معنی غمل در لغت نامه دهخدا

نبات بر یکدیگر افتادن. (تاج المصادر بیهقی). درهم و بر همدیگر روییدن گیاه. (منتهی الارب) (آنندراج). نشستن و افتادن گیاه روی یکدیگر. غمل النبات غملا، رکب بعضه بعضاً. (اقرب الموارد)، ادیم بپوشیدن تا سست شود که موی از وی باز توان کردن. (تاج المصادر بیهقی). پوست خورش داده پیچیدن و بجای نهادن تا نرم یا فاسد گردد، یا در تک پارگین یا زیر ریگ نهادن تا نرم گردد و بوی گند و پشم بریزد. (منتهی الارب) (آنندراج). تباه و فاسد کردن ادیم، و بقولی نهادن آن در زیر پوششی تا پشم آن بریزد. (از اقرب الموارد)، میوه در زیر چیزی کردن تا بپزد. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). میوۀ نیم رس یا نارسیده را خوابانیدن تا تمام رسد. (منتهی الارب) (آنندراج). پوشیدن بسر (غورۀ خرما) را تا برسد. غمل البسر غملاً، غمه لیدرک. (اقرب الموارد)، فروپوشیدن کسی را تا خوی آرد. (منتهی الارب) (آنندراج). پوشانیدن کسی را تا عرق کند. (از اقرب الموارد). جامه بر مردم و بر ستور افکندن تا خوه گیرند. (تاج المصادر بیهقی)، نیکو و اصلاح کردن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، بهم نهادن انگور را. (منتهی الارب) (آنندراج). روی هم نهادن انگور را. (از اقرب الموارد)

معنی غمل در لغت نامه دهخدا

فاسد و تباه گردیدن زخم از عصابه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). تباهی زخم بجهت بستن عصابه، فاسد شدن گوشت و هر چیز دیگر چون پوشیده شود و بگندد. (از اقرب الموارد)، گندیدن چیزی از برهم آمدن و بهم پیچیدن. (از اقرب الموارد)

معنی غمل در لغت نامه دهخدا

موضعی است. (منتهی الارب). نام جایی است. شاعر گوید:، کیف تراها و الرجال تقبض، بالغمل لیلا و الحداه تنغض.، (از معجم البلدان)

معنی غمل در فرهنگ لغت هوشیار

در هم روییدن، پوست زدایی، خواباندن غوله تا برسد، پوشاندن تا خوی پدید آید، نیکو گرداندن درست کردن، انباشتن انگور در سبد خم کنک از خرفستران

معنی غمل - جستجوی لغت در جدول جو

غمل

لغت نامه دهخدا

غمل

لغت نامه دهخدا

غمل

لغت نامه دهخدا

غمل

فرهنگ لغت هوشیار

غزل

(دخترانه)

شعر عاشقانه

فرهنگ نامهای ایرانی

غملول

(غُ)

رودبار درخت ناک. یا رودبار دراز کم پهن درهم پیچیده گیاه. (منتهی الارب) (آنندراج). زمین نشیب بسیاردرخت. (مهذب الاسماء). وادی تنگ پردرخت و گیاه پیچیده، و گفته اند: وادی پردرخت دراز و کم پهنا که گیاه درهم و پیچیده داشته باشد. (از اقرب الموارد) ، هر چیز انبوه و فراهم آمده از درخت و ابر و تاریکی تا آنکه زاویه را هم غملول نامند. (منتهی الارب) (آنندراج). هر فراهم آمدۀ تاریک و تراکم درخت یا ابر یا ظلمت یا زاویه. کل مجتمع اظلم و تراکم من شجر او غمام او ظلمه. ج، غمالیل. (اقرب الموارد) ، پشتۀ بلند. (منتهی الارب) (آنندراج). رابیه. (اقرب الموارد) ، برغست. (مهذب الاسماء) (برهان قاطع). تره ای است که پزانیده میخورند آن را. (منتهی الارب) (آنندراج). بقله دستیه تبکر فی اول الربیع تؤکل مطبوخه. (اقرب الموارد). بجند. پژند. بژند. تملول. رجوع به برغست شود

رودبار درخت ناک. یا رودبار دراز کم پهن درهم پیچیده گیاه. (منتهی الارب) (آنندراج). زمین نشیب بسیاردرخت. (مهذب الاسماء). وادی تنگ پردرخت و گیاه پیچیده، و گفته اند: وادی پردرخت دراز و کم پهنا که گیاه درهم و پیچیده داشته باشد. (از اقرب الموارد) ، هر چیز انبوه و فراهم آمده از درخت و ابر و تاریکی تا آنکه زاویه را هم غملول نامند. (منتهی الارب) (آنندراج). هر فراهم آمدۀ تاریک و تراکم درخت یا ابر یا ظلمت یا زاویه. کل مجتمع اظلم و تراکم من شجر او غمام او ظلمه. ج، غَمالیل. (اقرب الموارد) ، پشتۀ بلند. (منتهی الارب) (آنندراج). رابیه. (اقرب الموارد) ، برغست. (مهذب الاسماء) (برهان قاطع). تره ای است که پزانیده میخورند آن را. (منتهی الارب) (آنندراج). بقله دستیه تبکر فی اول الربیع تؤکل مطبوخه. (اقرب الموارد). بجند. پژند. بژند. تُملول. رجوع به برغست شود

لغت نامه دهخدا

غملج

(غَ لَ)

آنکه بر یک روش و حال نپاید، گاهی قاری و گاهی شاطر و وقتی بخیل و وقتی سخی و باری شجاع و باری جبان باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از تاج العروس). مؤنث آن نیز غملج است. (از اقرب الموارد). غملّج. غملاج. غملوج. غملیج. غمالج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

آنکه بر یک روش و حال نپاید، گاهی قاری و گاهی شاطر و وقتی بخیل و وقتی سخی و باری شجاع و باری جبان باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از تاج العروس). مؤنث آن نیز غَملَج است. (از اقرب الموارد). غَمَلَّج. غِملاج. غُملوج. غِملیج. غُمالِج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غملیج

(غِ)

بمعنی غملج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به غملج شود، درشت اندام درازبالا. آنکه اندامی درشت وقامتی بلند دارد. الغلیظ الجسم الطویل. (المنجد)

لغت نامه دهخدا

غملیجه

(غِ جَ)

مؤنث غملیج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به غملیج و غملج شود

لغت نامه دهخدا

غملوجه

(غُ جَ)

مؤنث غملوج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به غملوج و غملج شود

لغت نامه دهخدا

غملاس

(غِ)

شقشقه غملاس، شقشقۀ سطبر، و آن ریه مانندی است که شتر وقت مستی از دهان برآرد. (منتهی الارب) (آنندراج). شقشقه ضخمه. (اقرب الموارد). رجوع به شقشقه شود

لغت نامه دهخدا

غملاج

(غِ)

بمعنی غملج است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به غملج شود

لغت نامه دهخدا

زغمل

(زُ مُ)

کینه. دشمن دلی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زغلمه شود

لغت نامه دهخدا

غملج

(غَ مَلْ لَ)

بمعنی غملج. تأنیث آن نیز غملّج است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به غملج شود، مرد درازگردن مانند غملّط. (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

غملوط

(غُ)

مرد درازگردن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غملج

(غُ لُ)

آنکه اندامی درشت و قامتی بلند دارد. درشت اندام درازبالا. غملیج. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

غملس

(غَ مَلْ لَ)

بمعنی پلید دلیر بیباک است، و آن را وصف گرگ آرند و گویند: ذئب غملس، یعنی گرگ خبیث جری. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غملط

(غَ مَلْ لَ)

درازگردن هرچه باشد. (منتهی الارب). درازگردن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غملی

(غَ لا)

جمع واژۀ غمیل. (المنجد). رجوع به غمیل شود

لغت نامه دهخدا

جمل

جماعت مردم ریسمان کلفت، طناب کشتی ریسمان کلفت، طناب کشتی

فرهنگ لغت هوشیار

رمل

ریگ نرم، شن، ماسه

فرهنگ لغت هوشیار

زمل

ترسو ترسو کمدل

فرهنگ لغت هوشیار

آمل

امیدوار

فرهنگ لغت هوشیار

حمل

باردار شدن زن، حامله شدن، آبستنی، احتمال

فرهنگ لغت هوشیار

دمل

دمبل، دنبل، قرحه که برآید و میان آن چرک کند و گاه سرباز کند و گاهی محتاج نشتر شود

فرهنگ لغت هوشیار

بمل

فرانسوی بم نشان یکی از علامات تغییر دهنده است که قبل از نوتها گذارده شود. ای علامت صدای نوت را نیم پرده پایین میاورد. بعبارت دیگر صدای نوت را نیم پرده بم میکند مقابل دیز

فرهنگ لغت هوشیار