معنی عصره در لغت نامه دهخدا

پناه و رهایی جای. (منتهی الارب). ملجاء. (اقرب الموارد)، نزدیکی و قرابت: هؤلاء موالینا عصره، این جماعت نسبشان به ما التصاق دارد و از نزدیکان ما می باشند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)، مانع شدن دختر رااز شوی کردن و تزویج، أخذ عصره العطاء، پاداش و ثواب بخشش را گرفت. (از اقرب الموارد)

معنی عصره در لغت نامه دهخدا

اسم المره است از مصدر عَصر. یک بار فشردن. (از اقرب الموارد)، درختی است بزرگ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی عصره در لغت نامه دهخدا

غبار بسیار. (منتهی الارب). غبار، بوی خوش طیب، اِعصار برای زوبعه و دختر بالغ. (از اقرب الموارد). رجوع به اعصار شود، جَمعِ واژۀ عاصِر. (از اقرب الموارد). رجوع به عاصر شود

معنی عصره در فرهنگ لغت هوشیار

پناهگاه جای رهایی بوی خوش، گرد خاک، گرد باد

معنی عصره - جستجوی لغت در جدول جو

عصره

لغت نامه دهخدا

عصره

لغت نامه دهخدا

عصره

لغت نامه دهخدا

عصره

فرهنگ لغت هوشیار

عصاره

شیره، افشره، چکیدۀ هر چیز فشرده شده، آب میوه یا چیز دیگر که با فشار گرفته می شود، کنایه از خلاصۀ گفتار، نوشتار یا مطلب دیگر، چکیده

فرهنگ فارسی عمید

عذره

بکارت، دوشیزگی، دستۀ موی، موی جلوی سر، کاکل، ناصیه

فرهنگ فارسی عمید

عبره

حساب کردن مالیات محصول، مالیات، برای مثال چو آری به من عبرۀ هفت سال / دگر عبره ها بر تو باشد حلال (نظامی۵ - ۹۴۳)

فرهنگ فارسی عمید

عشره

ده، عدد اصلی بعد از نه، ۱۰

فرهنگ فارسی عمید

معصره

دستگاهی که با آن آب میوه می گرفتند

فرهنگ فارسی عمید

عصیره

عصیر، شیره و چکیدۀ چیزی

فرهنگ فارسی عمید

عبره

اشک، اندوه بی گریه، گذر کردن از جایی، عبور

فرهنگ فارسی عمید

عصبه

جماعتی از مردان، اسبان یا پرندگان، جماعت، گروه

فرهنگ فارسی عمید

عرصه

میدان، فضای جلو عمارت، ساحت خانه، حیاط، جای وسیع

فرهنگ فارسی عمید

عصبه

قوم و خویش مرد، خویشاوندان شخص از طرف پدر

فرهنگ فارسی عمید

معصره

(مَ صَ رَ)

فشاردن جای. (منتهی الارب) (آنندراج). جایی که در آن چیزی می فشارند. (ناظم الاطباء). جای شیره کشیدن از انگور و جز آن. ج، معاصر. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

معصره

(مُ عَصْ صَ رَ)

افشرده شده. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

معصره

(مِ صَ رَ)

تختۀ روغنگر. کوبین. (مهذب الاسماء، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنچه در وی انگور فشارند تا آب وی برآید. چرخشت. ج، معاصر. (ناظم الاطباء). معصر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). ظرفی است که در آن انگور و جز آن فشرده شود. سپار. (یادداشت به خطمرحوم دهخدا). و رجوع به معصر و مادۀ بعد شود

تختۀ روغنگر. کوبین. (مهذب الاسماء، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنچه در وی انگور فشارند تا آب وی برآید. چرخشت. ج، معاصر. (ناظم الاطباء). مِعصَر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). ظرفی است که در آن انگور و جز آن فشرده شود. سپار. (یادداشت به خطمرحوم دهخدا). و رجوع به مِعصَر و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

معصره

(مِ صَ رَ / رِ)

آنچه چیزی را به آن افشرند و جواز روغنگران. (غیاث). منگنه و جندره و جواز و جوازان. (ناظم الاطباء). و رجوع به معصره شود، در طب عبارت است از تجویفی که در زیر جزو آخرین دماغ است مانند برکه، که چون خون از اورده به دماغ درآید اولاًدر وی جمع شود تا مزاج دماغ گیرد بعد از آن غذای دماغ شود. (بحر الجواهر یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

عذره

کاکل، خروهه که آن را ببرند، دوشیزگی، نشان، گلو درد پوزشخواهی بکارت دوشیزگی، دسته موی موی پیش سر کاکل بکارت دوشیزگی، دسته موی موی پیش سر کاکل پلیدی غایظ، جایی که در آن فضول انسانی و کثافتها دفع گردد، خرابه ویرانه جمع عذرات. پلیدی غایظ، جایی که در آن فضول انسانی و کثافتها دفع گردد، خرابه ویرانه جمع عذرات

فرهنگ لغت هوشیار