از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف معین ص 225). و رجوع به ترجمه یشتها ج 2 ص 242 شود

یکی از دیه های قم است. (تاریخ سیستان چ بهار حاشیۀ ص 35). در این ده آتشکده ای کهنه و دیرینه بوده است و در این آتشکده آتش آذرجشنسف بوده است و این آتش از جملۀ آتشهایی بوده که مجوس در وصف و حق آن غلو کرده اند. (از کتاب البلدان ابن الفقیه همدانی). این آتشکده را برون ترکی که در سال 288هَ. ق. حاکم قم شده بود ویران کرد و آتش را بنشاند. (از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف معین ص 225). و رجوع به ترجمه یشتها ج 2 ص 242 شود

لغت نامه دهخدا

فردجان

(فُ دَ)

پنج روز باشد از آخر آبان ماه که از سال نشمرند و آن خمسۀ مسترقه است. (یادداشت به خط مؤلف) ، ماه اول پاییز. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا