Q: معنی عیار در فرهنگ فارسی عمید

زرنگ، چالاک، تردست، دزد، هر یک از عیاران که انسان هایی دلیر و جوانمرد و حامی ضعفا بوده اند، این طبقه در دورۀ عباسی در خراسان، سیستان، بغداد و نواحی دیگر ظهور کردند، کنایه از جسور و بی پروا، کسی که بی پروا زندگی خود را به خوشی و کامروایی می گذراند

Q: معنی عیار در فرهنگ فارسی عمید

میزان فلزی گران بها در یک آلیاژ، مقیاس سنجش چیزی، معیار، میزان، اندازه، کنایه از خلوص، تازگی، کنایه از ترازو، ترازوی وزن کردن طلا و نقره، سنجیدن میزان خالص بودن طلا یا نقره

Q: معنی عیار در لغت نامه دهخدا

کوهیست در دیار اواس بن حجر، که در جنگ حراق، پنجاه تن از قبیلۀ اواس به دست قبیلۀ غامد در این کوه سوزانده شدند. و نام آن در شعر زهیر غامدی آمده است. رجوع به معجم البلدان شود

Q: معنی عیار در لغت نامه دهخدا

اندازه نمودن پیمانه را و یکدیگر اندازه کردن هر دو را و دیدن کمی و بیشی آنها را، (از منتهی الارب)، مقایسه کردن پیمانه و ترازو و امتحان کردن آن با دیگری، تا درست بودن آن معلوم گردد، (از اقرب الموارد)، راست کردن پیمانه ها و ترازوها با یکدیگر، (زوزنی)، راست کردن پیمانه و ترازو، (آنندراج)، مُعایره، رجوع به معایره شود، تفاخر کردن و مفاخرت، گویند: عایره و کایله، (از اقرب الموارد)

Q: معنی عیار در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ عیر، رجوع به عیر شود

Q: معنی عیار در لغت نامه دهخدا

نام غلام رودکی بود که ظاهراً رودکی وی را خریده و از خریدن آن وامدار شده بود وابوالفضل بلعمی آن وام را پرداخته است. رجوع به احوال و اشعار رودکی تألیف سعید نفیسی شود:، کس فرستاد به سرّ اندر عیار مرا، که مکن یاد به شعر اندر بسیار مرا.، رودکی.، گوئی چمن ز نالۀ مرغ و نسیم گل، با رودکی حکایت عیار می کند.، ادیب صابر.، کردم دل خویش ای بت عیار ز عشقت، چون رودکی اندر غم عیار شکسته.، سوزنی.، قیمت عیار راهم فام کرد از دیگری، بلعمی عیاروار از رودکی بفکند فام.، سوزنی

Q: معنی عیار در لغت نامه دهخدا

نام اسب خالد بن ولید بود. (از منتهی الارب)

Q: معنی عیار در فرهنگ لغت هوشیار

اندازه نمودن پیمانه را و یکدیگر اندازه کردن هر دو را و دیدن کمی و بیشی آنها را دوره گرد، ولگرد

Q: معنی عیار در فرهنگ فارسی معین

ولگرد، تندرو، چالاک، دزد، طرار، جوانمرد

Q: معنی عیار در فرهنگ فارسی معین

اندازه کردن، آزمودن صحت پیمانه، مقیاس برای اندازه گیری مقدار خالص طلا و نقره

عیار

فرهنگ فارسی عمید

عیار

فرهنگ فارسی عمید

عیار

لغت نامه دهخدا

عیار

لغت نامه دهخدا

عیار

لغت نامه دهخدا

عیار

لغت نامه دهخدا

عیار

لغت نامه دهخدا

عیار

فرهنگ لغت هوشیار

عیار

فرهنگ فارسی معین

عیار

فرهنگ فارسی معین

زیار

(پسرانه)

نام نیای آل زیار، سلسله ای از پادشاهان و امرای ایرانی نژاد در گرگان

فرهنگ نامهای ایرانی

عمار

(پسرانه)

مرد با ایمان، ثابت و استوار، نام پسر یاسر از یاران پیامبر (ص)

فرهنگ نامهای ایرانی

عفار

نان بی نان خورش، نان خشک، در علم زیست شناسی درختی که از آن چوب آتش زنه تهیه می شود

فرهنگ فارسی عمید

عرار

نرجس بری، نرگس صحرایی

فرهنگ فارسی عمید

عقار

خانه، ملک، آب و زمین زراعتی

فرهنگ فارسی عمید

عیاره

(رَ)

آشکارگی و شهرت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، اسم است از ’عارت القصیده’ هرگاه قصیده بین مردم سائر و متداول گردد. (ازاقرب الموارد). شهرت شعر و قصیده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اعیار

(اَ)

هضبه (پشته) هائیست در بلاد ضبه و نیز نام کوهی است ببلاد غضبان و گمان می برم (یاقوت) میان مدینه و فید قرار دارد. و در ابیات زیر ذکر آن آمده است:
لها بین اعیار الی البرک مربع
و دار و منها بالقفا متصیف.
سکری.
رعت منبت الضمران من سبل المعا
الی صلب اعیار ترن ّ مساحله.
جریر (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اعیار

(اِ)

عیر قرار دادن برای پیکان: اعیر النصل اعیاراً، عیر قرار داد برای پیکان. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عیاره

(عَیْ یا رَ / رِ)

مؤنث عیار. زن فریبنده و حیله باز. (ناظم الاطباء). رجوع به عیار شود:
آتش عیاره ای آب عیارم ببرد
سیم بناگوش او سکۀ کارم ببرد.
خاقانی.
عیارۀ آفاق است این یار که من دارم
بازیچۀ ایام است این کار که من دارم.
خاقانی.
ای یار شگرف در همه کار
عیاره و عاشق تو عیار.
نظامی

لغت نامه دهخدا

عیاری

(عَیْ یا)

حالت و چگونگی عیار. حیله بازی و مکاری. (فرهنگ فارسی معین). فریبندگی و حیله بازی و مکاری و داغولی. (ناظم الاطباء) ، جوانمردی. مروت. مردی. مردانگی. و آن یکی از طرق تربیت قدیم بوده و از اواخر قرن دوم هجری وجود داشته است. رجوع به عیار شود: اگر سیر مروت و عیاری امیر طاهر گویم قصه دراز گردد، اما یک حکایت یاد کنم. (تاریخ سیستان) ، تردستی و زیرکی:
ببینی نشنوی تو قول او را
نبیند کس چنین هرگز عیاری.
ناصرخسرو.
به راه ستوران روی می بدین در
به چاه اندر افتاده از بس عیاری.
ناصرخسرو.
بادام دو چشم تو به عیاری و شوخی
صد بار به هر لحظه درکند شکسته.
سوزنی.
به عیاری توان رفتن ره عشق
که این ره دامن تر برنتابد.
خاقانی.
به عیاری ز جای خویش برجست
برابر دست خود بوسید و بنشست.
نظامی.
به عیاری برآر ای دوست دستی
برافکن لشکر غم را شکستی.
نظامی.
دیده نگه داشتیم تا نرود دل
با همه عیاری از کمند نجستیم.
سعدی.
شبی گر جهد گربه هفتاد بام
به عیاریش برنیارند نام.
امیرخسرو.
، طراری. سرقت. دزدی: چه دانید اگر این هم ازجملۀ دزدانست، به عیاری درین کاروان تعبیه شده. (گلستان).
دل به عیاری ببردی ناگهان از دست من
دزد در شب ره زند تو روز روشن میبری.
سعدی.
- عیاری کردن، عیارپیشگی. عیاری را پیشۀ خود ساختن:
زآن طرۀ پر پیچ و خم سهل است اگر بینم ستم
از بند و زنجیرش چه غم هرکس که عیاری کند.
حافظ

لغت نامه دهخدا

اعیار

(اَ)

جمع واژۀ عیر، خر وحشی باشد یا اهلی که اکثر به گورخر استعمال نمایند. (منتهی الارب) (آنندراج). جمع واژۀ عیر، خر هرچه باشد اهلی و یا وحشی و بیشتر در وحشی بکار رود. (از اقرب الموارد). عیار. عیور. عیوره. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عیر شود.

جَمعِ واژۀ عَیر، خر وحشی باشد یا اهلی که اکثر به گورخر استعمال نمایند. (منتهی الارب) (آنندراج). جَمعِ واژۀ عَیر، خر هرچه باشد اهلی و یا وحشی و بیشتر در وحشی بکار رود. (از اقرب الموارد). عِیار. عُیور. عُیورَه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عیر شود.

لغت نامه دهخدا

عیاری

حیله بازی و مکاری، فریبندگی و حیله

فرهنگ لغت هوشیار

شیار

زمینی که به جهت زراعت با گاو آهن شکافته باشند

فرهنگ لغت هوشیار

سیار

بسیار سیر کننده

فرهنگ لغت هوشیار

خیار

میوه ای سبز و دراز و درشت که آنرا خام می خورند بوته آن دارای ساقه های نرم و سست و برگهای دندانه دار و گلهای زرد و بر سه قسم است خیار بالنگ و چنبر و درختی

فرهنگ لغت هوشیار

ایار

مس زرد رومی خور داد ماه سیم رومی یکی از ماه های سریانی لاتینی تازی گشته هوا (هوا پارسی است) یکی از ماههای مشهور رومی مطابق ماه سوم بهار

فرهنگ لغت هوشیار