معنی فخت در لغت نامه دهخدا

بریدن چیزی را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، سوراخ کردن سقف خانه. (اقرب الموارد)، واگشادن ظرف را، زدن سر کسی را به شمشیر وبریدن، بانگ کردن فاخته، برآوردن (باورچی) گوشت پاره از دیگ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، دروغ گفتن مرد. (اقرب الموارد)،، {{اِسم}} ماهتاب که اول نمایان گردد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، دام شکاری. (منتهی الارب). فخ. (اقرب الموارد). رجوع به فخ شود، سوراخ های گرد در آسمان خانه. (منتهی الارب). شکاف های گرد در سقف. (اقرب الموارد)

معنی فخت در لغت نامه دهخدا

پخت. پهن. پخش. (برهان)

معنی فخت در فرهنگ لغت هوشیار

مهتاب، دام شکاری، واگشادن آوند، سر زدن با شمشیر، بانگیدن کوکو، سوراخ بام پخت پهن پخش

معنی فخت - جستجوی لغت در جدول جو

فخت(دَ ثَ رَ)

لغت نامه دهخدا

فخت(فَ)

لغت نامه دهخدا

فخت

فرهنگ لغت هوشیار

فخت((فَ))

فرهنگ فارسی معین

فوت

بادی که با فشار از میان دو لب بیرون می آید، فوب
واحد اندازه گیری طول، برابر با ۴۸/۳۰ سانتی متر یا ۱۲ اینچ، پا

فرهنگ فارسی عمید

لخت

جزء، حصه، تکه و پاره ای از چیزی
بی حال، بی حس
گرز، از آلات جنگ که در قدیم به کار می رفته و از چوب و آهن ساخته می شده و سر آن بیضی شکل یا گلوله مانند بوده و آن را بر سر دشمن می زدند، کوپال، گرزه، دبوس، چماق، سرپاش، سرکوبه، عمود، مقمعه
لخت لخت: پاره پاره، تکه تکه، برای مثال تا برآید لخت لخت از کوه میغ ماغگون / آسمان آبگون از رنگ او گردد خلنگ (منوچهری - ۶۳) کم کم

جزء، حصه، تکه و پاره ای از چیزی
بی حال، بی حس
گُرز، از آلات جنگ که در قدیم به کار می رفته و از چوب و آهن ساخته می شده و سر آن بیضی شکل یا گلوله مانند بوده و آن را بر سر دشمن می زدند، کوپال، گُرزِه، دَبوس، چُماق، سَرپاش، سَرکوبِه، عَمود، مِقمَعِه
لخت لخت: پاره پاره، تکه تکه، برای مِثال تا برآید لخت لخت از کوه میغ ماغگون / آسمان آبگون از رنگ او گردد خلنگ (منوچهری - ۶۳) کم کم

فرهنگ فارسی عمید

اخت

همدم، مانوس، قرین مانند
اخت شدن (آمدن): مانوس شدن

فرهنگ فارسی عمید

فوت

درگذشتن، مردن، نیست شدن
فوت شدن: فوت

فرهنگ فارسی عمید

خفت

خفتن، به خواب رفتن، خوابیدن،
خفت و خیز: خفتن و برخاستن، جماع

فرهنگ فارسی عمید

بخت

بهره، نصیب، طالع، اقبال، شانس

فرهنگ فارسی عمید

دخت

دختر، فرزند مادینه، دوشیزه، باکره

فرهنگ فارسی عمید

چخت

سقف، بالاترین سطح داخلی هر فضای سرپوشیده

فرهنگ فارسی عمید

فخم

فهمیدن، درک کردن، دریافتن، پی بردن، فهم داشتن، حس کردن

فرهنگ فارسی عمید

فخر

افتخار، سربلندی، مایۀ افتخار و نازش، برای مثال خاک بادا تن سعدی اگرش تو نپسندی / که نشاید که تو فخر من و من عار تو باشم (سعدی۲ - ۵۰۳)، بزرگ منشی
فخر کردن: اظهار سرفرازی و سربلندی کردن، مباهات کردن، نازیدن

فرهنگ فارسی عمید

رخت

هر چیز پوشیدنی، جامه، لباس، اسباب خانه، بار و بنه
رخت از جهان بردن: کنایه از مردن، در گذشتن
رخت افکندن: کنایه از بار و بنه را فرود آوردن در جایی و مقیم شدن
رخت بربستن: کنایه از لوازم سفر را گرد آوردن و به هم بستن، آمادۀ سفر شدن، سفر کردن، مردن
رخت بستن: کنایه از لوازم سفر را گرد آوردن و به هم بستن، آمادۀ سفر شدن، سفر کردن، مردن، رخت بربستن
رخت برچیدن: بار و بنه را جمع کردن و بستن، کنایه از کوچ کردن

فرهنگ فارسی عمید

نفخت

(نَ خَ)

نفخه. رجوع به نفخه شود.
- نفخت صور، دردمیدن صور:
گیتی به مثل سرای کار است
تاروز قیام و نفخت صور.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

تفخت

(تَءْ)

به رفتار فاخته رفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). به رفتار فاخته رفتن زن یعنی با تبختر و تمایل راه رفتن. (از اقرب الموارد) ، شگفت داشتن از چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تعجب، تکذب. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فختج

(فُ تَ / فَ تَ)

معرب پخته. رجوع به می پخته شود. (یادداشت بخط مؤلف). بختج است که در پیش گذشت. (از کشاف اصطلاحات الفنون). مطبوخ. (اقرب الموارد). رجوع به پخته شود

لغت نامه دهخدا