معنی غضبه در لغت نامه دهخدا

پوست بز کوهی کلان سال. (منتهی الارب) (آنندراج). جلد المسن من الوعول. (اقرب الموارد)، سپرمانندی است از پوست شتر. (منتهی الارب) (آنندراج). شبه الدرقه من جلد البعیر. (اقرب الموارد)، گوشت پاره ای که به سرشت در چشم خانه یا پلک بالایین روید. (منتهی الارب) (آنندراج). بخصه تکون بالجفن الاعلی خلقه. (اقرب الموارد)، پوست پارۀ ماهی. (منتهی الارب) (آنندراج). جلده الحوت. (اقرب الموارد)، پوست پارۀ سر. (منتهی الارب) (آنندراج). جلدهالرأس. (اقرب الموارد)، پوست پارۀ میان هردو شاخ گاو نر. جلده ما بین قرنی الثور، سنگلاخ درشت و سخت. (منتهی الارب) (آنندراج). صخره صلبه. (اقرب الموارد)، اسم مره از غَضب، خاشاک رفتن در چشم یا به بیماری غضاب مبتلی شدن. (اقرب الموارد). رجوع به غَضب شود

معنی غضبه در لغت نامه دهخدا

به معنی غُضُب ّ. (منتهی الارب) (تاج العروس). خشمناک

معنی غضبه در لغت نامه دهخدا

به معنی غُضُب ّ. (منتهی الارب). خشمناک

معنی غضبه در لغت نامه دهخدا

به معنی غُضُب ّ. (منتهی الارب). خشمناک

معنی غضبه در فرهنگ لغت هوشیار

پوست ماهی، پوست سر

معنی غضبه - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی غضبه در فرهنگ لغت هوشیار

پوست ماهی، پوست سر

غضبه

لغت نامه دهخدا

غضبه

لغت نامه دهخدا

غضبه

لغت نامه دهخدا

غضبه

لغت نامه دهخدا

غضبه

فرهنگ لغت هوشیار

هضبه

پشته، کوه

فرهنگ فارسی عمید

غنبه

بانگ و فریاد از روی خشم و غضب، تشر

فرهنگ فارسی عمید

غلبه

چیره شدن، چیرگی یافتن، چیرگی، پیروزی،
کنایه از ازدحام جمعیت، کنایه از فریاد
غلبه داشتن: چیره و پیروز بودن، کنایه از بیشتر بودن
غلبه کردن: چیره و پیروز شدن، کنایه از فریاد کردن

فرهنگ فارسی عمید

غلبه

زاغ پیسه، پرنده ای شبیه کلاغ با پرهای سیاه و سفید، شک، عکّه، کسک، کلاغ پیسه، کشکرت، زاغ پیسه، زاغه پیسه، عکعک، عقعق، کلاژه، غلپه، کلاژاره، قلازاده، برای مثال زاغ سیه بودم یک چند نون / باز چو غلبه شدستم دو رنگ (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۳۶)

زاغ پیسه، پرنده ای شبیه کلاغ با پرهای سیاه و سفید، شُک، عَکِّه، کَسَک، کلاغ پیسه، کشکرت، زاغ پیسه، زاغه پیسه، عَکعَک، عَقعَق، کَلاژه، غُلپَه، کَلاژاره، قَلازاده، برای مِثال زاغ سیه بودم یک چند نون / باز چو غلبه شدستم دو رنگ (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۳۶)

فرهنگ فارسی عمید

غابه

بیشه، نیستان، نیزار، گروه مردم، نیزۀ دراز

فرهنگ فارسی عمید

غیبه

قبۀ سپر، پولک های فلزی روی جوشن یا بر گستوان، برای مثال طبع مغناطیس دارد نوک تو کز اسب خصم / بر دو منزل بگسلاند غیبۀ بر گستوان (ازرقی - ۸۰)، تیردان

فرهنگ فارسی عمید

غربه

(غَ)

چشمۀ آبی نزدیک کوهی، و گاهی این کلمه را به تخفیف گویند. (منتهی الارب). آبی است نزدیک کوه غرّب. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

غربه

(غَ رَ بَ)

یکی از دروازه های بزرگ دارالخلافه در بغداد است که آن را به علت داشتن غربه (درخت) به همین نام خوانده اند. بعض از روات بدانجا منسوبند از آن جمله: ابوالخطاب نصر بن احمد بن عبدالله بن البطر الغربی است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

غربه

(غَ رَ بَ)

یکی شجر غرب، یعنی درخت خلاف است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

غدبه

(غُ بَ)

گوشت پارۀ ستبر درشت در تندی زبرنرمۀ گوش مردم. (منتهی الارب) (آنندراج). گوشتی ستبر در لهازم انسان و غیر انسان. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قضبه

(قَ بَ)

اسپست، شاخ درخت. (منتهی الارب) ، تیر ناتراشیده از شاخ درخت. نبع. ج، قضبات، گیاه که تر و تازه خورده شود. ج، قضب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خضبه

(خُ بَ)

زن بسیارخضاب. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اضبه

(اَ ضِبْ بَ)

جمع واژۀ ضباب. (اقرب الموارد). رجوع به ضباب شود،
{{نعت تفصیلی}} اسم تفضیل است، گویند: هو اضخم منه، آن ستبرتر از آن است یعنی بیشتر ضخیم است. و گاه در شعر مشدد آید، چون:
ضخم یحب ّ الخلق الاضخمّا.
(از اقرب الموارد).
ضخم تر. سطبرتر. ضخیم تر: و لیس فی العضاه اکثر صمغاً منه و لا اضخم (ای من الطلح) . (تاج العروس، مادۀ طلح). و کان فیهم هو اضخم منه. (ابن جبیر)

جَمعِ واژۀ ضَباب. (اقرب الموارد). رجوع به ضباب شود،
{{نعت تَفصیلی}} اسم تفضیل است، گویند: هو اضخم منه، آن ستبرتر از آن است یعنی بیشتر ضخیم است. و گاه در شعر مشدد آید، چون:
ضخم یحب ّ الخلق الاضخمّا.
(از اقرب الموارد).
ضخم تر. سطبرتر. ضخیم تر: و لیس فی العضاه اکثر صمغاً منه و لا اضخم (ای من الطلح) . (تاج العروس، مادۀ طلح). و کان فیهم هو اضخم منه. (ابن جبیر)

لغت نامه دهخدا

غربه

(دُ)

غربت. رجوع به غربت شود

لغت نامه دهخدا

هضبه

هضبه در فارسی کوه پشت، پشته تپه، یک بار بارش کوه گسترده برزمین، کوهی که تنها ازیک پارچه سنگ باشد، کوه درازبلند ومنفرسرخ رنگ، کوه (مطلقا)، پشته کم گیاه، باران بزرگ قطره هضبات. وپیوسته،جمع هضاب

فرهنگ لغت هوشیار

مضبه

مضبه در فارسی سوسمار ناک زمین پر سوسمار زمینی که در آن سوسمار فراوان باشد، جمع مضاب

فرهنگ لغت هوشیار

قضبه

سبزی خوردن لاتینی تازی گشته بیخاره از گیاهان گله

فرهنگ لغت هوشیار

غیبه

دشیاد دشتیاد زشتیاد به تو باز گردد غم عاشقی نگارا مکن این همه زشتیاد (رودکی) پرتاد تیر دان کیش جعبه ترکش، هر یک از آهن های تنک کوچک که برای ساختن جوشن و بکتر برهم نهند، دایره هایی در سپر که از چوب و ابریشم پیچیده باشند

فرهنگ لغت هوشیار

غضبی

خشمیک، جمع غضبان، خشمناکان مونث غضبی. یا قوه (قوت) غضبی. یکی از قوای باعثه. اگر شوق برای دفع امر مکروه و ناپسندی باشد آنرا قوه غضبیه نامند شهویه و آن قوه دفع منافر است

فرهنگ لغت هوشیار

غضبیه

خشمیک مونث غضبی. یا قوه (قوت) غضبی. یکی از قوای باعثه. اگر شوق برای دفع امر مکروه و ناپسندی باشد آنرا قوه غضبیه نامند شهویه و آن قوه دفع منافر است

فرهنگ لغت هوشیار

غضفه

مرغ سنگخوار

فرهنگ لغت هوشیار

غربه

دوری آوارگی

فرهنگ لغت هوشیار

غلبه

فیروزی، چیره شدن و زبر دستی

فرهنگ لغت هوشیار

غابه

پارسی تازی گشته به روش قلب باغ (صادق کیا)، نیزار نپستان، نیزه دراز زمین پست و هموار، گروه مردمان، نیزه دراز، بیشه درختان انبوه و درهم پیچیده، جمع غاب غابات

فرهنگ لغت هوشیار

غضاه

تاخ عشق آتش تیز و هیزم تاخ منم گر عشق بماند این چنین وای تنم پر از کوه و بیشه جزیری فراخ درختش همه عود و بادام و تاخ، شوره گز از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار