معنی غرش در فرهنگ فارسی عمید

خشم، غضب، تندی، تندخویی، غَرَس

معنی غرش در فرهنگ فارسی عمید

فریاد سهمناک، صدای مهیب، بانگ جانوران درنده، غُرِّشت، غُرِّه، ژَغَند، زَغَند، غرش کردن: به غرش درآمدن، غریدن، بانگ مهیب برآوردن، به غرش درآمدن: غریدن، بانگ مهیب برآوردن

معنی غرش در لغت نامه دهخدا

خراش. (برهان قاطع). غِرس. (برهان قاطع)، خراشیده. (فرهنگ شعوری). و ظاهراً بر اساس نیست، خشم و قهر و غضب. غَرس. غِرس. (برهان قاطع). غَرَس. (فرهنگ اسدی). غُرِّش. (برهان قاطع) :، گر نه بدبختمی مرا که فکند، به یکی جاف جاف زودغرش.، رودکی.،، نوائی است از موسیقی

معنی غرش در لغت نامه دهخدا

همان غرسستان است که در این زمان به زبان اهل خراسان اغلب آن را غور نامند. و آن را غرجستان نیز گفته اند و آن میان غزنه و کابل و هرات وبلخ واقع است. (از معجم البلدان). غرجستان. غرج الشار. غرچه. غراچه. رجوع به غرجستان شود: و ولایت غرش و معاملات آن نواحی در مجموع ابوالحسن منیعی بستند. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 هجری قمری ص 344). وسلطان ضیاع و املاک ایشان به نواحی غرش از ایشان بخرید. (ترجمه تاریخ یمینی ص 347). و سلطان اشخاص را درطلب او اشخاص کرد و در گرد مرکب او نرسیدند، به ولایت غرش پیش شاه شار شد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 380)

معنی غرش در لغت نامه دهخدا

بار درختی است. (منتهی الارب) (آنندراج). ثمر شجره، واحده ’غرشه’ یمانیه، قال ابن درید، ولا احقه. (اقرب الموارد)، کوه. (آنندراج)

معنی غرش در لغت نامه دهخدا

اسم مصدر از غریدن. آواز بامهابت حیوانات. (فرهنگ رشیدی). آواز کردن و هیبت. (غیاث اللغات). آواز مهیب. غُرِّشت. (حواشی برهان قاطع چ معین). آواز شیر و ببر و پلنگ و مانند آن. آواز رعد. غرنبه. (برهان قاطع). غریدن. (آنندراج). غریدن با قهر و غضب. (ناظم الاطباء). غرش شیر. غرش پلنگ. غرش رعد. (ازیر. تندر). غرش ابر. غرش کوه:، خاقانیا ز غرش بیهوده شان مترس، کز آب و نار هیچ ندارد سحابشان.، خاقانی.، آه صبح است مگر نحل که بر شه ره غار، غرش افکنده و عریان به خراسان یابم.، خاقانی.، ترک خواب وغفلت خرگوش کن، غرش این شیر ای خرگوش کن.، مولوی (مثنوی).، - به غرش درآمدن، غرش کردن:، کهن جامه اندر صف آخرین، به غرش درآمد چو شیر عرین.، سعدی (بوستان).، -، خشم آلوده شدن. (آنندراج).، - غرش افکندن، غرش کردن. رجوع به غرش کردن شود

معنی غرش در لغت نامه دهخدا

نفرت و کراهت. (ناظم الاطباء) (فرهنگ شعوری). شعوری در لسان العجم شعری بی وزن هم برای آن شاهد آورده است

معنی غرش در لغت نامه دهخدا

از مسکوکات برابر با چهل باره است. (المنجد) (دزی). و قرش به قاف نیز گویند و هر دو آنها معرب جروش آلمانی است. ج، غروش. و غروش خود به صورت جمع پول نقره ای است و غروشه را نیز از همین جمع ساخته اند. (دزی ج 2 ص 206). قرش یا غرش نقد عثمانی مصری است. (القاموس العصری). بعضی آن را به قاف گویند و هردو جائز است زیرا از ریشه آلمانی غروشن گرفته شده و حرف ژ را بعضی به قاف و بعضی به غین تبدیل کنند و اهل مصر کنونی به جیم مبدل سازند. غرش دو نوع است:غرش صاغ و غرش رائج. غرش صاغ معادل 40 باره است و غرش رائج برابر ربع آن، یعنی ده باره است. اهل بصره غرش شامی را غرش العین و پس از آن غرش میگفتند، و این از قرن نوزده به این طرف است و این غرش شامی یا غرش العین برابر ده غرش صاغ است. استاد یعقوب نعوم سرگیس گوید: غرش شامی در بعض نواحی عراق غرش رومی نامیده می شود. (النقود العربیه ص 181). از انواع غرش، غرش ترکی، غرش ترکی شرک، غرش فرنجی، غرش فلسطینی، غرش مصری است. رجوع به کتاب النقود العربیه ص 87، 94، 96، 97، 163، 167 و 188 و دزی ج 2 ص 206 و رجوع به قرش شود